Click on your school Link and download the E-Certificate.

STEPS: CLICK THE LINK – CLICK DOWNLOAD – DOWNLOAD  

TOP SILVER AWARD OF 2020
SJKT MAK MANDIN http://www.mediafire.com/file/drtgfyhhti5zy61/file

SILVER AWARD (SCHOOL CATEGORY)

1. SJKT BUKIT BERUNTUNG http://www.mediafire.com/file/1vvcxk5e37wzjgt/file

2. SJKT CASTLEFIELD http://www.mediafire.com/file/32powcfvzt4eqqe/file

3. SJKT LDG CHANGKAT SALAK http://www.mediafire.com/file/dd2wbbroz8bcogg/file

4. SJKT HAJI MANAN http://www.mediafire.com/file/dd2wbbroz8bcogg/file

5. SJKT JERANTUT http://www.mediafire.com/file/bi2n2o6oksr40rp/file

6. SJKT JALAN KHALIDI http://www.mediafire.com/file/iascl0u0rrcp6ht/file

7. SJKT KARAK http://www.mediafire.com/file/lpjrwfwp6phdvgl/file

8. SJKT KG PANDAN http://www.mediafire.com/file/7gty9yl45o42dmp/file

9. SJKT KO.SARANGAPANY http://www.mediafire.com/file/eh76zooxhtqisxl/file

10. SJKT KULAI BESAR http://www.mediafire.com/file/ps4gokgwkw9w3bk/file

11. SJKT LDG HIGHLANDS http://www.mediafire.com/file/nydqfyf6s7s3dn8/file

12. SJKT NILAI http://www.mediafire.com/file/v70907u8ade6tmd/file

13. SJKT PERMAS JAYA http://www.mediafire.com/file/vnbmwsiu8yflyb3/file

14. SJKT PUCHONG http://www.mediafire.com/file/djqv3ekm09udwy3/file

15. SJKT RAWANG http://www.mediafire.com/file/yhdx39b0m0yv0sx/file

16. SJKT LDG SENAWANG http://www.mediafire.com/file/i2ftrfqwkse8bl0/file

17. SJKT SG RENGGAM http://www.mediafire.com/file/ierqpe050ncjeg7/file

18. SJKT SOMASUNDRAM http://www.mediafire.com/file/2c7hntfdcaw1v53/file

19. SJKT TMN PERMATA http://www.mediafire.com/file/iio1fuwujl3sg1s/file

20. SJKT TUN AMINAH http://www.mediafire.com/file/wfkf10mxdthz7i9/file

21. SJKT VIVAKANANDA http://www.mediafire.com/file/ksfetg74tml43vw/file

22. SJKT WEST COUNTRY TIMUR http://www.mediafire.com/file/5zl16zej7qtuxne/file

Dear Teachers, Please ONLY download your related certificate and pass to Guru Besar. Thanks.

Director of channel

Mr.K.Balamurugan

Barathi Creative Channel

பாகம் 4

குறிப்பு: இத்தொடர் சிறுவர்களுக்கானது அல்ல; இருப்பினும் வாசிக்க நினைப்பவர்கள் பெற்றோர்களின் வழிகாட்டுதலுடன் வாசிக்கலாம்.

மெலாந்தி வீடு

இறக்கைகள் பழுப்பு நிறத்திலுள்ள கழுகொன்று மெலாந்தி பள்ளத்தாக்கைக் கடந்து கொண்டிருந்தது. பாறைகளில் பட்டுடைந்து கொண்டிருந்த அதன் நிழல் ஒரு நர்த்தணம் போல தோன்றி மறைந்தது.

கீழே மயங்கி கிடந்த குச்சிமிட்டாய் கண்விழிக்கும்வரை சரவணன் காத்துக் கொண்டிருந்தான். அதுவரை பள்ளத்தாக்கை நோட்டமிடுவது சரவணனின் மனத்தைச் சிறிது அமைதிப்படுத்தியது. மண்ணைப் பிளந்து கொண்டிருந்த பலநூறு வேர்கள் சுற்றி வளைத்திருந்த புளியமரம் அதன் பாதி கிளைகளைப் பள்ளத்தாக்கிற்குப் பறிக்கொடுத்துவிட்டு மீதமுள்ள கிளைகளுடன் நின்றசைந்து கொண்டிருந்தது.

குச்சிமிட்டாய் முனகிக் கொண்டே மெல்ல கண் விழித்தான். அவன் கால்கள் பலமிழந்து காணப்பட்டன. உடலில் ஒருவிதமான உதறலுடன் எழ முயன்று மீண்டும் படுத்துக் கொண்டான்.

“பாங்! என்ன ஆச்சு பாங்? ஏன் சட்டுனு அடிச்சிட்டிங்க?”

வார்த்தைகள் தடுமாறின. குச்சிமிட்டாய் தலையை மட்டும் மெல்ல தூக்கி சரவணனைப் பார்த்தான்.

“குச்சி! நீ இல்லைன்னா எனக்கு இங்க ஒன்னுமே இல்ல. எத்தன நாளு குச்சி? ஒரு மாசம்னு சொன்னாங்களா? செத்துருவன் குச்சி. இன்னிக்கு என் கதை முடிஞ்சிரும். அதுக்கப்பறம் உனக்கு விடுதலை…”

சரவணன் சற்று முன்பு கடந்துபோன கழுகு மீண்டும் நாரை ஒன்றை காலில் கௌவ்விக் கொண்டு மெலாந்தி காட்டை நோக்கி பறந்து போவதைப் பார்த்தான். சரவணனின் உதட்டினோரம் மிளிர்ந்த புன்னகையைக் குச்சிமிட்டாய் கவனித்தான். அவன் நிதானம் பெற்று இப்பொழுது எழுந்து உட்கார்ந்தான். கைகளில் இருந்த வலி தோள்பட்டைவரை பரவியிருந்தது.

“பாங்! அதுக்கு ஏன் என்ன அடிச்சிங்க? நான் போய்த்தான் உங்களுக்குச் சாப்பாடுலாம் ரெடி பண்ணனும். அதுக்குத்தானே போகணும்னு சொன்னன்?”

“அட என்ன குச்சி சும்மா சும்மா சாப்பாடு! சாப்பாடுன்னு புலம்பிக்கிட்டு இருக்க? எத்தன பேரோட கழுத்தறுக்க நீ சாப்பாடு கொண்டு வந்துருக்க குச்சி? அத நெனைச்சி பார்த்தியா?”

சரவணனுக்குச் சட்டென்று கோபம் ஏறி தலைக்குள் உட்கார்ந்துகொண்டது. கண்கள் சிவக்கக் கீழே அமர்ந்திருக்கும் குச்சிமிட்டாயைப் பார்த்தான்.

“பாங்! திரும்பியும் எதையாவது தூக்கி அடிச்சிறாதீங்க. நான் எங்கயும் போகல. இங்கயே இருக்கன். நீங்க எப்ப சொல்றீங்களோ அப்போ போறன்…”

“வேற வழி இல்ல குச்சி உனக்கு. நான் சாகற வரைக்கும் நீ இங்கத்தான் இருந்தாகணும்…”

புளியமரத்தில் அமர்ந்திருந்த ஊதாநிற தேன்சிட்டு வெகுநேரம் பள்ளத்தாக்கைப் பார்த்து சத்தமாகக் கத்திக் கொண்டிருந்தது. வெயில் பட்டு மின்னிக் கொண்டிருந்த அதன் உடலில் கருமையும் ஊதாவும் சட்டென உறுதி செய்துகொள்ள முடியாத அளவில் ஒரு மாய விளையாட்டைக் காட்டிக் கொண்டிருந்தது. பள்ளத்தாக்கிலுள்ள ஏதோவொரு பூக்கள் நிரம்பிய இடத்தை நோக்கி பறக்கத் தயாராக இருந்திருக்கலாம் போல. சரவணன் அதன் ஒலியைக் கேட்டு அமைதியுடன் நின்றிருந்தான்.

“இந்தப் பள்ளத்தாக்கு மட்டும் இல்லைன்னா நான் உன்ன எப்பவோ கொன்னுருப்பேன் குச்சி. நீ உண்மையில அதிர்ஷ்டசாலி. இந்தப் பள்ளத்தாக்குத்தான் உனக்குக் கடவுள்…”

“என்ன பாங் ஏதேதோ பேசறீங்க? எனக்குப் பயமா இருக்கு பாங்…”

சரவணன் மேசையிலிருந்த வெண்சுருட்டை எடுத்துப் பற்ற வைத்தான். அமைதியும் ஆத்திரமும் அவனுக்குள் போராட்டம் நடத்திக் கொண்டிருந்தன. அவனுக்குள் துடித்துக் கொண்டிருக்கும் எதையோ அடக்கியாள சரவணன் போராடிக் கொண்டிருந்தான்.

“பாங்! ஏதோ ஒரு பிள்ள வந்த மாதிரி இருந்துச்சே? இந்த வீட்டுல…”

“குச்சி! உனக்குச் சித்தம் கலங்கிருச்சி. அதான் ஏதேதோ கண்ணுக்குத் தெரியுது…”

குச்சிமிட்டாய் வீட்டைச் சுற்றிலும் பார்த்தான். சுவரில் இருந்த அகோரி ஓவியத்தைத் தவிர வேறெதுவும் அற்று வெறுமையோடு காட்சியளித்தது. அந்த அகோரி ஓவியத்தில் இருந்தவர் ஆக்ரோஷமாக வலது கையைத் தலைக்கு மேல் உயர்த்தியும் இடது காலைத் தூக்கியபடியும் கண்களை உருட்டியவாறு பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

“குச்சி அந்த ஓவியத்தைப் பார்க்குறீயா? ஏதோ ஒன்னு ஞாபகத்துக்கு வருதுதானே?”

