இளையோர் சிறுகதை போட்டியின் வெற்றியாளர்களின் நேர்காணல் தொடர்

 ‘எனக்கான ஓர் அடையாளத்தை உருவாக்குவேன்’ – ஹரிசங்கர் கதிரவன்

மலேசியத் தமிழ் விடிவெள்ளி கற்பனையாற்றல் கழகம் நடத்திய இடைநிலைப்பள்ளி மாணவர்களுக்கான சிறுகதை எழுதும் போட்டி 2019-இன் வெற்றிப்பெற்றவர்களில் ஒருவர் மாணவர் ஹரிசங்கர் கதிரவன் ஆவார். தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பத்து இளையோர் சிறுகதைகளில் இவருடைய ‘இரசிகன்’ எனும் சிறுகதையும் இடம்பெற்றுள்ளது. மெலாத்தி இடைநிலைப்பள்ளியில் பயிலும் இவர் வாசிப்புத்தான் இவரை சிறுகதை எழுத்தாளராக உயர்த்தியுள்ளது

கேள்வி: உங்களுக்குச் சிறுகதை எழுதுவதில் எப்படி நாட்டம் ஏற்பட்டது?

க.ஹரிசங்கர்: ஒரு வாழ்வியலை குறுகிய சித்தரிப்பின் வழி அதிக தாக்கத்தோடு பிரதலிக்கவோ உணர்த்தவோ சிறுகதையால் இயலும் என்பதால் இத்துறையில் எனக்கு ஈடுபாடு ஏற்பட்டது என்று சொல்லலாம்.

கேள்வி: இச்சிறுகதை எழுதும்போட்டியில் பங்கெடுக்க யார் உங்களை ஊக்குவித்தவர்கள்?

க.ஹரிசங்கர்: முதலில் என் தாய். வெறுமனே நேரத்தையும் என் திறமையையும் வீணடிக்காமல் ஏதேனும் சாதிக்க ஊக்குவித்தார். அடுத்து என் ஆசிரியர்கள். முதன்முதலில் எனக்குத் தமிழை அறிமுகப்படுத்தி இன்றுவரை தொடர்ந்து ஊக்கம் அளித்து வருகிறார் ஐயா திரு.சண்முகம் அவர்கள். ஆரம்பப்பள்ளியான தாமான் மெலாவாத்தி தமிழ்ப்பள்ளியில் திருமதி தேவி, திரு.சரவணன் மற்றும் திரு.நவீன் போன்ற ஆசிரியர்கள் என்னுள் தமிழ்பால் ஆர்வத்தை   விதைத்தனர். பின்பு இடைநிலைப்பள்ளியில் ஆசிரியர்  திருமதி பிரமிளா அவர்கள் இடைவிடாது ஊக்கம் அளித்து என்னைத் தமிழ்சார்ந்த போட்டிகளில் கலந்து கொள்ளச் செய்து தமிழ்மேல் நான் கொண்ட ஆர்வத்தை மேலும் அதிகரித்தார். மேலும், திரு.நாகேஷ் எனும் என் அண்ணன் எனக்குத் தமிழின் அருமைகளை புரியவைத்து தமிழ்மேல் என் நாட்டத்தை மேலும் வேரூன்ற செய்தார்

கேள்வி: இதற்கு முன் ஏதெனும் சிறுகதை போட்டிகளில் கலந்து கொண்ட அனுபவம் உண்டா?

க.ஹரிசங்கர்: இல்லை, ஐயா. இதுதான் எனது முதல் அனுபவம் ஆகும். இனிமேல் தொடர்ந்து போட்டிகளில் கலந்துகொள்ள வேண்டும் என்கிற ஆர்வம் மேலோங்கியுள்ளது.

கேள்வி: இச்சிறுகதை போட்டியின் வாயிலாக என்ன எதிர்பார்த்தீர்கள்? அதனைப் பெற்றீர்களா?

க.ஹரிசங்கர்: எனக்கான ஓர் அடையாளத்தை உருவாக்குவதற்கான வாய்ப்பாக இச்சிறுகதை போட்டியைக் கருதினேன். அதே போல என் சிறுகதையைத் தாங்கிய புத்தகம் வெளிவரவிருப்பதால் மிகவும் மகிழ்ச்சியாக உள்ளேன். இன்னும் இதுபோன்று சாதித்து இலக்கியத் துறையில் எனக்கான ஓர் அடையாளத்தைத் தக்க வைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்கிற ஆவலுடன் இருக்கிறேன்.

கேள்வி: இவ்வெற்றிக்காக யாருக்கெல்லாம் நன்றி சொல்ல   விளைகிறீர்கள்?

க.ஹரிசங்கர்: முதலில் இறைக்கு நன்றி. பின் அனைத்து வேளைகளிலும் எனக்குப் பக்கபலமாய் இருந்து சாதிக்க முற்படுத்தும் என் தாயிற்கு நன்றி. அதுமட்டுமின்றி அளவுகடந்த அன்பையும் அரவணைப்பையும் அனைத்து வேளைகளிலும் அளித்து என்றும் நான் சாதிக்க ஊக்கம் அளிக்கும் என் தாத்தா திரு.பெருமாள் அவர்களுக்கு நன்றி. என் வெற்றிக்கு பெரும் பங்காற்றிய அனைத்து ஆசிரியர்களுக்கும் என் நன்றி.

கேள்வி: போட்டியில் வெற்றிப்பெற்ற  சிறுகதையை எழுதும் முன் ஏதேனும் பயிற்சிகளை மேற்கொண்டீர்களா?

க.ஹரிசங்கர்: பல நல்ல கதைக்கருக் கொண்ட திரைப்படங்களைக் கண்டு அந்தக் கதைகளில் உள்ள முக்கிய கூறுகளை உள்வாங்குவதோடு நல்ல எழுத்தாளர்களின் சிறுகதைகள் சிலவற்றை வாசித்ததுண்டு. இதுபோன்ற என் தொடர்த் தேடலே என்னைச் சிறுகதைக்குத் தயார்ப்படுத்தியது என்று சொல்லலாம்.

கேள்வி: இப்போட்டியில் வெற்றிப் பெற்ற உங்களின் ‘இரசிகன்’ சிறுகதையை எவ்வாறு திட்டமிட்டீர்கள்? அக்கதைக்கான கரு எப்படி கிடைத்தது?

க.ஹரிசங்கர்: என் வாழ்வில் நான் கடந்து வந்த சில  கதாப்பாத்திரங்களின் தாக்கமே இச்சிறுகதைக்கான விதைகள் எனலாம். நான் சந்திக்கும் ஒவ்வொருவரிடமும் எதனையாவது பெற்றுக்கொண்டே இருக்கிறேன். அது இடைவிடாது தொடர்ந்தால் வாழ்க்கையில் கதைச்சொல்லுதலுக்கான இடைவெளியும் இல்லாமல் தொடர்ந்து எழுதி கொண்டே இருப்பேன்.