சரவணன் பயத்தின் உச்சத்தில் இருந்த குச்சிமிட்டாயைப் பார்த்தான்.

“பாங்! உங்களுக்கு எப்படி… அது… பாங்! நீங்க யாரு?”

குச்சிமிட்டாய்க்கு உடலும் மனமும் பதறின. முட்டியில் எப்பொழுதோ ஏற்பட்ட காயம் சீண்டப்பட்டு இலேசாக குருதி வடிந்து கொண்டிருந்ததைக் கவனித்தான். கால் முட்டிகளை இறுக பிடித்துக் கொண்டு முதுகிற்கு முட்டுக் கொடுக்கச் சுவரை நோக்கி தரையிலேயே மெல்ல நகர்ந்தான்.

“எதையும் விட்டு ஓட முடியாது குச்சி! கழுகு காலில் இரை… நல்லாருக்குலே வரி? கவிதை பிடிக்குமா குச்சி? உனக்குத்தான் இரசனை ரொம்ப…”

குச்சி சுவரோடு சாய்ந்து கொண்டதும் முட்டியில் வடிந்த குருதியைக் கைகளால் துடைத்துப் பார்த்தான். காயம் பெரிதாகியிருந்தது. விழுந்ததில் பழைய காயம் சீண்டப்பட்டிருக்கலாம் என்று தோன்றியது.

“குச்சி! அந்தப் பிள்ள யாருன்னு கேட்டியே? அது அந்த ரூம்புலத்தான் இருக்கு. விளையாடிகிட்டு இருக்கு. விதின்னு ஒரு நண்பன். அவனோட விளையாடிக்கிட்டு இருக்கு குச்சி?”

சரவணன் மெல்ல சிரித்துவிட்டுக் கையில் வைத்திருந்த வெண்சுருட்டைச் சன்னலுக்கு வெளியே தூக்கி வீசினான். மெலாந்தி பள்ளத்தாக்கின் இரம்மியான காற்றில் குயில் கூவும் சத்தம் சன்னமாகக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தது.

“பாங்!…”

சரவணன் கழுகு பார்வையுடன் குச்சிமிட்டாயை  நோக்கி கவனித்துக் கொண்டிருந்தான்.

-தொடரும்

ஆக்கம்: கே.பாலமுருகன்

பாகம் 1-ஐ வாசிக்க:

https://balamurugan.org/2020/04/03/தொடர்க்கதை-பாகம்-1-மெலாந்/

பாகம் 2-ஐ வாசிக்க:

https://balamurugan.org/2020/04/04/மெலாந்தி-பள்ளத்தாக்கு-த/

பாகம் 3-ஐ வாசிக்க:

https://balamurugan.org/2020/04/05/மெலாந்தி-பள்ளத்தாக்கு-த-2/

குறிப்பு 1: ஒரு சில காரணங்களுக்காக சிலரின் பெயர்களை நான் இக்கட்டுரையில் குறிப்பிடவில்லை. நன்றி.

ஏறக்குறைய ஐந்தாண்டுகளுக்குப் பின்னர் எழுதும் ஓர் எதிர்வினை கட்டுரை என்றே சொல்லலாம். இதுவும்கூட ஒரு விளக்கக் கட்டுரை என்றுகூட அடையாளப்படுத்திக் கொள்ளலாம்.. முடிந்தவரை இலக்கிய விவாதங்களிலிருந்து விலகியே இருந்தேன்; இருக்கின்றேன். பெரும்பாலான இலக்கிய விவாதங்களில், இலக்கிய சர்ச்சைகளில் இலக்கியம் கருப்பொருளாக இருப்பதற்கான சாத்தியக்கூறுகள் அவ்விவாதங்களின் இறுதியில் உடைந்துவிடுகிறன என்பதனாலேயே இத்தனை காலம் இப்படியொரு முடிவு.

மேலும், இப்பொழுது தோன்றியுள்ள என் குறுநாவலை முன்வைத்த விவாதங்களை ஒரு சர்ச்சையாக முன்வைக்கும் நோக்கம் எனக்கில்லை என்பதனாலேயே இதைப் பற்றி எந்தக் களேபரமும் முகநூலிலோ புலனத்திலோ நான் ஏற்படுத்தவில்லை. எதையும் நிதானமாக எதிர்க்கொள்ள வேண்டும் என எனக்கு நானே அளித்துக் கொண்ட பயிற்சியின் விளைவு. இருப்பினும், இச்சர்ச்சை என் குறுநாவல் தொடர்பாக எழுந்துள்ளதால் நானே இதனைப் பற்றி தன்னிலை விளக்கமாக எழுதுவதுதான் சரி என்று தோன்றியது.

குறுநாவல் பற்றிய சர்ச்சை

நான் 2014ஆம் ஆண்டில் எழுதி, 2015ஆம் ஆண்டு வெளியிட்ட இரண்டு குறுநாவல்கள் அடங்கிய புத்தகம்தான் ‘ஆப்பே கடையில் நடந்த 236ஆவது மேசை உரையாடல்’ ஆகும். இக்குறுநாவல் தொகுப்பில் இடம்பெற்ற மலேசிய இந்திய குண்டர் கும்பலைப் பற்றிய குறுநாவலான ‘ஆப்பே கடையில் நடந்த 236ஆவது மேசை உரையாடல்’ நேரிடையாக கள ஆய்வின் மூலமும், சில நேர்காணல்கள், சில தரவுகள் சேகரிப்பு, மலேசியாவில் குண்டர் கும்பல் பற்றி மேற்கொள்ளப்பட்ட ஆய்வையும் அடிப்படையாகக் கொண்டு கடுமையான உழைப்பு தேவைப்பட்டு எழுதப்பட்ட நாவலாகும். அதற்குரிய சான்றுகள், மேற்கோள்கள் அக்குறுநாவலில் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கும்.

மலேசியாவில் (கெடா, கோலாலம்பூர்) ஆகிய இரண்டு இடங்களில் இக்குறுநாவல் தொகுப்பு வெளியீடு கண்டு வாசகர்களைச் சென்றடைந்தது. ஏற்கனவே இக்குறுநாவல் தொடர்பாக தமிழக எழுத்தாளர் அ.ராமசாமி, சிங்கை அழகுநிலா, பாண்டியன் ஆகியோர் விமர்சனம் எழுதியிருந்தனர்.

2017ஆம் ஆண்டு தமிழ்நாட்டிலிருந்து கெடாவிற்கு வருகையளித்திருந்த *அத்தமிழக எழுத்தாளரைக் கெடா, கூலிம் போன்ற இலக்கியக் கூட்டங்களுக்கு அழைத்துச் சென்று வீட்டிற்கு வரவழைத்து உபசரித்தும் இருந்தேன். அப்பொழுது அவரிடம் இக்குறுநாவலையும் மேலும் என்னுடைய சில நூல்களையும் அன்பளிப்பாகக் கொடுத்திருந்தேன். அதன் பின்னர், கடந்த வருடம் எழுத்தாளர் பாண்டியன் அந்த எழுத்தாளர் எழுதிய ‘கடவுச் சீட்டு’ என்கிற நாவலில் சில பக்கங்களைப் படம் பிடித்து என் புலனத்திற்கு அனுப்பி இவைகளை நீங்கள் எங்கும் படித்ததுண்டா எனக் கேட்டார். அப்பொழுதுதான் எனக்கான முதல் அதிர்ச்சி காத்திருந்தது. அந்நாவலில் அவர் கையாண்டிருக்கும் சில வரிகள், வர்ணனைகள், தகவல்கள் அப்படியே என் நாவலிலிருந்து முழுவதுமாக எடுத்துக் கையாளப்பட்டிருப்பதுதான் அதிர்ச்சியாக இருந்தது. எடுத்துக்காட்டாக ஒன்றை முன்வைக்கலாம்:

எனது குறுநாவலில் வரும் சில உண்மையான இடங்களின் பெயர்களை புனைவுக்காக  நான் மாற்றியிருப்பேன். பீடோங் எனும் ஊரை ‘பெடோங்’ என்றும், ‘ரூசா தோட்டத்தை’,  ‘மூசா தோட்டம்’ என்றும் மறுபெயரிட்டிருப்பேன். அப்படியொரு இடங்கள் மலேசியாவில் இல்லை. ஆனால், என் குறுநாவலை வாசித்து அதிலிருந்து குறிப்புகள் எடுத்துக் கொண்ட அவர் இதுபோன்ற இடங்கள் இருப்பதைப் போல அப்படியே பயன்படுத்தியிருக்கும் இடங்களில் கடுமையான நெருடலை உண்டாக்கியது. மேலும், காப்பி கடை அமைப்பு, திருவிழா சண்டை, அதன் காட்சியமைப்பு என்று இன்னும் பலவற்றை இம்மி பிசகாமல் எடுத்துக் கையாண்டுள்ளார். இதனைச் சட்ட ரீதியிலும் என்னால் கொண்டு செல்ல முடியும். இந்நாவலை முறையே நான் பதிப்புரிமை சட்டத்தின் கீழ் பதிவு செய்துள்ளேன்.