நேர்காணல்: கே.பாலமுருகன்

இளையோர் சிறுகதை போட்டியின் வெற்றியாளர்களின் நேர்காணல் தொடர்

 ‘இனி இலக்கியத்தின் மீதான என் தேடல் விரிவடையும்’ – சிந்து சந்திரன்

மலேசியத் தமிழ் விடிவெள்ளி கற்பனையாற்றல் கழகம் நடத்திய இடைநிலைப்பள்ளி மாணவர்களுக்கான சிறுகதை எழுதும் போட்டி 2019-இன் வெற்றிப்பெற்றவர்களில் ஒருவர் மாணவி சிந்து சந்திரன் ஆவார். தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பத்து இளையோர் சிறுகதைகளில் இவருடைய ‘மனசாட்சி’ எனும் சிறுகதையும் இடம்பெற்றுள்ளது. சிலாங்கூர், ஜாலான் அம்பாட் இடைநிலைப்பள்ளியில் பயிலும் இவர் சிறுகதைகள் படைத்து வரலாற்றல் இடம்பெற வேண்டும் என்கிற துடிப்புடன் காணப்படுகிறார்.

கேள்வி: உங்களுக்குச் சிறுகதை எழுதுவதில் எப்படி நாட்டம் ஏற்பட்டது?

ச.சிந்து: சிறுவயதிலிருந்து எனக்குக் கதைப்புத்தகங்கள் வாசிப்பதில் ஆர்வம் அதிகம். அதிலும் திகில் கதைகளையும் மர்மக் கதைகளையும் வாசிப்பதில்தான் அதிக நாட்டம் செலுத்தினேன். பள்ளித் தேர்வுகளில் கருத்து விளக்கக் கட்டுரைகளை எழுதுவதைக் காட்டிலும் சிறுகதைகளை எழுதுவதையே தேர்ந்தெடுப்பேன். தமிழ்மொழி ஆசிரியர்களின் பாராட்டுகளே எனக்குச் சிறுகதை எழுதும் ஆர்வத்தை மேலும் தூண்டின.

கேள்வி: இச்சிறுகதை எழுதும்போட்டியில் பங்கெடுக்க யார் உங்களை ஊக்குவித்தவர்கள்?

ச.சிந்து: இச்சிறுகதையின் விவரத்தை முகநூலில் பார்த்து என் அம்மா எனக்குக் கூறினார். பிறகு, என்னை இப்போட்டியில் பங்கெடுக்கும்படி எனது தாயார் ஊக்கமூட்டினார். எனது தமிழ்மொழி ஆசிரியை, திருமதி முல்லைமலர் அவர்கள் இப்போட்டியைப் பற்றிய தகவல்களைப் புலனத்தில் பகிர்ந்தார்.

கேள்வி: இதற்கு முன் ஏதெனும் சிறுகதை போட்டிகளில் கலந்து கொண்ட அனுபவம் உண்டா?

ச.சிந்து: சிறுகதை போட்டியில் கலந்து கொண்டது என் முதல் அனுபவமாகும். இன்னும் பல போட்டிகளில் பங்கெடுக்க இப்போட்டி எனக்குத் தூண்டுகோலாக அமைகிறது எனலாம்.

கேள்வி:இச்சிறுகதை போட்டியின் வாயிலாக என்ன எதிர்பார்த்தீர்கள்? அதனைப் பெற்றீர்களா?

ச.சிந்து: இப்போட்டி என் திறமையை வெளிக்கொணர ஒரு தளமாக சிறந்த முறையில் நான் பயன்படுத்திக் கொண்டேன். தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பத்துச் சிறுகதைகளில் என் சிறுகதையும் ஒன்றாகும் என்ற செய்தியைக் கேட்டவுடன் அளவில்லா மகிழ்ச்சியடைந்தேன்.

கேள்வி:இவ்வெற்றிக்காக யாருக்கெல்லாம் நன்றி சொல்ல   விளைகிறீர்கள்?

ச.சிந்து: எனக்குள் இந்தத் திறமையை வெளிக்கொணர செய்த ரிஞ்சிங் தமிழ்ப்பள்ளி, செமினி ஆசிரியை, திருமதி சுகந்தி அவர்களுக்கு நன்றி சொல்லக் கடமைப்பட்டுள்ளேன். மேலும், என்னுடைய ஆரம்பப்பள்ளி தமிழ்மொழி ஆசிரியை, திருமதி அம்பாளுக்கும் இடைநிலைப்பள்ளி தமிழ்மொழி ஆசிரியை, திருமதி முல்லைமலர் அவர்களுக்கும் இவ்வேளையில் நன்றி சொல்லக் கடமைப்பட்டுள்ளேன். என் குடும்பத்தினருக்கும் நன்றி கூறிக் கொள்கிறேன்.

கேள்வி: போட்டியில் வெற்றிப்பெற்ற  சிறுகதையை எழுதும் முன் ஏதேனும் பயிற்சிகளை மேற்கொண்டீர்களா?

ச.சிந்து: சிறுகதை எழுதுவதற்காக நான் எந்தப் பயிற்சியும் மேற்கொள்ளவில்லை. அவ்வப்பொழுது, ஆங்கில நாவல்களையும் தமிழில் சிறுவர் நாவல்களையும் வாசித்து என் கற்பனையாற்றலை வளர்த்துக் கொண்டேன்.

கேள்வி: இப்போட்டியில் வெற்றிப் பெற்ற உங்களின் ‘மனசாட்சி’ சிறுகதையை எவ்வாறு திட்டமிட்டீர்கள்? அக்கதைக்கான கரு எப்படி கிடைத்தது?

ச.சிந்து: என்னைச் சுற்றி நடக்கும் சம்பவங்களை மையமாக வைத்து என் சிறுகதைகளை எழுதுவேன். மனசாட்சி சிறுகதையும் அப்படியொரு சிந்தனை தெறிப்பில் உருவான கதைத்தான். எனது திறமையை வெளிக்கொணர வைத்த தமிழ் விடிவெள்ளி கற்பனையாற்றல் கழகத்திற்குக் கோடி நன்றி. தமிழ்மொழியையும் இலக்கியத்தையும் மாணவர்கள் மத்தியில் உருவாக்குவதில் தமிழ் விடிவெள்ளி கற்பனையாற்றல் கழகம் மிகப்பெரிய பங்காற்றியுள்ளது. முக்கியமாக ஆசிரியர் திரு.கே.பாலமுருகன் அவர்களுக்கு நன்றியினைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன். இனி வரும் காலங்களிலும் இலக்கியத்தின் மீதான என் தேடல் விரிவடையும் என்று நம்புகிறேன்.

நேர்காணல்: கே.பாலமுருகன்

நன்றி: தமிழ் மலர்

இளையோர் சிறுகதை போட்டியின் வெற்றியாளர்களின் நேர்காணல் தொடர்.

‘சிறுகதை எழுதுவதன் மூலம் என் கற்பனையாற்றலை வெளிக்கொணர முடிகிறது‘– ஹரீஷ் ஆசைத்தம்பி

மலேசியத் தமிழ் விடிவெள்ளி கற்பனையாற்றல் கழகம் நடத்திய இடைநிலைப்பள்ளி மாணவர்களுக்கான சிறுகதை எழுதும் போட்டி 2019-இன் வெற்றிப்பெற்றவர்களில் ஒருவர் மாணவர் ஹரீஷ் ஆசைத்தம்பி ஆவார். தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பத்து இளையோர் சிறுகதைகளில் இவருடைய ‘முற்றுப்புள்ளி’ எனும் சிறுகதையும் இடம்பெற்றுள்ளது. பினாங்கிலுள்ள புக்கிட் மெர்தாஜாம் உயர்நிலைப்பள்ளியில் பயிலும் இவர் இலக்கியத்தில் சாதிக்க வேண்டும் என்கிற பல இலட்சியங்களோடு திகழ்கிறார்.