இதைப் பற்றி எழுத்தாளர் பாண்டியன் வல்லினம் என்கிற மலேசிய இலக்கிய இணைய இதழில் இவ்வருடம் ஜனவரியில் எதிர்வினைக் கட்டுரையாக எழுதியிருந்தார். அவர் இதனைப் பொதுவில் எழுத முடிவெடுத்தார்; நான் மறுநாள் ஜனவரி சம்பந்தப்பட்ட அத்தமிழக எழுத்தாளரிடம் நேரிடையாகவே முகநூல் வழியாகக் கேட்டேன். அவருக்கும் எனக்கும் அப்பொழுது பேச்சு இருந்ததால் நேரிடையாகக் கேட்பதே சரி என்று தோன்றியது. அவருக்கும் எனக்கும்  ஜனவரி 2 நடந்த உரையாடலுக்கான ஆதாரம் முகநூல் இன்பாக்சில் இருக்கிறது. (தோழி யோகியிடமும் இதனைக் காட்டியிருந்தேன்) யாரையும் அவமானப்படுத்தும் நோக்கு எனக்கில்லை அதற்குரிய சுபாவத்தில் நான் தற்போது இல்லை என்பதால் அப்பதிவுகளை நான் வெளியிடவில்லை. (ஆதாரம் வேண்டும் என்பவர்களும் நான் சம்பந்தப்பட்ட எழுத்தாளரிடம் எந்தக் கேள்வியும் கேட்கவில்லை என்று நினைப்பவர்களும் தனிப்பட்ட முறையில் ஆதாரத்தைக் கேட்டுப் பெறலாம்.)

நான் கேட்ட விடயங்களில் உள்ள சில நியாயங்களை மறுக்காமல் ‘பின்னர் விரிவாய் எழுதுவேன்’ என்று கூறிய ஒரு மூத்தப் படைப்பாளியைத் தொடர்ந்து இம்சிக்க முடியுமா? ஆகவேத்தான் அவருடைய விரிவான பதில் கட்டுரைக்காகக் காத்திருந்தேன். ஆனால், ஐந்து மாதங்கள் கடந்தும் பதில் இல்லை என்பதால் அவர் மீது வருத்தம் இருக்கவே செய்தது. அவர் வல்லினத்தில் வெளிவந்த பாண்டியனின் கட்டுரைக்கு ஆற்றிய எதிர்வினை, பாதிக்கப்பட்ட எனக்கான பதில் அல்ல என்பதையும் நாம் விளங்கிக் கொள்ள வேண்டும். ஆகவே, அவரிடமிருந்து வரக்கூடிய ஒரு முழுமையான விளக்கக் கட்டுரைக்கு நான் இடமளித்து, இச்சர்ச்சையைப் பொதுவில் எழுதாமல் இருந்தேன். ஒருவேளை சர்ச்சையையும் களேபரத்தையும் உருவாக்க வேண்டும் என்று நினைத்திருந்தால் அவ்வெழுத்தாளர் மலேசியா வருகிறார் என்று தெரிந்த அடுத்த கணத்திலிருந்து முகநூல் எதிர்வினைகள், மறுப்புகள் போன்றவற்றை எழுதி இப்பிரச்சனையைப் பெரிதாக்கியிருப்பேன். அவர் விரிவான ஒரு பொது பதிவிடுவார் என்று கொடுத்த அவகாசத்தைச் சமரசம் என்று அவர் திரித்துக் கொண்டது உண்மையில் கண்டனத்திற்குரியதாகும். அவ்வார்த்தையைப் பயன்படுத்தியே அவர் எல்லோரையும் சமாதானமும்படுத்தியுள்ளார். நடந்தது தவறென்று அவர் யோகியிடம் ஒப்புக்கொண்டு வருந்துகிறேன் என்று சொன்னதை ஒரு பொது மன்னிப்பாகக் கேட்டிருக்கலாமே? இத்தனை சிக்கலும் எழுந்திருக்காது அல்லவா? 

ஆனால், இப்பிரச்சனை எழுவதற்கு முன்பே என் தோழி ஒருவரால் திட்டமிடப்பட்டு மேற்கொள்ளப்பட்ட நிகழ்ச்சித்தான்   ‘பெண்மை’ சிறுகதை தொகுப்பு அறிமுக விழாவும் அதன் சார்ந்தும் நடவடிக்கைகளும் ஆகும். ஆக, அவர்கள் கூட்டான முயற்சியில் முன்னெடுத்திருக்கும் ஓர் இலக்கிய செயல்பாட்டை நான் எவ்விதத்திலும் பாதிக்கக்கூடாது; அவர்களின் விருந்தாளியாக வருபவரை நாம் அவமானப்படுத்தக்கூடாது என்கிற எண்ணமே நான் இப்பிரச்சனையை இத்தருணத்தில் ***பொதுவில் சர்ச்சையாக்காததற்கு முக்கியமான காரணமாகும்.

ஆனால், வாய்ப்பிருந்தால் அவ்வெழுத்தாளரிடம் இக்குறுநாவல் சர்ச்சை பற்றி கேளுங்கள் என்று நான் என் நட்பில் உள்ள மூன்று நண்பர்களிடம் கேட்டிருந்தேன் (நெருக்கடி தரவில்லை). ***வாய்ப்பிருந்தால் நிகழ்ச்சி முடிந்து கேளுங்கள் என்பதே என் தொனியாக இருந்தது. அதுவும் அவர் வாக்களித்த விரிவான விளக்கம் தொடர்பான நினைவுறுத்தலாக இருக்கும் என்பதாலும் என்னால் அங்கு நேரில் வர இயலவில்லை என்பதாலும் நான் கேட்ட மூவரும் என் நண்பர்கள் என்பதாலும் மட்டுமே இக்கோரிக்கை விடுக்கப்பட்டது.

மேலும், நான் முதலிலேயே சொன்னதைப் போல இந்நிகழ்ச்சி ஏற்பாட்டிலும் இம்முயற்சியிலும் எனக்கு எந்தப் பகைமை உணர்வும் இல்லை. ஒருவேளை ‘பெண்மை’ சிறுகதைகளை வாசித்தால், அச்சிறுகதைகள் தொடர்பான இலக்கிய விமர்சனத்தை முன்வைப்பேனே தவிர என் தோழி இருவரின் முயற்சியில் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்த இந்நிகழ்ச்சி தொடர்பாக எனக்குத் தனிப்பட்ட விரோதம் இல்லை. அப்படி ஏதும் மாற்றுக் கருத்து இருந்திருந்தால் நான் ஆரம்பத்திலேயே அவர்களுக்கு நெருக்கடிகள் கொடுத்திருக்கக்கூடும் அல்லவா? நிகழ்ச்சி அன்று நான் நட்பு ரீதியில் முடிந்தால் அவரிடம் இது தொடர்பாகக் கேட்டுப் பாருங்கள்; நான் கேட்டு அவர் பதில் கொடுத்தும் பின்னர் அவரிடமிருந்து நான் எதிர்ப்பார்த்த விரிவான பதில் வராததால்தான் நண்பர்களின் மூலம் கேட்டாலாவது அதன் அழுத்தம் புரிந்து அவர் உடனே செயல்படுவார் என்று நினைத்தேன். (உண்மையில் அதன்படியே இப்பொழுது முகநூலில் ஒரு சுருக்கமான பதிவும் இட்டுள்ளார்)

மேலும், இந்நிகழ்ச்சியை ஏற்பாடு செய்திருந்த என் தோழி, நீங்கள் நேரில் வாருங்கள், சம்பந்தப்பட்ட எழுத்தாளரிடம் நிகழ்ச்சி முடிந்து நேரில் கலந்துரையாட ஒரு வாய்ப்பும் ஏற்படுத்திக் கொடுப்பதாகச் சொன்னார். ஆனால், என்னால் வர இயலாததால்(ஜொகூர் பயணத்தில் இருந்தேன்), இத்தனை உரிமையுடன் எனக்கு வாய்ப்பளித்த நண்பரிடம் வாய்ப்பிருந்தால் நீங்களும் கேட்டுப் பாருங்கள் என்றதில் அப்படியொரு தவறு இருந்துவிடுமா? இத்தனைக்கும் நான் யாரையும் நீங்கள் கேட்டுத்தான் ஆக வேண்டும் என்று நிர்ப்பந்திக்கவில்லை என்பதையும் சம்பந்தப்பட்டத் தோழிகள் உணர்ந்திருப்பார்கள் என்று நம்புகிறேன். ஒருவேளை நான் கேட்பதற்குரிய எந்த முயற்சியையும் மேற்கொள்ளாமல் பிறரை விட்டுக் கேட்கச் சொல்லியிருந்தால் அது விமர்சனத்திற்குரியவையே. ஆனால், நான் சம்பந்தப்பட்டவரிடம் கேட்டுவிட்டேன்; அவரும் விரிவாய் எழுதுவதாகச் சொல்லியும் விட்டார். இது சமரசம் அல்ல. எதிர்வினையாகவும், நேரிடையாகவும் நாம் கேட்டாயிற்று. அவர் தரப்பில் பதில் இருந்தால்தான் நான் தொடர்ந்து ஒரு முடிவுக்கு வர முடியும் அல்லவா?

அடுத்து, எழுத்தாளர் பாண்டியன் நேற்றைய முன்தினம் முகநூலில் பதிவிட்டது நான் தூண்டி அவர் எழுதியவை என்கிற குற்றச்சாட்டுப் பரவலாக முன்வைக்கப்படுகிறது. பாண்டியன் இப்பிரச்சனையை வல்லினத்தில் எழுத வேண்டும் என்று எடுத்த முடிவே எனதல்ல. அது அவருடைய சுதந்திரம் தொடர்பான விடயம். படைப்பாளிகளைக் கட்டுப்படுத்தும் அதிகாரம் யாருக்கும் இல்லை என்பதில் எப்பொழுதுமே தெளிவாக இருக்கவே முயற்சிக்கிறேன். அவர் நேற்றைய முன்தினம் முகநூலில் பதிவிட்டதும் அவருடைய சுய முடிவாகும்; நான் தூண்டிவிட்டு அவர் எழுதவில்லை என்பதை அவரே பதிவிடுவார் என்று நான் நம்புகிறேன். என் தரப்பில் நான் எனக்கான பதிலுக்காக முயற்சித்துக் கொண்டிருக்கையில் இலக்கியம் சார்ந்து அவருக்கிருக்கும் உரிமை தொடர்பாக அவர் எழுதிக் கொண்டிருக்கிறார். இத்தனைக்கும் பாலமுருகன் அல்ல; அவ்விடத்தில் வேறு யார் இருந்தாலும் நான் எழுதுவேன் என்று அவரே என்னிடம் கூறியும் இருக்கும்போது நான் எப்படி அவரைத் தூண்டியிருக்க முடியும்?

மேலும், எனது நாவல் பகுதி எடுக்கப்பட்டிருப்பதை பாண்டியன் அறிவித்தோடு அதனை ஓர் எதிர்வினை கட்டுரையாக எழுதியிருந்தார். பாண்டியன் எழுதிய எதிர்வினைக்குப் பதில் கொடுக்கும்போது பாண்டியனையும் அவர் சார்ந்திருக்கும் இணைய இதழையும் அத்தமிழக எழுத்தாளர் சாடினாரே தவிர அவருடைய பதிவில் எனக்கு எந்தப் பதிலும் இல்லை என்பதே என் ஆதங்கம். இருப்பினும் இன்றுவரை அம்மூத்த எழுத்தாளர் மீது நான் மரியாதையைப் பாதிக்கும் வகையில் உரையாடவில்லை; அல்லது வார்த்தைகளைப் பிரயோகிக்கவில்லை. அவரே நண்பர்களிடம் கவனக்குறைவை ஒப்புக் கொண்டபோது மேலும் அவரை நாம் அழுத்த முடியுமா?

சிறார் இலக்கியக் கட்டுரை- விளக்கம்

அடுத்து, அத்தமிழக எழுத்தாளர், தான் திண்டுக்கல் குழந்தை மாநாட்டில் என்னுடைய சிறுவர் நாவல்கள் பற்றி கட்டுரை படைத்ததாகவும் அதனால் பாலமுருகன் மிகுந்த மகிழ்ச்சி அடைந்தார் என்றும் இங்குள்ள சிலரிடம் (தோழி ராஜி உட்பட) சொல்லி என் மீதான மறைமுக சந்தேகங்களை ஏற்படுத்தியிருக்கிறார். அவர் மின்னஞ்சல் அனுப்பியதும் உண்மைத்தான். அம்மின்னஞ்சலில் மாநாடு தொடர்பான புகைப்படங்கள் அனுப்பியதும் உண்மைத்தான்.

//மலேசியா பாலமுருகனின் 3 சிறார் நூல்கள் பற்றிய மலேசியா குணநாதனின் சிறப்பான ஆய்வு திண்டுக்கல் மாநாட்டில்..இப்படி. மலேசியா ஆளுமைகள் எப்போதும் பாராட்டைப் பெறுபவர்கள்//

அதாவது திண்டுக்கல் மாநாட்டில் உண்மையில் எனது சிறுவர் நாவல்கள் பற்றிய கட்டுரை படைத்தது மலேசிய இடைநிலைப்பள்ளி ஆசிரியர் இனிய நண்பர் திரு.ஆ.குணநாதன் ஆவார். இது எனக்கு முன்னமே தெரியும். மாநாட்டிற்குச் செல்லும் அன்றைய இரவு வரை எனக்கும் குணநாதன் அவர்களுக்கும் பேச்சு இருந்தது. ஆக, அங்குள்ள புகைப்படங்களை அனுப்பி வைக்கும் உதவி மட்டுமே அத்தமிழக எழுத்தாளர் செய்தார். அதற்காக அவருக்கு நான் நன்றியும் சொல்லியிருந்தேன். உண்மையில் நான் பாராட்டி நன்றி தெரிவிக்க வேண்டியர் திரு.ஆ.குணநாதன் அவர்களே. இதனை **அத்தமிழக எழுத்தாளர் இங்கு மலேசியாவில் தவறாகப் பரப்பியதில் எனக்கு மிகுந்த வருத்தம்.

இனி…

நான் நேற்று மீண்டும் அந்த எழுத்தாளரிடம் என் கோரிக்கையைக் கேள்வியை முன்வைத்துள்ளேன். உங்களின் விரிவான ஒரு பொது பதிவு மட்டுமே இங்கு நிகழ்ந்து கொண்டிருக்கும் தேவையற்ற முரண்களைப் போக்கும் என்றும் கூறியிருக்கிறேன். சுற்றுலாவில் இருப்பதால் விரைவில் நிச்சயம் பதிவிடுவதாக அவர் பதிலளித்துள்ளார். (அவர் சுற்றுலா மனநிலையில் இருப்பார் நாம் எல்லாம் அடித்துத் திட்டிக் கொண்டு மன உளைச்சலில் இருப்போம்?) மேலும் இன்று, அத்தமிழக எழுத்தாளர் ஒரு பொதுவான முகநூல் பதிவிட்டுள்ளார், பின்வருமாறு:

//ஈப்போ. என் சில நாவல்கள் அனுபவங்கள் பற்றிப் பேசினேன். பின்னர் தோழி யோகி கடவுச்சீட்டு பற்றிக் கேட்டார். அதில் சிறு சாப்பாட்டு க்கடை பகுதி என்னை பாதித்த பாலமுருகன் நாவலிலும் பிற கதைகளிலும் திரைப்படங்களில் ௨ள்ளதும் அவரின் நாவலின் மலேசிய வார்த்தைகளை என் சேகரிப்புக் குறிப்புகளிலிருந்து எடுத்துப் பயன்படுத்தியதையும். அடுத்து வரும் பதிப்பில் அவற்றைக் குறிப்பிடுவேன் என்பதையும் சொன்னேன்.//

இதுதான் விரிவான பதில் என்று என்னால் ஏற்றுக்கொள்ள இயலாது. தமிழ்நாடு சென்றதும் முறையாக தட்டச்சு செய்து அனுப்புவதாகவும் நாவலின் அடுத்த பதிப்பில் என் நாவலில் சேகரிக்கப்பட்ட தகவல் பற்றி குறிப்பிடுவதாகவும் இன்று (25/06/2019 – மாலை 2.36) மீண்டும் எனக்கு இன்பாக்ஸ் செய்திருந்தார். இதுதான் எங்களுக்கிடையில் நடந்து கொண்டிருக்கும் நாவல் தொடர்பான சர்ச்சையின் விவரங்கள் ஆகும். அவருக்கு நான் கொடுத்திருந்த அவகாசமும் வாய்ப்பும்தான் இதுவரை இதனைப் பதிவிடாத காரணமும்கூட.

ஆக, இப்பிரச்சனையை இனி நானே சம்பந்தப்பட்ட எழுத்தாளரின் மூலம் நிவர்த்திக்க முயற்சிக்கிறேன். அவருடைய விளக்கங்கள் அடங்கிய ஒரு பொதுப்பதிவு விரைவில் அவரிடம் இருந்து வரும் என்றும் எதிர்ப்பார்க்கிறேன். இதனை முன்வைத்து இனி சர்ச்சைகள் வேண்டாம் என்பதே எனது வேண்டுக்கோள்.

எனக்கு யார் மீதும் தனிப்பட்ட பகைமை இல்லை. என் பெயர் குறிபிடப்பட்ட ஒரு முகநூல் பதிவிற்காகவே இக்கட்டுரை எழுதினேன். இல்லையென்றால் இதுவும்கூட தவிர்க்கப்பட்டிருக்கும். இங்கு நாம் வளர்க்க நினைப்பது இலக்கியமே தவிர பகைமையும் வேறுபாடுகளும் அல்ல. இனி சம்பந்தப்பட்ட அந்த எழுத்தாளரிடமிருந்து பதில் (அவரே பொது பதிவு இடுவதாக வாக்குக் கொடுத்துள்ளார்) வரும்வரை காத்திருப்போம். படைப்புச் சுரண்டல் தெரிந்தோ தெரியாமலோ நடந்திருந்தாலும் அதனைக் கேள்விக் கேட்கக்கூடிய கடப்பாடு நாம் அனைவருக்கும் உண்டு. ஆனால், அது கேட்கப்படும் முறை, அதற்குரிய பதிலில் இருக்கும் தார்மீகம் ஆகியவையும் முக்கியமானவையாகும்.