கேள்வி: உங்களுக்குச் சிறுகதை எழுதுவதில் எப்படி நாட்டம் ஏற்பட்டது?

ஆ.ஹரீஷ்: எனது கற்பனையாற்றலை வெளிக்கொணர சிறுகதை எழுதுவது ஒரு சிறந்த தளமாக இருக்கிறது. எனது மொழித்திறனையும் சொல்வளத்தையும் பெருக்கிக் கொள்வதற்கும் சிறுகதை எழுதுவது ஒரு தூண்டுகோலாக உள்ளது.

கேள்வி: இச்சிறுகதை எழுதும்போட்டியில் பங்கெடுக்க யார் உங்களை ஊக்குவித்தவர்கள்?

ஆ.ஹரீஷ்: இப்போட்டியில் கலந்து கொள்வதற்குக் குறிப்பாக எனது ஆசிரியர் ஒரு முக்கியக் காரணமாக இருந்தார். மேலும், என் பெற்றோர்களின் ஊக்கமுட்டலும் நான் இப்போட்டியில் கலந்து கொள்ள மற்றொரு காரணமாக இருந்தது.

கேள்வி: இதற்கு முன் ஏதேனும் சிறுகதை போட்டிகளில் கலந்து கொண்ட அனுபவம் உண்டா?

ஆ.ஹரீஷ்: நான் எனது பினாங்கு மாநில அளவில் நடைபெற்ற இன்பத்தமிழ் விழாவில் சிறுகதைக்கான போட்டியில் முதல் நிலையில் வெற்றிப் பெற்றேன். அதுமட்டுமன்றி, தேசிய அளவில் நடந்தேறிய இன்பத்தமிழ் விழாவிலும் சிறுகதை போட்டியில் ஐந்தாம் நிலையில் வெற்றிப் பெற்றேன்.

கேள்வி: இச்சிறுகதை போட்டியின் வாயிலாக என்ன எதிர்பார்த்தீர்கள்? அதனைப் பெற்றீர்களா?

ஆ.ஹரீஷ்: இதற்கு முன் நான் வெற்றிப் பெற்றப் போட்டிகளே இந்தப் போட்டியிலும் முயற்சிக்க பெரும் நம்பிக்கையாக இருந்தது. அத்தகையதொரு நம்பிக்கை இப்போட்டியின் வாயிலாக மேலும் அதிகரித்துள்ளது என்றே சொல்ல வேண்டும்.

கேள்வி: இவ்வெற்றிக்காக யாருகெல்லாம் நன்றி சொல்ல விளைகிறீர்கள்?

ஆ.ஹரீஷ்: இந்த வெற்றிக்கு முக்கியமாக என்னை இந்தப் போட்டியில் கலந்துகொள்ள ஆர்வமூட்டிய எனது ஆசிரியைக்கு நான் நன்றி தெரிவித்துக் கொள்கிறேன். அதனைத் தொடர்ந்து, எனக்கு எப்பொழுதும் ஊக்கமளிக்கும் என் பெற்றோருக்கும், நண்பர்களுக்கும் இவ்வேளையில் நன்றி நவில்கிறேன்.

கேள்வி: போட்டியில் வெற்றிப் பெற்ற சிறுகதையை எழுதும் முன் ஏதேனும் பயிற்சிகளை மேற்கொண்டீர்களா?

ஆ.ஹரீஷ்: எனது சிறுகதைத்திறனை வளர்த்துக் கொள்ள நான் நிறைய சிறுகதைப் புத்தகங்கள்.படிப்பேன். நான் படித்தச் சில இலக்கிய உரைகளில் இருக்கும் அழகியப் புதிய சொற்களையும் கண்டெடுத்து நான் எழுதும் சிறுகதையில் பயன்படுத்துவேன். திரைப்படங்கள் வழியும் நான் எனது கற்பனைத்திறனை வளர்த்துக் கொண்டு அதைச் சிறுகதையில் பயன்படுத்துவேன்.

கேள்வி: இப்போட்டியில் வெற்றிப் பெற்ற உங்களின் ‘முற்றுப்புள்ளி’ சிறுகதையை எவ்வாறு திட்டமிட்டீர்கள்? அக்கதைக்கான கரு எப்படிக் கிடைத்தது?

ஆ.ஹரீஷ்: இந்தச் சிறுகதையை எழுதுவதற்கு தற்போதைய காலத்தில் இளையோர்கள் மத்தில் நடக்கும் குறிப்பாக இடைநிலைப்பள்ளி மாணவர்களிடையே நடக்கும் சம்பங்களே காரணமாகும். நான் இதுபோன்ற சிறுகதை எழுதுவதற்கு எனக்குத் தூண்டலாக இருந்தது நான் வாழும் சூழலே. இவ்வரிய வாய்ப்பிற்குத் தமிழ் விடிவெள்ளி கற்பனையாற்றல் கழகத்திற்கு என் மனமார்ந்த நன்றியைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன். எழுத்து என்பது மனத்தோடு நெருக்கமானது என்பதை நான் எப்பொழுதும் உணர்கிறேன்.

நேர்காணல்: கே.பாலமுருகன்

நன்றி: தமிழ் மலர் பத்திரிகை

இளையோர் சிறுகதை போட்டியின் வெற்றியாளர்களின் நேர்காணல் தொடர்

 ‘என் அம்மாதான் எனக்கு ஊக்கமாகத் திகழ்ந்தார்’ – ரேஷ்னாஸ்ரீ சுந்தரேசன்

மலேசியத் தமிழ் விடிவெள்ளி கற்பனையாற்றல் கழகம் நடத்திய இடைநிலைப்பள்ளி மாணவர்களுக்கான சிறுகதை எழுதும் போட்டி 2019-இன் வெற்றிப்பெற்றவர்களில் ஒருவர் மாணவி ரேஷ்னாஸ்ரீ சுந்தரேசன் ஆவார். தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பத்து இளையோர் சிறுகதைகளில் இவருடைய ‘எட்டாத உயரம்’ எனும் சிறுகதையும் இடம்பெற்றுள்ளது. தாமான் ரிந்திங் 2, பாசீர் கூடாங் இடைநிலைப்பள்ளியில் பயிலும் இவர் சிறுகதைகள் எழுதி தன் பெற்றோருக்குப் பெருமை சேர்ப்பேன் என்கிற ஆவலோடு காணப்படுகிறார்.

கேள்வி: உங்களுக்குச் சிறுகதை எழுதுவதில் எப்படி நாட்டம் ஏற்பட்டது?