பின்குறிப்பு: எனது புலனத்தகவலைப் படிக்கும் முன்பே எழுத்தாளர் தோழி யோகி அவரை நிகழ்ச்சிற்குப் பின் சந்தித்து இதைப் பற்றிக் கேட்டுள்ளார். நான் சொல்லும் முன்பே எழுத்தாளர் ஒருவர் பயணத்தில் வரும்போது அவரிடம் இதைக் கேட்டுள்ளார். நான் சொல்லும் முன்பே எழுத்தாளர் நண்பர் ஒருவர் என்னையும் அவரையும் சந்திக்க வைக்க முற்பட்டுள்ளார். நிகழ்ச்சி முடிந்து தவறாமல் தோழி ராஜி அவரிடம் இதைக் கேட்டுள்ளார். கேட்க வேண்டும் என்று உங்கள் அனைவரிடத்திலும் தோன்றிய அந்தக் குரல்தான் படைப்பாளியினுடையது. அந்தக் குரலின் மீது எனக்கிருக்கும் நம்பிக்கை மாறாது. உங்களில் யாருக்கேனும் இனி இதுபோன்று நடந்தாலும் நான் மௌனம் காக்கப் போவதில்லை என்பதும் உறுதியே. அன்பும் நன்றியும்.

கே,பாலமுருகன்

***தமிழக எழுத்தாளர்: திரு.சுப்ரபாரதிமணியம்

ஆப்பே நாவல் பற்றிய என் விரிவான நேர்காணல்: https://selliyal.com/archives/88939

கீழ்க்கண்ட சுட்டியின் வழியாக ‘PDF’ தரவிறக்கம் செய்யலாம்: To download PDF format:

http://www.mediafire.com/file/50b22j824ac3n0j/

1

பெரியம்மா தலைமுடியை வாரிக் கட்டியப்படி கொண்டு பெரியப்பாவைக் கெட்ட வார்த்தையிலேயே திட்டிக் கொண்டு மேலே வந்தார். அன்றுத்தான் பெரியம்மா அப்படிப் பேசுவார் எனத் தெரிந்தது. அதிர்ச்சியாகவும் இருந்தது. பெரியப்பா அண்ணனைத் தூக்கி வரந்தாவில் வீசும்போது அம்மாவும் அங்கு வந்துவிட்டார். அண்ணன் அலறிக் கொண்டு எழ முயன்று மீண்டும் விழுந்தான்.

“என் சுருட்டெ தொட்டனா…நீ செத்தடா,” எனக் கத்திவிட்டு பெரியம்மா அலறுவதைக்கூட பொருட்படுத்தாமல் பெரியப்பா தன் கையில் வைத்திருந்த சுருட்டை எடுத்து நிதானமாகப் பற்ற வைத்தார்.

2

வீரமாணிக்கம் பெரியப்பா எங்கள் வீட்டுக்கு வந்து மூன்று வருடங்கள் ஆகின்றன. எப்பொழுதும் சுருட்டும் கையுமாகத்தான்  இருப்பார். அப்பாவின் மரணத்திற்குப் பிறகு கம்போங் ராஜாவில் வாடகை வீட்டில் இருந்த பெரியப்பாவையும் பெரியம்மாவையும் அம்மாத்தான் அழைத்து வந்தார். பெரியப்பா பன்றி வேட்டைக்கும் உடும்பு வேட்டைக்கும் பேர் போனவர். நாய்களைப் பிடித்து அதனை வெறியேற்றும் வித்தையும் தெரிந்தவர். அவருடைய கம்பத்து வீட்டில் பின்புறம் ஒரு நாய் கொட்டாயைக் கட்டிவிட்டு பல சமயங்களில் அங்கேத்தான் இருப்பார். உடும்பின் பித்தப்பையைக் கொண்டு நாயின் மூக்கில் அதை வைத்து அதன் நுகர்வுத்தன்மையை உசுப்பேத்துவார். அப்படித்தான் நாயின் வெறியை ஏற்ற முடியும்.

பெரியப்பா வழக்கமாக சாயங்காலம்வரை கம்போங் ராஜா காட்டில் இருந்துவிட்டு வீட்டுக்கு வந்துவிடுவார். காட்டில் மூலை முடுக்கெல்லாம் பெரியப்பாவிற்குப் பழக்கம். எங்குப் பன்றி இருக்கும்; எங்கு உடும்பு அலையும் என அவருக்குத் தெரியும். காட்டிலேயே கம்புகளைச் செருகி, தீ வைத்து பன்றியைக் கவிழ்த்துப் போட்டு ஒரு பதம் பார்த்துவிட்டுத்தான் அவரும் பெரியப்பாவின் நண்பர்களும் மீண்டும் கம்பத்துக்கு வருவார்கள். இப்படிப் போனபோக்கில் இருந்த பெரியப்பாவினால் கடன் தொல்லைத்தான் அதிகமானது. வேலைக்கு ஏதும் போகாமல் கடன் தொல்லையில் இருந்த அவர்களுக்கு அம்மா வீட்டோடு வந்து இருக்கும்படி சொன்னதும் வசதியாகவே இருந்தது. என்ன ஏது எனக் கேட்காமல் அப்போதைக்குப் பெரியம்மாவுடன் கிளம்பி இங்கு வந்துவிட்டார். கொஞ்ச நாள் அவருக்கு இங்கு இருப்புக்கொள்ளவில்லை.

நாயைக் கொண்டு வந்து வளர்க்கப் பார்த்தார். ஆனால், அங்கு நாய் வளர்க்க அனுமதி இல்லை. தெருவில் அலையும் நாய்களின் தொல்லைகளே பெரும்பாடாக இருந்ததால் நாய் வளர்ப்பதற்கு அங்குக் கடுமையான மறுப்பிருந்தது. ஆகவே, அங்குத் திரியும் நாய்களை நோட்டமிட்டுக் கொண்டும் அதனுடன் விளையாடிக் கொண்டும் இருப்பார். பெரியப்பாவிற்குச் சாதாரணமாகவே எச்சில் நிறைய ஊறும். எப்பொழுதும் துப்பிக் கொண்டே இருப்பார். வாயிலுள்ள சுருட்டும் நனைந்து நஞ்சிவிடும். பாதி நேரம் நெருப்பில்லாமல் வெறுமனே வாயில் வைத்திருப்பார். மேல் மாடிக்கும் கீழ் மாடிக்கும் சதா உலாவிக் கொண்டிருப்பார். அவருடைய சுருட்டு வாடை எல்லோருக்கும் பரிச்சயம்.

மாடிப்படிகளில் எப்பொழுதும் சிறுநீர் வாடை வீசும். இங்கிருப்பவர்கள் நன்கு அறிந்து வைத்திருந்த வாடை அது. இரவு முழுவதும் நாய்கள் படிகளில்தான் படுத்துக் கிடக்கும். அதைத் தாண்டி போவதும் சிறுநீர் வாடை மூக்கில் ஏறி ஒரு கட்டத்தில் சட்டென சகஜமாவதும் அங்கு எல்லோருக்கும் பழக்கம். எவ்வளவு கழுவினாலும் அது தொலையாது. எச்சிலும் வெற்றிலையும் துப்பி துப்பி கரைப்படிந்து போன வெளிச்சுவர்கள். புதிதாக அவ்விடம் வருபவர்களுக்கு குமட்டலை உண்டாக்கிவிடும். அங்கிருக்கும் கிழவிகளின் கூட்டு சதி அது. மேலும், இரண்டாவது மாடியின் மூலையில் பீர் போத்தல்கள் கிடக்கும். அது ‘டத்தோ’ சாமிக்கு வைத்துவிட்டுப் பின்னர் யாரோ எடுத்துக் குடித்துப் போட்ட போத்தலா அல்லது கொசு மருந்து பற்ற வைக்கப்பட்டு பின்னர் இங்கேயே விடப்பட்ட போத்தலா எனத் தெரியாது. பெரியப்பா அதை எடுத்து வெளியில் வீசுவதை ஒரு பொழுதுபோக்காக வைத்திருந்தார். அவர் வேறு எந்த வேலைக்கும் போகவும் இல்லை. வேறு எந்த வேலையும் அவருக்குத் தெரியாது எனப் பெரியம்மா சொல்லிவிட்டார். அம்மாவும் பெரியப்பா வேலைக்குப் போவதை விரும்பவில்லை.

பெரியப்பா அப்பாவின் குடும்பத்தில் மூத்தவர். இரண்டே பேர் கொண்ட குடும்பம் அது. அப்பாவும் பெரியப்பாவும் இரண்டாடுகள்தான் வித்தியாசம். இருவரும் ஒரே மாதிரி முரட்டுடல் கொண்டவர்கள். 70 வயது என எப்பொழுது சொன்னாலும் யாரும் நம்பமாட்டார்கள். அந்தந்த வயதிற்கு எல்லோரும் ஓர் உடலைக் கற்பனை செய்து வைத்திருக்கிறார்கள். தளர்வு முதுமையின் நீக்க முடியாத அடையாளம். ஆனால், வீரமாணிக்கம் பெரியப்பா பெயருக்கு ஏற்றதைப் போல உடலில் சோர்வு இல்லாமல் விறைப்புடன் மட்டுமே இருப்பார். ஓர் உடும்பு பளபளப்பு மிளிர திடத்துடன் நகர்வதைப் போல காலையும் மாலையும் இரவும் பார்க்கும் அனைத்துப் பார்வைகளிலும் பெரியப்பா திடமாகத் தெரிந்தார்.

பெரியப்பாவிற்குக் கோபம் வந்துவிட்டால் வீட்டில் ஏதாவது பொருள் உடையும், அடுத்து வீடே உப்பி வெடித்துவிடும் அளவிற்கு அவருடைய சத்தம் அடுக்குமாடிக்கே கேட்கும். பெரியப்பாவின் அலறலும் குரலும் சாதாரணமானதல்ல. ரொம்பவும் கறாரான குரல். பெரும்பாலும் அங்கு வசிப்பவர்கள் சீனர்கள் என்பதால் பலமுறை சொல்லிப் பார்த்தும் பெரியப்பா அடங்கவில்லை என்பதால் அவர்களும் விட்டுவிட்டார்கள். சுருட்டு வாசம் வீசும் பெரியப்பாவை அங்கு யாரும் கண்டுகொள்ளாமல் விட்டுவிட்டார்கள். பெரியபாவின் முகத்தில் ஒரு கொடூரமான தணியாத கோபம் அப்படியே இருக்கும்.

“செத்தடி மவளே!” எனப் பல சமயங்களில் பெரியம்மாவைத் துரத்திக் கொண்டு வீட்டுக்கு வெளியேயும் பெரியப்பா வீட்டுச் சண்டையைக் கொண்டு வந்ததுண்டு. பெரியம்மா மேல்மாடிக்கு ஓடுவார். அங்குச் சில இந்தியர்களின் வீடு இருப்பதால் யாராவது ஒருவரின் வீட்டுக்குள் நுழைந்து ஒளிந்து கொள்வார். பெரியப்பா அருள் உடல் முழுவதும் பிரவாகமெடுக்க மேலேயும் கீழேயும் ஒரு பன்றியை வேட்டையாடுவதைப் போல ஓடிக் கொண்டிருப்பார்.

அப்பா இருந்தபோது வருடத்திற்கு இரண்டுமுறைகூட பெரியப்பா இங்கு வருவது ஆச்சர்யம்தான். இன்று அப்பா இல்லாத வீட்டில் அவருடைய சத்தம் ஓங்கியிருந்தது. பெரியப்பாவிற்குப் பிள்ளைகளே இல்லை. எங்களுக்கும் ஆசைக்காக ஒரு பொருள்கூட அவர் வாங்கிக் கொடுத்ததும் இல்லை. வீட்டில் இருக்கும் எங்களை அவர் ஒரு பொருட்டாகவே கருதவில்லை. அவர் பிள்ளைகளிடம் அன்புடன் பேசியும் நான் பார்த்ததே இல்லை. ஒரு வரட்டு பூச்சியைப் போல பெரியப்பா. அம்மா எங்களுக்காக வாங்கி வைக்கும் உணவு பொருள்களைக்கூட பெரியப்பா எடுத்து சாப்பிட்டுவிடுவார்.

“ஏன்யா அந்தப் பையன சும்மா சும்மா அடிச்சிக்கிட்டு இருக்கெ?” எனப் பெரியம்மா கேட்கும்போதெல்லாம் மிகவும் அசட்டையாக இருப்பார். மேற்கொண்டு பெரியம்மா ஏதும் கேட்டால் கத்திக் கொண்டே வாளியையோ செருப்பையோ பெரியம்மாவின் மீது விட்டடிப்பார்.  பெரியப்பாவின் இரைச்சல் எப்பொழுதும் குறைந்ததேவில்லை. எல்லோரையும் திட்டிக் கொண்டே இருப்பார். அவருக்கு வாழ்க்கை திருப்தியளிக்கவே இல்லை. வீட்டில் எல்லாம் பக்கங்களிலும் கோபம் வந்துவிட்டால் வீட்டை உற்று கவனித்துவிட்டு உடும்பைப் போல நடந்து கொண்டிருப்பார். பின்னர், வீட்டுக்கு வெளியில் போய் கத்திக் கொண்டிருப்பார். எப்பொழுதும் அவர் கோபமாக இருக்கும்போது பெரியம்மா உணவைப் போட்டுவிட்டு பெரியப்பாவைச் சாப்பிட அழைக்கும் போராட்டம் கொடுமையானது.

“நான் ஏண்டி சாப்டணும்? இப்படியே பட்டினிலெ சாவறேன். அல்சர் வந்து தொலையட்டும்”

பெரியம்மா கேட்டு கேட்டு சலித்த வசனம். பெரியம்மா சாப்பிடச் சொல்லி கேட்கும்போதெல்லாம் பெரியப்பா தட்டை ஓங்கி சுவரில் அடித்துவிடுவார். சாம்பாரும் சோறும் ஒருவகையான வீச்சத்துடன் குலைந்து ஒழுகும். உடனே அம்மா வழக்கம்போல உள்ளே ஓடி துடைப்பத்தைக் கொண்டு வந்து துடைக்க ஆரம்பித்துவிடுவார். அம்மாவிற்கு வீடு சுத்தமாக இருக்க வேண்டும். அங்கு நடப்பதைப் பற்றி கவலையில்லாமல் அம்மா சாம்பார் விழுந்து கொட்டிய இடத்தைத் துடைக்கத் துவங்கிடுவார்.

“சாப்பாடு போட்டு கொல்றீயா? என்னா சோத்துக்கா பொறந்தேன்? வேட்டையாடின உடம்புடி…”

பெரியம்மா ஒரு வாயில்லா பூச்சி. பெரும்பான்மையான சமயங்களில் அவர் வாயே திறப்பது இல்லை. வெறுமனே முனகுவார். அதையும் பெரியப்பாவினால் பொறுத்துக் கொள்ள முடியாது.

“உன்னெ அடிச்சி வெளில தொரத்துனாதான் தெரியும்”

பெரியம்மாவின் மீது பாய்வார். பெரியம்மா உதறியடித்துக் கொண்டு எங்காவது ஓடுவார். அவருக்கு வேறு எதுவும் தெரியாது. சண்டையெல்லாம் முடிந்து பெரியம்மா அழுகையுடனோ அல்லது உடலில் ஏதும் காயங்களுடனோ வீட்டில் வந்து அடங்குவார். சிறிது நேர அமைதிக்குப் பிறகு அம்மா பெரியம்மாவின் முதுகில் தடவிக் கொடுத்துவிடுவார்.

3

பாண்டியன் மாமா அம்மாவின் ஒரே தம்பி. மாதத்தில் இரண்டுமுறை வீட்டுக்கு வருவார். அவர்தான் வீட்டுச் செலவுக்கு அம்மாவிடம் பணம் கொடுப்பார். அவருடைய தயவிலேயே வீடு ஓடிக் கொண்டிருந்தது. அப்பாவின் பணமும் மாதம் வந்து கொண்டிருக்கும். பெரியப்பா அங்கு இருப்பதால் மாமா வீட்டில் தங்கமாட்டார். பெரியப்பாவின் மீது அவருக்குக் கொஞ்சம் கோபம் உண்டு. சாப்பிட்டுவிட்டு வீட்டைவிட்டுப் போகும்வரை நிலைக்காத கோபம் அது. சட்டென பெரியப்பா வந்துவிட்டால் அது இன்னும் குறுகி வளைந்து இளைத்துவிடும்.

பெரியப்பாவும் மாமாவும் பேசிக் கொள்ளமாட்டார்கள். ஆனாலும், மாமா வரும்போதெல்லாம் பெரியப்பா மீசையைக் கொஞ்சம் நீவிக் கொண்டே வரவேற்பறையில் விறைத்தவாறு அமர்ந்திருப்பார். மாமா எதுவும் நடக்காததைப் போல போய்விடுவார்.

பெரியப்பாவும் அம்மாவும்கூட பேசிக்கொள்ளமாட்டார்கள். பெரியப்பா இருக்கும் இடத்திற்கு அம்மா வரமாட்டார். பெரியப்பாவை எதிர்க்கொள்ளும்போதெல்லாம் முகத்தைத் தொங்கவிட்டுக் கொள்வார். அடுக்குமாடி வீடு சிறியது. பத்தடி எடுத்து வைத்தால் வீடு முடிவடைந்துவிடும். சுற்றி சுற்றி வந்தாலும் சீக்கிரமே சலிப்படைய செய்யும் வீடு. மூன்று மகா சிறிய அறைகள். ஒன்றில் பாதிக்கும் மேற்பட்ட துணிமணிகள் குவித்து மூட்டை மூட்டையாகக் கட்டி வைக்கப்பட்டிருக்கும். பெரியப்பாவும் பெரியம்மாவும் அந்த அறையில்தான் உறங்குவார்கள். அம்மா மட்டும் முதல் அறையில். நானும் என் அண்ணனும் சாமி அறையில் படுத்துக் கொள்வோம். ஒரு வரவேற்பறை அங்கிருந்து தலையை மட்டும் எக்கினால் சமையலறை. அவ்வளவு சிறிய வீடு.