சு.ரேஷ்னாஸ்ரீ: சிறுகதை என்பது குறுகிய நேரத்தில் நிறைவாக படிக்கக்கூடிய ஓர் இலக்கியத்தின் சாரமாகும்.  ஒரு கதையைப் படிக்கும் போது அக்கதை மிக சுவாரிசியமாக இருந்தால் அக்கதையின் முடிவு அன்றே தெரிய வேண்டும் எனும் ஆவல் இருக்கும். நாவலாக இருந்தால் இது சாத்தியமில்லை. ஆனால், அதே கதையைச் சிறுகதையாக எழுதினால் அக்கதையை ஒரே நாளில் படித்து அதன் முடிவை அறிந்து கொள்ளலாம். கதைகள், நாவல்கள் தொடர் நாடகங்கள் போலானவை. சிறுகதை திரைப்படங்கள் போலானது. எனக்குத் திரைப்படம் பார்ப்பதில் அதிக விருப்பம்.  திரைப்படத்தின் அந்த 3 மணி நேரத்திலேயே படத்தின் தொடக்கம், திருப்புமுனை, முடிவு அனைத்தும் தெரிந்து விடும். அதே போல் தான் சிறுகதையும். இதனால் தான் சிறுகதை எழுதும் ஆர்வம் எனக்கு வந்தது.

கேள்வி: இச்சிறுகதை எழுதும்போட்டியில் பங்கெடுக்க யார் உங்களை ஊக்குவித்தவர்கள்?

சு.ரேஷ்னாஸ்ரீ: இந்தச் சிறுகதை எழுதும் போட்டியின் விளம்பரம் முகநூலில் பகிரப்பட்டது. என் அம்மா முகநூலில் அவ்விளம்பரத்தைப் பார்த்து எனக்குத் தெரிவித்தார். என் திறமையைப் பெரிதளவில் வெளிப்படுத்த ஒரு சந்தர்ப்பம் கிட்டியுள்ளது என இவ்வாய்ப்பை பயன்படுத்திக்  கொண்டேன். என் அம்மா தான் எனக்கு ஊக்கம் அளித்து என்னை இப்போட்டியில் பங்கு கொள்ள ஆர்வம் ஊட்டினார்.

கேள்வி: இதற்கு முன் ஏதேனும் சிறுகதை போட்டிகளில் கலந்து கொண்ட அனுபவம் உண்டா?

சு.ரேஷ்னாஸ்ரீ: இதற்கு முன் நான் ஆறாம் ஆண்டு பயிலும் போது குறியிலக்குப் பள்ளிகளுக்கு இடையிலான  சிறுகதை எழுதும்  போட்டியில் பங்கு பெற்று தங்கம் வென்றுள்ளேன்.

கேள்வி: இச்சிறுகதை போட்டியின் வாயிலாக என்ன எதிர்பார்த்தீர்கள்? அதனைப் பெற்றீர்களா?

சு.ரேஷ்னாஸ்ரீ: இப்போட்டியில் நான் வெற்றிப் பெற்று எனது இந்தக் கதை எழுதும் ஆற்றலின் மூலம் எனக்கும் என் பெற்றோர்களுக்கும் பெருமை சேர்ப்பேன் என நம்புகிறேன். என் சிறுகதையும் நூல் பிரசுரத்திற்கு அனுப்பப்பட்டுள்ளது என என்னும் போது எல்லை இல்லா மகிழ்ச்சி அடைகிறேன். என்னைப் போல சிறுகதை எழுத ஆர்வம் உள்ள மாணவர்களுக்கு எடுத்துக்காட்டாக திகழ்கிறேன் என எணணும் போது பெருமையாக உள்ளது.

கேள்வி: இவ்வெற்றிக்காக யாருகெல்லாம் நன்றி சொல்ல விளைகிறீர்கள்?

சு.ரேஷ்னாஸ்ரீ: என் அம்மா. ஏனென்றால் எனக்குப் போதுமான ஊக்கம் அளித்து என்னை இப்போட்டியில் பங்குகொள்ள வைத்தார். ஓர் ஆசிரியராக பணிப்புரியும் அவருக்குப் பல அலுவல்கள்  இருந்தாலும் அவற்றை முடித்து விட்டு நான் கதை எழுதி முடிக்கும் வரை என்னோடு அமர்ந்து எனக்காக காத்திருப்பார். நான் முதல் முதலில் எழுதிய சிறுகதையே என் அம்மாவின் தமிழ்மொழி பாடவேளையின்போது தான்.

கேள்வி: போட்டியில் வெற்றிப் பெற்ற சிறுகதையை எழுதும் முன் ஏதேனும் பயிற்சிகளை மேற்கொண்டீர்களா?

சு.ரேஷ்னாஸ்ரீ: பயிற்சி என சிறுகதைக்குத் தனியாக நேரம் ஒதுக்கீடு செய்யவில்லை. பள்ளியின் பாடவேளையில் கொடுக்கும் படக்கட்டுரைகளின் மூலமாக சிறுகதை எழுத பழகினேன். அதைத் தவிர்த்து ஓய்வு நேரங்களில் சிறுகதைகள் வாசிப்பேன்.

கேள்வி: இப்போட்டியில் வெற்றிப் பெற்ற உங்களின் ‘எட்டாத உயரம்’ சிறுகதையை எவ்வாறு திட்டமிட்டீர்கள்? அக்கதைக்கான கரு எப்படிக் கிடைத்தது?

சு.ரேஷ்னாஸ்ரீ: நான் பள்ளியில் என் தோழர்களோடு இருக்கும் போது அவர்கள் எனக்குச் சின்ன சின்ன உதவிகள் செய்வர். அச்சமயம்  நண்பர்கள செய்யும் இதே போல  சிறு உதவி ஒருவரின் வாழ்க்கையை மாற்றுமா? என்ற சிந்தனையில் உதித்து இன்று ஒரு வெற்றிச் சிறுகதையாகியுள்ளது. இதுபோன்ற எத்தனையோ கதைகள் எனக்குள் இருக்கின்றன. அடுத்தத்தடுத்த வாய்ப்புகளுக்காக என் பேனா காத்திருக்கிறது. இவ்வரிய வாய்ப்பிற்குத் தமிழ் விடிவெள்ளி கற்பனையாற்றல் கழகத்திற்கு என் மனமார்ந்த நன்றியைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

நேர்காணல்: கே.பாலமுருகன்

இளையோர் சிறுகதை போட்டியின் வெற்றியாளர்களின் நேர்காணல் தொடர்

‘கதை எழுதும் திறமை என்னை அறியாமலே எனக்கு வந்தது’ – பூவிழி ஆனந்தன்

மலேசியத் தமிழ் விடிவெள்ளி கற்பனையாற்றல் கழகம் நடத்திய இடைநிலைப்பள்ளி மாணவர்களுக்கான சிறுகதை எழுதும் போட்டி 2019-இல் வெற்றிப்பெற்ற மாணவி பூவிழி ஆனந்தன். தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பத்து இளையோர் சிறுகதைகளில் இவருடைய ‘அவள் கண்ட மாற்றம்’ எனும் சிறுகதையும் இடம்பெற்றுள்ளது. பினாங்கு, பெர்மாத்தாங் பாவ்வைச் சேர்ந்த இவர் சிறுகதை எழுதுவதில் அதிக நாட்டம் கொண்டதோடு பெரிய இலட்சியங்களோடு தென்படுகிறார்.