அம்மாவிற்குப் பக்தி அதிகம். சாமி காரியங்களுக்காக மட்டும்தான் வீட்டில் வாயைத் திறப்பார். மற்றப்படி வீட்டில் எல்லோரும் சாப்பிட்டிருக்க வேண்டும். காலையில் ஐந்து மணிக்கெல்லாம் எழுந்து சாமி காரியங்களைத் தொடங்கிவிடுவார். அடுக்குமாடி வீடு என்றாலும் அம்மாவின் பக்திக்கு அளவே இல்லை. பக்கத்து வீட்டுக்கும் சேர்த்துதான் மணி அடிப்பார். ஒரு கட்டம் அது அதீதமான எல்லைக்குச் செல்லும்.

பிறகு, வீடு முழுக்க மஞ்சள் தண்ணீர் தெளித்துவிட்டு சமையலறையிலுள்ள சன்னலுக்கு வெளியில் தொங்கும் ரோஜா செடிக்கு அபிஷேகம் செய்யத் துவங்குவார். அம்மாவின் அபிஷேகம் அங்குப் பிரசித்திப் பெற்றதாகும். அவர் செடிக்கு நீர் ஊற்றுவதைத்தான் எல்லோரும் ‘அபிஷேகம்’ என்பார்கள். காலை மணி 6.30க்கு அது தொடங்கும். வீட்டின் சலையறையில் உள்ள சன்னலுக்கு வெளியே இருக்கும் கம்பியில் நெகிழி பாசியில் ரோஜாவை அம்மா வைத்திருக்கிறார். மாதத்தில் ஒருமுறை அது செழிக்கும். பூக்களைப் பார்க்கலாம். அம்மா அச்செடிக்கு கைகளைக் சன்னல் கம்பிகளுக்கு நடுவே இருக்கும் பெரிய ஓட்டையில் விட்டு நீரை ஊற்றவோ அல்லது நீண்டு வளர்ந்துவிடும் தண்டை வெட்டவோ முடியும். அம்மா நீரை ஊற்றும்போது அது விலகி சுவரில் வடிந்து கீழ்மாடி சுவர்வரை ஒழுகும்.

அம்மாவின் சமையலறைக்கு எப்பொழுது போனாலும் ஒருவகை சாம்பார் வாடையும் சமையல் பட்டை வாடையும் வீசிக் கொண்டே இருக்கும். அம்மா அன்று சமைக்கவில்லை என்றாலும் அந்த வாசம் அப்படியேத்தான் இருக்கும். குறுகலான அறை. சன்னலைத் திறக்கும்போது மட்டும் சட்டென ரோஜா செடியின் ஒரு சுகந்தமான வாசம் உள்ளே பரவும். அத்தனை நெடிக்கு மத்தியிலும் அதனை நுகர முடியும்.

அம்மா எழுந்து பசியாறை சமைத்துவிட்டு அதனைச் சாமிக்குப் படைக்கும்போது பெரியப்பா எழுந்திருப்பார். எழுந்து குளிக்காமலேயே சுருட்டைப் புகைக்கத் துவங்கிவிடுவார். அந்தச் சுருட்டு வாசம் அம்மாவுக்குப் பிடிக்காது. காலையில் பெரியப்பாவுக்கு அதுதான் தெம்பு. வெளிவாசலைத் திறந்துவிட்டு சுருட்டைப் புகைப்பார். வாயில் ஊறும் எச்சிலையும் துப்பிக் கொள்வார். வீட்டு வாசலில் பெரியப்பாவின் எச்சில் வீச்சம் அம்மாவுக்கு எரிச்சலை உண்டாக்கும். எல்லாம் வேலையும் முடிந்த பிறகு வாசலைச் சவர்க்காரத் தூளைப் போட்டுக் கழுவுவார். எவ்வளவு கழுவியும் எச்சில் வாடை அகன்றதே இல்லை. சவர்க்காரத் தூள் வாசனையுடன் அது கலந்து வீசும்.

அம்மாவுக்கு எந்த வேலையும் இல்லாவிட்டால் உடனே வாளியைக் கொண்டு வந்து வீட்டைத் துடைக்கத் துவங்கிவிடுவார். பெரியப்பாவிற்கு அது பிடிக்காது. பெரியம்மாவிடம் திட்டிக் கொண்டிருப்பார்.

“இப்படியே துடைச்சிக்கிட்டு இருந்தா சுத்தமா எல்லாம் போய்டும். எதுமே தங்காது,” எனக் கத்துவார்.

அம்மா துடைப்பதை நிறுத்தவே மாட்டார். பெரியப்பா அப்படிக் கத்தும்போது இடத்தை மாற்றி துடைப்பாரே தவிர அவருக்கு வீடு எப்பொழுதும் சுத்தமாக இருக்க வேண்டும். பெரியப்பா இல்லாதபோது அவருடைய அறையையும் துடைத்துவிடுவார். வீட்டின் ஒட்டுமொத்த அழுக்கே அங்குத்தான் இருக்கிறது என்பதைப் போல அம்மா அழுத்தித் துடைப்பார்.

பெரியம்மா அங்குள்ள சீனர்களின் வீட்டுக்கு வீட்டு வேலைக்குச் செல்வதை வைத்துதான் பெரியப்பாவின் சில தேவைகள் நிறைவேறின. சுருட்டுப் புகைப்பதைத் தவிர அவருக்குக் கொஞ்சம் குடி பழக்கமும் உண்டு. குடித்துவிட்டு வீட்டுக்கு வந்ததும் படுத்து உறங்கிவிடுவார். குடிக்காத நாட்களிலேயே அவருடைய சத்தம் வீட்டில் ஓங்கி இருக்கும்.

இருந்தாலும் அவருடைய விறைப்பு, பிடிவாதம், தோற்றம் ஒரு காலக்கட்டத்திற்குப் பிறகு அவரிடமிருந்து எங்களை ஒதுக்கிவிட்டன. பெரியம்மா ஒரு மௌனி. அதிகம் பேசமாட்டார். ஒரு கலர் துண்டைத் தோளில் எப்பொழுதும் போட்டிருப்பார். அம்மாத்தான் அவருக்கு உலகம். பெரியப்பாவின் மீது எரிச்சலும் கோபமும் தலைக்கேறும் போதெல்லாம் அம்மாவின் கால்களைக் கட்டியணைத்துக் கொண்டு அழுவார். அவருக்கு அதற்கு மேல் தெரியாது. பெரியப்பா முன்பு மண்டையிலேயே அடித்து அடித்து பெரியம்மா பாதி சக்தியையும் நினைவுகளையும் இழந்துவிட்டார் என்றே சொல்ல வேண்டும்.

4

அன்றைய நாளில் அண்ணன் அவர் வைத்திருந்த சுருட்டுக் கட்டை எடுத்து மாடியிலிருந்து வீசிவிட்டான். அதனைப் பார்த்துவிட்டு பெரியப்பா தாண்டவம் ஆடினார். அண்ணனின் இரு கால்களையும் பிடித்து ஐந்தாவது மாடிக்கு வெளியே தொங்கவிட்டார். அன்று எனக்கும் அண்ணனுக்கும் மறக்க முடியாத நாள். அம்மாவும் பெரியம்மாவும் வெளியே போய்விட்டார்கள். பெரியப்பா வீட்டில் ஆள் இருக்கும்போதே திமிறாகத்தான் இருப்பார். அன்று யாரும் இல்லை என்பதால் அண்ணனைப் பிடித்து இரண்டு கால்களையும் கயிற்றில் கட்டி ஐந்தாவது மாடியிலிருந்து கீழே இறக்கி பயம் காட்டும்போது எனக்கு பாதி உயிர் போய்விட்டது.

அம்மா வந்ததும் பெரியப்பா அண்ணனைத் தூக்கி வரந்தாவில் போட்டார். அப்பொழுது அம்மாவுக்குக் கோபம் திமிறிக் கொண்டு வந்தது. கண்களில் பொங்கி வந்த அழுகையை அடக்கிக் கொண்டு அம்மா முதன்முறையாகப் பெரியப்பாவைப் பார்த்து முறைத்தார். சுருட்டுப் புகைக்கத் துவங்கிய பெரியப்பாவிற்கு அநேகமாகக் கதிகலங்கியிருக்கலாம். அண்ணனைத் தூக்கி அணைத்துக் கொண்டு மீண்டும் வீட்டுக்குள் போய்விட்டார். அண்ணன் ரொம்பவே பயந்து போய்விட்டான்.

“ஏன்யா! உனக்குப் பிள்ளக்குட்டி இருந்திருந்தாதானே அருமை தெரியும்? மலட்டு நாய்த்தானே நீ,” எனப் பெரியம்மா கத்தினார்.

பெரியப்பா ஒரு கனம் அதிர்ந்துவிட்டார். பெரியம்மா கதறி அழுது கொண்டே அம்மாவின் பின்னே சென்றார். அவர் அன்று இரவுவரை வீட்டுப் பக்கம் வரவே இல்லை. பெரியம்மா துண்டைத் தோளில் போட்டுக் கொண்டு அழுகையும் முகமுமாக அம்மா ஏதும் சொல்லும்வரை அப்படியே அமர்ந்திருந்தார்.

“ஏய் பிள்ள! இந்தா இதுல பத்து வெள்ளி இருக்கு. போய் நான் சொல்ற ஜாமான வாங்கிட்டு அப்படியெ அந்த மனுசனுக்குச் சுருட்டு வாங்கியா… இருந்தா கூட அழைச்சிட்டு வா. மணி என்ன ஆவுது”

பெரியம்மா உடனே எழுந்து புறப்பட்டார்.

கே.பாலமுருகன்

Thanks: July Seranggon Times Magazine

இரண்டாம் சுற்றின் வெற்றியாளர் அரவின் குமாரின் கேள்விக்கான பதில்:

கேள்வி: ஜகாட் திரைப்படத்தில் ஒருவன் குற்றவாளியாக மாறுவதற்கு எந்தெந்த சூழல்கள் காரணமாக அமைகின்றது என முன்வைக்கப்படுகிறது?

பதில்: குற்றங்களின் பின்னணி ஆராயப்படுகின்றப்போது, குற்றவாளியின் பின்னணியும் ஆராயப்பட வேண்டும் என்பது ஜகாட் திரைப்படம் காட்டும் சிந்தனை. குற்றம் புரிந்தவனைச் சார்ந்திருக்கும் குடும்ப நிலை, சமுதாய நிலை ஆகியவை குற்றங்களில் ஈடுபடுவதற்கான முதன்மை காரணிகளாகத் திகழ்கின்றன என்பதை ஜகாட் படம் காட்டுகிறது. வறுமையினிருள் மெல்ல ஒளிரும் கொஞ்சம் நஞ்ச கல்வி, நம்பிக்கைகளின் குறையொளியை அணைத்துவிட்டப்பிறகு குற்றம் என்பது தவிர்க்கமுடியாத ஒன்றாக மாறுகிறது.

(குற்றவாளிகள் உருவாவதற்குக் கல்வியின் வேறுநிலை முகங்களும் ஒரு மூலக்கூறாக இருப்பதை சஞ்சய் அப்படத்தில் சொல்லியிருப்பது கவனிக்கத்தக்கது)

அரவின் குமார் சுங்கைப்பட்டாணியிலுள்ள அப்துல் அலிம் ஆசிரியர் வளாகத்தின் பயிற்சி ஆசிரியர். குவாந்தானில் பிறந்தவர். சினிமா என்ற கலை காட்சி ஊடகத்தைச் சார்ந்தது. எண்ணத்தையும் சிந்தனையயும் எளிதாக காண்போர் மனதில் ஏற்றக்கூடியது…இன்றைக்கு ஏற்பட்டிருக்கும் தொழிற்நுட்ப விரிவும் சிந்தனை விரிவும் சினிமாவை இன்னும் முன்னுக்கு கொண்டு செல்கிறது என அழுத்தமாக நம்புகிறார். ஜகாட் திரைப்படம் மலேசியாவின் மற்ற படங்களைவிட வழக்கமாக இல்லாமல் குறைவான சமரசங்களுடன் வெளிவந்ததாலேயே அப்படம் என்னைக் கவர்ந்ததாகக் கூறுகிறார். நல்ல தீவிரமான சிந்தனைமிக்க இளைஞரான அவர் தொடர்ந்து சினிமா, இலக்கியம் என மிளிர்வார் என நம்புகிறேன். வாழ்த்துகள்.

• கே.பாலமுருகன்

கடந்த புத்தகப் பரிசு போட்டிக்கு 6 பதில்கள் கிடைக்கப்பெற்றன. அதில் ச.நாகேன் அவர்களின் பதில் ஜகாட் திரைப்படத்தின் சாரத்தைச் சொல்வதாக அமைந்திருந்தது.  ஜகாட் திரைப்படம் மூன்றாம் வாரத்தை நோக்கி திரையரங்குகளில் திரையிடப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றது. உள்ளூர் சினிமாவை ஆதரிப்பதன் மூலம் இங்கு நல்ல படைப்பாளிகள் எதிர்காலத்தில் உருவாவர்கள். ஆகவே, இன்னும் ஜகாட் திரைப்படத்தைப் பார்க்காதவர்கள் கீழ்கண்ட திரையரங்குகளில் போய் பார்க்கலாம்.

இரண்டாம் சுற்றுக்கான கேள்வி:

1. ஜகாட் திரைப்படத்தில் ஒருவன் குற்றவாளியாக மாறுவதற்கு எந்தெந்த சூழல்கள் காரணமாக அமைகின்றது என முன்வைக்கப்படுகிறது?

பதில்களை மின்னஞ்சல் முகவரிக்கோ அல்லது முகநூலிலோ பகிரலாம்.

bkbala82@gmail.com

facebook: https://www.facebook.com/balamurugan.kesavan.7

• கே.பாலமுருகன்

ஜகாட் திரைபடத்திற்கான புத்தகப் போட்டியில் பங்குப் பெற்று நூல்களைப் பெறவிருக்கும் ச.நாகேன் தோழரின் கருத்து:

1870 மலாயாவிற்க்கு இந்தியர்கள் சஞ்சி கூலிகளாக வந்ததாகக் கூறப்படுகிறது. அப்போதையச் சூழலில் சாதி கொடுமைகளால் இனத்துக்குள்ளேயே பிளவுபட்டுக் கிடந்த இந்தியர்களுக்கு ஆட்சியாளர்களால் ஏற்படுத்தப்பட்ட பின்னடைவான காலம் அது. 1930 இரப்பர் தோட்டங்கள் தோன்றியப் பின்னரும் கூட சாதி வாரியாக வீடுகள் பிரிக்கப்பட்டு வேலைகளும் வழங்கப்பட்டன. சாதி கொடுமைகளுக்கு அப்பாற்ப்பட்டு, ஒரளவு நல்ல வாழ்க்கை வாழ்ந்தனர். சுதந்திரத்துக்குப் பின்னர் 1980களின் இறுதிகளில் பெரும்பான்மையான இரப்பர் தோட்டங்கள் தூண்டாடுதலுக்கு பலியாகின, இக்காலட்டத்தில்தான் இந்தியர்களின் நிலை ஒரு இருண்ட பகுதியானது. அதைத்தான் ஜகாட் திரைபடத்தில் காட்டப்படுகிறது. நகரமுன்னோடிகளாக (தனா ஹாரம்) மறுபிரவேசம் பெற்றனர். தொழில், கல்வி, சுகாதாரம், வழிபாட்டு தாளங்கள் மற்றும் விளையாட்டு மைதானம் போன்ற அடிப்படை வசதிகள் இந்த தனா ஹாரம் வாழ்க்கையில் மறுக்கபட்டு, வாழ்க்கையை நகர்த்துவதே நரகவேதனையானக் காலக்கட்டம்.

ச.நாகேன், சோஷலிஸ்ட் கட்சியில் தீவிரமான ஈடுபாடு கொண்ட இளைஞர். மலேசியாவின் படைப்புகளை ஆதரிப்பதில் தீவிரம் காட்டி வருகிறார்.
முயற்சி செய்த மற்ற நண்பர்களுக்கும் வாழ்த்துகள். மலேசியாவின் இருண்ட காலத்தை அறிவிக்கும் ஜகாட் திரைப்படத்தைத் திரையரங்கில் பார்த்துவிட்டீர்களா? உடனே சென்று பாருங்கள். உள்ளூர் படைப்புக்கு நாம் ஆதரவு கொடுப்பதன் மூலம் நம் கலையை நாம் வாழ வைக்க முடியும். போட்டிக்கான கேள்விகள் நாளையும் தொடரும்.

கே.பாலமுருகன்

வணக்கம்,

எனது அதிகாரப்பூர்வமான அகப்பக்கம் இனி தொடர்ந்து சில மாற்றங்களுடன் இயங்கும். விரைவில் பூரணமான வடிவத்துடன் செயல்படும். மலேசியாவில் தற்பொழுது வெளியாகி மக்கள் மனத்தில் இடம்பிடித்து வரும் மலேசிய இயக்குனர் சஞ்சய் அவர்களின் ஜகாட் படம் தொடர்பான புத்தகப் பரிசுப் போட்டியை அறிவித்திருந்தேன். இன்று அதற்கான முதல் கேள்வி பதிவேற்றம் செய்யப்படுகிறது. கேள்விக்கான பதிலை இங்கேயோ அல்லது முகநூலிலோ, மின்னஞ்சலிலோ நீங்கள் அனுப்பி வைக்கலாம். சிறந்த பதிலுக்கான பரிசு:

1. சாகித்ய அகாதமி பரிசு பெற்ற நூலான லா.ச.ராமமிருதம் எழுதிய ‘சிந்தா நதி’.
2. மாணிக்கவாசகப் புத்தக விருது பெற்ற கோ.புண்ணியவான் எழுதிய ‘செலஞ்சார் அம்பாட்’ வரலாற்று நாவல்

மேற்கண்ட இரு புத்தகங்களும் பரிசாக அனுப்பி வைக்கப்படும்.

ஜகாட் திரைப்படம் பற்றிய கேள்வி 1:

ஜகாட் திரைப்படம் மலேசிய இந்தியர்களின் இருண்ட பகுதியைப் பேசுகிறது என விமர்சகர்கள் அடையாளப்படுத்துகிறார்கள். எது அந்த இருண்ட பகுதி என ஜகாட் முன்வைக்கிறது? ( பதில் 20 சொற்களுக்கு மேற்பட்டு விரிவாக இருப்பதை வரவேற்கிறேன்)

– கே.பாலமுருகன், மின்னஞ்சல்: bkbala82@gmail.com / facebook: https://www.facebook.com/balamurugan.kesavan.7