கேள்வி: உங்களுக்குச் சிறுகதை எழுதுவதில் எப்படி நாட்டம் ஏற்பட்டது?

பூவிழி: எனக்கு திரைப்படங்கள் மீது ஆர்வம் அதிகம். ஆகையால், நான் பார்க்கும் படங்களின் கதையை என் சொந்த வடிவில் மாற்றி எழுத ஆரம்பித்தேன். பின்பு சுயமாகவே கதை எழுதினேன். கதை எழுதும் திறமை என்னை அறியாமலே எனக்கு வந்தது என்று கூறுவதில் கிஞ்சிற்றும் ஐயமில்லை.

கேள்வி: இச்சிறுகதை எழுதும்போட்டியில் பங்கெடுக்க யார் உங்களை ஊக்குவித்தவர்கள்?

பூவிழி: என்னுடன் படித்த என் பள்ளி்த் தோழி நிஷா. இடைநிலைப் பள்ளியின்போது அவளிடம் பகைமை கொண்டு  பேசாமல் இருந்தேன். பல மாதங்கள் கழித்து அவளிடமிருந்து வந்த இப்போட்டியின் அறிவிப்பு பற்றின குறுந்தகவல் என்னை இன்பத்தில் மூழ்க செய்தது. என்னதான் பகைமை கொண்டாலும் என் திறமையை நன்கு அறிந்து என்னை கலந்து கொள்ளும்படி ஊக்குவித்தாள். அதுவொரு மெய்சிலிர்த்துப் போன தருணம் என்றே வகைப்படுத்தலாம்.

கேள்வி: இதற்கு முன் ஏதேனும் சிறுகதை போட்டிகளில் கலந்து கொண்ட அனுபவம் உண்டா?

பூவிழி: 13 வயதிலிருந்தே கதை எழுதும் பழக்கம் உண்டு. ஆனால், என் திறமைக்கான வெற்றி மகுடத்தை முதன் முதலில் 2018 ஆம் ஆண்டில் மாவட்ட ரீதியில் நடைபெற்ற வளர் தமிழ் விழாவில் “கடமை” என்ற கருப்பொருளுக்கினங்க , அப்பா மகள் உறவு சார்ந்த கதைக்கு முதல் பரிசை பெற்றேன். பல வருட அனுபவம் கொண்ட மாணவர்களின் மத்தியில் வெற்றியின்மீது நம்பிக்கை இல்லாதபோது கிடைத்த சாதனை அது. அதற்குப் பிறகு இப்பொழுது மீண்டும் ஒரு வெற்றி வாய்ப்பாக தமிழ் விடிவெள்ளி கற்பனையாற்றல் கழகம் என் திறமைக்கொரு வாசலைத் திறந்துவிட்டதென்றே சொல்லலாம்.

கேள்வி: இச்சிறுகதை போட்டியின் வாயிலாக என்ன எதிர்பார்த்தீர்கள்? அதனைப் பெற்றீர்களா?

பூவிழி: நான் எந்த இடத்தை பெற்றிருப்பேன் என்ற ஆர்வம் இருந்தாலும், ஒரே வட்டத்திற்குள் இருந்த என் கதை இப்பொழுது நிறைய பேரிடம் சேர போகிறது என்பதில் மிக மிக பெருமிதம் கொள்கிறேன்.

கேள்வி: இவ்வெற்றிக்காக யாருகென்னால் நன்றி சொல்ல விளைகிறீர்கள்?

பூவிழி: முதல் நன்றி என்னை பள்ளியில் ஊக்குவித்த என் தமிழ் ஆசிரியைத் திருமதி சாந்தி அவர்களுக்கு நன்றியைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன். அடுத்து இக்கதைப் போட்டியைப் பற்றி எனக்குத் தெரியபடுத்திய என் தோழி நிஷாவிற்கு நன்றி. இறுதியில் மிக முக்கியமாக இக்கதை எழுதி முடிக்கும்வரை அவர்களின் வேலையை ஒதுக்கி எனக்கு உதவிய என் இரு தோழர்கள் இராஜா மற்றும் சிவாவிற்கு எனது மனமார்ந்த நன்றியை இத்தருணத்தில் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

கேள்வி: போட்டியில் வெற்றிப் பெற்ற சிறுகதையை எழுதும் முன் ஏதேனும் பயிற்சிகளை மேற்கொண்டீர்களா?

பூவிழி: தனியாக அதற்குரிய எவ்வித பயிற்சியையும் நான் மேற்கொண்டதில்லை. ஆனால், ஒரு சிறுகதையை எழுதும் முன் கண்களை மூடி அக்கதைக்கான சம்பவங்களை வரிசையாக மனத்தில் ஓடவிட்டு இரசிப்பேன். பின்னர், அங்கிருந்து ஒரு வடிவம் மனத்தில் உண்டாகி சிறுகதையை எழுத துவங்கிவிடுவேன். இது எனக்கொரு திரைப்படத்தைப் பார்ப்பது போன்று அனுபவத்தைக் கொடுக்கும்.

கேள்வி: இப்போட்டியில் வெற்றிப் பெற்ற உங்களின் ‘அவள் கண்ட மாற்றம்’ சிறுகதையை எவ்வாறு திட்டமிட்டீர்கள்? அக்கதைக்கான கரு எப்படிக் கிடைத்தது?

பூவிழி: முன்பே சொன்னதைப் போல என் மனத்தில் நான் ஓடவிட்டுக் கண்டடைந்த ஒரு கதைத்தான் ‘அவள் கண்ட மாற்றம்’. இக்கதைக்கான கருவை நான் என் வாழ்க்கைக்குள்ளிருந்தே தேடிக் கண்டு கொண்டேன். அது பலநாள் மனத்தில் ஊறிக் கொண்டே இருந்தது. அதற்கொரு விடியற்காலம் பிறந்ததைப் போல இச்சிறுகதை போட்டி அமைந்திருந்தது. ஆகவே, முதலில் இச்சிறுகதை போட்டியை ஏற்பாடு செய்து என்னைப் போன்ற பல மாணவர்களின் உள்ளக்கிடங்கில் கிடக்கும் கதைகளை வெளிக்கொணரும் ஆசிரியர் திரு.கே.பாலமுருகன் அவர்களுக்கும் அவர்தம் குழுவிற்கும் என் மனமார்ந்த நன்றியைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன். என் சிறுகதையைப் புத்தகத்தில் வாசிக்க மறவாதீர்கள்.

நேர்காணல்: கே.பாலமுருகன்

இளையோர் சிறுகதை போட்டியின் வெற்றியாளர்களின் நேர்காணல் தொடர் 1

‘எழுத்து வலிமைமிக்கது என்பதை நான் நன்கு உணர்ந்துள்ளேன்’ – லோகாசினி முருகையா

மலேசியத் தமிழ் விடிவெள்ளி கற்பனையாற்றல் கழகம் நடத்திய இடைநிலைப்பள்ளி மாணவர்களுக்கான சிறுகதை எழுதும் போட்டி 2019-இல் வெற்றிப்பெற்ற மாணவி லோகஷினி. தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பத்து இளையோர் சிறுகதைகளில் இவருடைய சிறுகதையும் இடம்பெற்றுள்ளது. பாரிட், இஸ்காண்டர் ஷா இடைநிலைப்பள்ளியில் பயிலும் இவர் சிறுகதை எழுதுவதில் சிறுவயதிலிருந்தே ஆர்வம் கொண்டுள்ளார்.

கேள்வி: உங்களுக்குச் சிறுகதை எழுதுவதில் எப்படி நாட்டம் ஏற்பட்டது?

லோகாசினி: நான் எப்பொழுதும் நாளிதழில் வெளிவரும் சிறுகதைகளைத் தொடர்ந்து வாசிப்பேன். அதே சமயம் மின்னல் வானொலியில் ஒலிப்பரப்பாகும் சிறுகதைகளையும் விரும்பிக் கேட்பேன். எனக்கிருந்த இதுபோன்ற பழக்கங்கள்தான் சிறுகதை எழுதுவதில் நாட்டத்தை உண்டாக்கின என்றே சொல்லலாம்.

கேள்வி: இச்சிறுகதை எழுதும்போட்டியில் பங்கெடுக்க யார் உங்களை ஊக்குவித்தவர்கள்?

லோகாசினி: எனது அன்பிற்குரிய ஆசிரியர்கள்தான் அதற்குக் காரணம். திருமதி நாகராணி அவர்களும் திருமதி வாசுகி அவர்களும் தொடர்ந்து இப்போட்டியில் என்னைக் கலந்து கொள்ள ஊக்கமளித்தார்கள்.

கேள்வி: இதற்கு முன் ஏதேனும் சிறுகதை போட்டிகளில் கலந்து கொண்ட அனுபவம் உண்டா?

லோகாசினி: இல்லை. இதுதான் எனக்கு முதல் அனுபவம். இனி கலந்துகொள்ள வேண்டும் என்கிற ஆர்வத்தை இப்போட்டி எனக்குள் ஏற்படுத்தியுள்ளது.

கேள்வி: இச்சிறுகதை போட்டியின் வாயிலாக என்ன எதிர்பார்த்தீர்கள்? அதனைப் பெற்றீர்களா?

லோகாசினி: இச்சிறுகதை போட்டி இன்னும் பல சிறுகதைகள் எழுதி இதுபோல வெற்றிப்பெற முடியும் என்கிற தன்னம்பிக்கையை உண்டாகியுள்ளது. தமிழ் விடிவெள்ளி கற்பனையாற்றல் கழகம் நடத்திய சிறுவர் சிறுகதை போட்டியில் மிகவும் அதிகமான மாணவர்கள் கலந்து கொண்டதால் அதில் வெற்றியாளர்களைத் தேர்ந்தெடுப்பதில் கடும் போட்டி நிலவியதாக ஆசிரியர் கே.பாலமுருகன் அவருடைய பேட்டியில் தெரிவித்திருந்ததை வாசித்தேன். ஆக, இப்போட்டியில் முதலில் நான் தேர்வாவேன் என்று சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை. இப்பொழுது இவ்வெற்றி இன்ப அதிர்ச்சியை அளித்துள்ளது.

கேள்வி: இவ்வெற்றிக்காக யாருகென்னால் நன்றி சொல்ல விளைகிறீர்கள்?

லோகாசினி: நிச்சயமாக என் பெற்றோர்களுக்கு என் நன்றியைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன். அடுத்ததாக என்னை ஊக்குவித்துக் கொண்டிருக்கும் என் ஆசிரியர்களுக்கும் என் மனமார்ந்த நன்றியைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன். அடுத்து, இப்போட்டியை நடத்தி என்னைப் போன்று இலை மறைக் காய்ப்போல மறைந்திருக்கும் பல மாணவர்களை அடையாளம் காட்டிக் கொண்டிருக்கும் ஆசிரியர், எழுத்தாளர் கே.பாலமுருகன் அவர்களுக்கும் நன்றியைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

கேள்வி: போட்டியில் வெற்றிப் பெற்ற சிறுகதையை எழுதும் முன் ஏதேனும் பயிற்சிகளை மேற்கொண்டீர்களா?

லோகாசினி: எனக்குத் துணையாக இருந்தது என் அயராத வாசிப்புப் பயிற்சிதான். நிறைய வகையான சிறுகதைகளைத் தொடர்ந்து வாசித்து வருகிறேன். அதுவே எனக்கு நல்ல பயிற்சியாக அமைந்திருந்தது.

கேள்வி: இப்போட்டியில் வெற்றிப் பெற்ற உங்களின் ‘கை கொடுக்கும் கை’ சிறுகதையை எவ்வாறு திட்டமிட்டீர்கள்? அக்கதைக்கான கரு எப்படிக் கிடைத்தது?

லோகாசினி: கல்வியின் முக்கியத்துவம் தெரிய வேண்டிய அவசியம் இன்றைய மாணவர்களுக்கு உண்டு என்பதை நான் நன்கு உணர்வேன். அதற்கு என்னுடைய வாழ்க்கை அனுபவமே மிகச் சிறந்த சான்றாகும். ஆகவே, நான் கதையின் கருவை அடுத்த தலைமுறை மாணவர்களுக்குச் சொல்ல வேண்டியதன் அவசியத்தை உணர்ந்து கண்டறிந்தேன். அதன்படியே இச்சிறுகதையை எழுதினேன். இனி, தொடர்ந்து எழுதி சமூகத்தில் நன்மாற்றத்தை உருவாக்குவேன் என்று நம்புகிறேன். எழுத்து வலிமைமிக்கது என்பதை நான் நன்கு உணர்ந்துள்ளேன். இவ்வரிய வாய்ப்பிற்கு மிக்க நன்றி.

நேர்காணல்: கே.பாலமுருகன்

நன்றி: தமிழ் மலர் பத்திரிகை

2014ஆம் ஆண்டு, மலேசிய சிறுவர்களுக்காக அவர்களின் வாழ்வைக் கற்பனைவளத்துடன் சொல்லும் மர்மமும் விருவிருப்பான கதையோட்டமும் கொண்ட ‘மர்மக் குகையும் ஓநாய் மனிதர்களும்’ என்கிற தமிழில் முதல் சிறுவர் மர்மத் தொடர் நாவலை எழுத்தாளர் கே.பாலமுருகன் எழுதி வெளியிட்டார்.  அவர் அதனைத் தொடர் நாவல் என்றும் அறிமுகப்படுத்தினார். அதுவே ஒரு முதல் முயற்சியாகவும் எல்லோரினாலும் கருதப்பட்டது.  அந்நாவல் பயணம் பத்தாம் பாகம் வரை செல்லும் என்று அவரே தன்னுடைய ஆஸ்ட்ரோ விழுதுகள் நேர்காணலில் குறிப்பிட்டிருந்தார். அதே போல ஒரு நீண்ட இடைவெளிக்குப் பின் அவருடைய சிறுவர்  தொடர் மர்ம நாவல் பாகம் 3 வெளியீடு கண்டுள்ளதையொட்டி அவரிடம் கலந்துரையாடல் நிகழ்த்தவுள்ளோம்.

கேள்வி: மர்மக் குகை, மோகினி மலை முடிந்து  இம்முறை மர்மமான அடுக்குமாடி போல?

கே.பாலமுருகன்: இம்முறை என் வாழ்நாளில் நான் அனுபவித்த ஓர் அடுக்குமாடியைக் கற்பனையில் வைத்துக் கொண்டுத்தான் இந்நாவலை எழுதினேன். இதில் வரும் 50% வாழ்க்கை முறை நான் நேரில் கண்டவையாகும்.  அடுக்குமாடியில் வசிக்கும் சிறுவர்களுக்கென்றே ஒரு மனோபாவத்தை நான் கண்டுள்ளேன். அவர்கள் சுதந்திரத்தை விரும்புபவர்களாக அதனை அதீதமாக நேசிப்பவர்களாக இருப்பார்கள். எப்பொழுது வீட்டைவிட்டு வெளியேற வேண்டும் எனத் தவிப்பார்கள். அடுக்குமாடி வாழ்க்கை  இருப்பைச் சுருக்கிவிட்டதைப் போல உணர்வதாலோ என்னவோ சிறுவர்கள் அத்தனையை மனநிலைக்கு ஆளாகுகிறார்கள். அதனை இந்நாவலின் உளவியல் அம்சங்களாக சேர்த்துள்ளேன்.  மேலும், அடுக்குமாடியில் எவ்வளவு ஆட்கள் இருந்தாலும்  ஒரு வெறுமை எப்பொழுதும் உலாவிக் கொண்டே இருக்கும். அதனையும் இந்நாவலின் ஓர் அம்சமாகச் சேர்த்திருக்கிறேன்.

கேள்வி: இரண்டாம் பாகம் வெளிவந்ததற்குப் பின் இரண்டாண்டுகள் கழித்துதான் மூன்றாம் பாகம் வெளியீடுகிறீர்களே?

கே.பாலமுருகன்: அந்த இரண்டு ஆண்டுகளும் இரண்டாம் பாகத்தை மாணவர்களிடையே கொண்டு போக நான் மேற்கொண்ட சோதனைகள் அவ்வாறான ஒரு தொய்வை ஏற்படுத்தியது என்றுத்தான் சொல்ல வேண்டும். முதல் நாவல் உருவாக்கிய தாக்கத்தை இன்றளவும் என்னால் மறக்கவியலாது. ஆசிரியர்கள் முன்வந்து மர்மக் குகை நாவலை மலேசியா முழுவதும் கொண்டு போக துணை நின்றார்கள். ஆகவே, ஒரு நூல் யாருக்கு எழுதப்பட்டுள்ளதோ அவர்களைச் சென்றடைய நமக்கு நடுவர்களின் பங்களிப்புத் தேவை. மலேசியத் தமிழ்ப்பள்ளி மாணவர்களுக்காக எழுதப்பட்டிருக்கும் இந்நாவல் அவர்களைச் சென்றடைய  ஆரோக்கியமான சூழல் இருக்குமாயின், பாலமுருகன் மட்டும் அல்ல இன்னும் நிறைய புதிய எழுத்தாளர்கள் தோன்றி இடைவெளியில்லாமல் பல நல்ல தமிழ் நூல்களை நமக்கு அளிப்பார்கள்.

கேள்வி: தமிழில் மட்டும்தானே நூல் விற்பனைக்கு ஓர் எழுத்தாளன் சிரமத்தை எதிர்க்கொள்ள நேரிடுகிறது?

கே.பாலமுருகன்: மக்கள் புத்தகங்களுக்கு வற்றாத ஆதரவைக் கொடுத்தால்தான் தமிழில் நூல் வெற்றிப்பெறும். ஒரு கடை முதலாளி வெற்றிப்பெற்றால் நாம் அமைதியாக இருக்கிறோம்; ஒரு செல்வந்தர் புதிதாக இன்னொரு நிறுவனம் திறந்தால் நாம் அமைதியாக இருப்போம்; ஆனால், ஓர் எழுத்தாளனின் புத்தகம் வெற்றிப் பெற்றாலோ அல்லது அதிகம் விற்கப்பட்டாலோ உடனே அவன் தமிழை வியாபாரமாக்குகிறான்; தமிழுக்குச் சேவைத்தானே செய்ய வேண்டும் ஏன் அதனை விற்க வேண்டும் என்கிற பலவிதமான பழிச்சொல்லுக்கு ஆளாக நேர்கிறது. இத்தனைக்கும் அவனுடைய நூல் பத்து வெள்ளி இருபது வெள்ளி மட்டுமே அதுவும் அவனுடைய கடுமையான உழைப்பிற்கு நாம் கொடுக்கும் அங்கீகாரம் மட்டுமே. இத்தகைய மனநிலையிலிருந்து நம் சமூகம் விடுபட்டால்தான் தொய்வில்லாமல் ஆரோக்கியத்துடன் எழுத்தாளர்கள் பல அரிய நல்ல நூல்களை மலேசியத் தமிழ்ச் சூழலுக்கும் இலக்கியத்திற்கும் வழங்குவார்கள் என்று நினைக்கிறேன். இது வியாபாரம் அல்ல; எழுதிய படைப்பை மக்கள் மத்தியில் கொண்டு செல்ல ஒரு வழிமுறையே. வேறு எப்படித்தான் நூல் விற்பனையை மேற்கொள்ள முடியும்?

கேள்வி: இப்புதிய நாவல் எத்தனை நாளில் எழுதினீர்கள்?

கே.பாலமுருகன்: எத்தனை நாள் எழுதினேன் என்பதைவிட நன்கு சிந்தித்துத் திட்டமிட்டு இக்கதையைச் செதுக்கினேன். கதையோட்டம் நீண்டுவிட்டால் வாசிக்கும் மாணவர்களுக்குச் சலிப்பு உண்டாக்கிவிடும் எனக் கவனமாக இருந்தேன். கடந்த நாவல்களைவிட இந்நாவல் சுருக்கமாகவும் அதே சமயம் சுவாரஷ்யமாகவும் இருக்கும் என்று நம்பலாம்.

கேள்வி: சிறுவர்கள் ஏன் இந்நாவலை வாசிக்க வேண்டும் என்று நினைக்கிறீர்கள்?

கே.பாலமுருகன்: இந்நாவல் சிறுவர்களை முன்னிலைப்படுத்தி கற்பனைவளத்துடன் எழுதப்பட்டதாகும். சிறுவர் இலக்கியம் என்பது பெரியவர்களால் கட்டமைக்கப்படும் சிறுவர்களின் வாழ்வினைப் போற்றிப் பேசக்கூடியதாகத்தான் கடந்த காலங்களில் இருந்துள்ளன. ஆனால், இந்நாவல் சிறுவர்கள் புத்திசாலிகள், சிறுவர்கள் திறமையானவர்கள் என்று சிறுவர்களின் உலகைக் கற்பனையால்  உருவாக்கி அவர்களைச் சுயத்தன்மை உடையவர்களாக மாற்றுகிறது. சிறுவர்களின் உளவியல் குறித்து நிறைய வாசித்தும் உரையாடியும் அதன்வழியாக உருவாக்கப்பட்டதுதான் இச்சிறுவர் நாவல் தொடர்பான  முயற்சிகள்.  ஆகவே, சிறுவர்களின் மனங்களில் அடைத்துக் கிடக்கும் உணர்வலைகளுக்கு ஒரு வடிக்கால் அமைத்துக் கொடுத்து அவர்கள் வாழ்வின் உன்னதமான தருணங்களைக் கதையாக்கும் ஒரு கதைக்களமே இச்சிறுவர் நாவல். இந்நாவலைப் படித்துமுடித்துவிட்டு வெளியாகும் சிறுவன் தன் வாழ்வை மிகப் பெரிய வரமாக நினைக்கும் மன ஆற்றலை அவன் பெற்றிருப்பான். அத்தகைய நிலையில் தன்னுடைய சிறார் பருவத்தை ஆரோக்கியமான முறையில் கொண்டாடவும் முன்னெடுக்கவும் பழகிக் கொள்வான். அதோடுமட்டுமல்லாமல் கதைகள் வாசிக்கும் ஒரு தீவிரமான தேடலும் அவனுக்குள் உருவாகியிருக்கும். நாம் நாளெல்லாம் சிறுவனை எப்படி நல்வழிப்படுத்துவது என்று கவலைப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் ஒரு தீராத சிக்கலுக்கு இலக்கியத்தின் வழியாக ஒரு தீர்வை நான் இந்நாவலில் முன்வைக்கிறேன். ஆகையால், சிறுவர்கள் இம்மர்ம நாவலை வாசித்தலின் வழியாக  தன் வாழ்க்கைக்குள் ஒரு மனமாற்றத்தை அடைவார்கள்.

கேள்வி: இந்நாவலின் வழியாக மாணவர்கள் வேறு என்ன கற்றுக் கொள்ள முடியும்?

கே.பாலமுருகன்: எழுதுதற்கான ஓர் அகத்தூண்டல் ஏற்படும் என்பதே மிகப் பெரிய கற்றல் ஆகும். சிறுகதை எழுத ஆர்வம் ஒருவனுக்குள் உருவானால் மட்டுமே அவனால் எழுத முடியும். ஆக, அந்த ஆர்வத்தைத் தரவல்லதாக இந்நாவலைக் கருதுகிறேன். அதோடுமட்டுமல்லாமல் மொழியில் வருணனை என்பது அக்கதையைக் கவரும்தன்மையுடன் நகர்த்த உதவக்கூடிய முக்கியமான கூறாகும். அதனை வாசிப்பதன் வழியே பெற முடியும். கதைக்கான மொழியைக் கட்டுரைகள் வாசிப்பதன் மூலம் பெற முடியாது. சிறுகதை எழுத சிறுகதைகள், நாவல்கள் வாசித்தே திறம்பட வருணனை மொழியைக் கற்றுக் கொள்ள இயலும்.  எல்லாவற்றையும்விட நீங்களும் நானும் பேசி உருவாக்க முடியாத ஓர் அகவெழுச்சியை இதுபோன்ற நாவல், இலக்கியம் வாசிப்பினூடாக உருவாக்கும்.

கேள்வி: நீங்கள் சிறுவர் நாவல் எழுத எது காரணமாக இருந்தது?

கே.பாலமுருகன்: நான் சிறுவர் இலக்கியம் தொடர்பாக சிந்திக்கத் துவங்கியது தேர்வு வாரியத்தின் மேனாள் துணை இயக்குனர் திரு.பி.எம் மூர்த்தி அவர்களின் தீராத துரத்தலால் மட்டுமே. சிறுவர் இலக்கியத்திற்கு நாம் உருவாக்கும் கவனம் மட்டுமே எதிர்காலத்தில் இந்நாட்டில் இலக்கியத்தை நிலைநிறுத்தும் என்று தன் நீண்ட உரையாடலின் வழியாக எனக்குள் நிறுவினார். அங்கிருந்தே சிறுவர் நாவல் எழுதும் எண்ணத்தைக்  கொண்டேன். ஆனால், அதனைத் தொடங்க முடியாமல் தடுமாறிக் கொண்டிருந்தேன். புதிய எழுத்து, புதிய உலகம், புதிய மொழி என்கிற தயக்கம் எழுதவிடாமல் தடுத்துக் கொண்டிருந்தன. ஆனால், திடீரென்று ஏற்பட்ட அப்பாவின் மரணம்தான் என்னைச் சிறுவர் நாவலை எழுதத் தூண்டியது எனலாம். மிகப் பெரிய மீளாத்துயரத்தில் சிக்கிக் கொண்ட என் மனத்தை இலக்கியத்தின் மீதான அதிரடியான கவனமும் ஈடுபாடும் மீட்டெடுத்தன என்று சொல்லலாம்.  எனது சிறுவர் நாவலில் குவிந்து கிடக்கும் தேடல், மகிழ்ச்சி, நகைச்சுவை, கற்பனைவளம், வருணனை என அனைத்துமே என் துயரத்தின் ஒரு தெறிப்பு. கலைஞன் தன்னை வருத்திக் கொண்டு பிறரை மகிழ்விப்பான் என்பதைப் போலத்தான் எனக்கும் இந்நாவலுக்குமான உறவின் இன்னொரு குரல்.

கேள்வி: இந்நாவலுக்கும் ஏன் ‘பதிமூன்றாவது மாடியும் இரகசியக் கதவுகளும்’ என்கிற பெயர் வைத்தீர்கள்?

கே.பாலமுருகன்: எப்பொழுதுமே கதைக்குள் மர்மத்துடன் பின்னிப் பிணைந்து கிடக்கும் கருப்பொருளைக் கொண்டுத்தான் தலைப்பை முடிவு செய்வேன். இக்கதையில் பல இரகசியக் கதவுகள் வரும். ஒவ்வொன்றுக்கும் பின்னால் பல மர்ம முடிச்சுகளும் இருக்கும். ஆகவே, இத்தலைப்பு ஏற்புடையதாகவும் மாணவர்களின் ஆர்வத்தைத் தூண்டுவதாகவும் இருந்தது.

கேள்வி: அடுத்த பாகம் எப்பொழுது வெளிவரும்?

கே.பாலமுருகன்: இம்முறை தாமதப்படுத்த மாட்டேன். சிறுவர் நாவல் பாகம் 4 இவ்வருடம் நவம்பர் மாதத்தில் வெளிவரும். அதற்கான ஆய்த்தங்களை முன்கூட்டியே தொடங்கிவிடுவேன்.

கேள்வி: இதுபோன்ற நாவல்களை எழுத ஏதும் பிரத்தியேகமான தகுதிகள் உண்டா?

கே.பாலமுருகன்: எழுதுவதற்கு இலக்கியத்தின் மீது தீராத காதல் இருக்க வேண்டும். எழுத்தாளன் என்பவன் வார்த்தைகளின் காதலன். அவனுக்கு வார்த்தைகள் மீது ஈர்ப்பும் காதலும் இல்லையென்றால் அவனிடமிருந்து எந்தச் சொல்லும் பிறக்காது; அது இலக்கியமாகவும் மாறாது. ஆக, இலக்கிய வாசிப்பும் இலக்கிய நேசிப்பும்தான் ஒருவனை எழுத்தாளனாக்குகிறது. மற்றொரு சூழலில் ஒருவனுக்கு வாய்த்த வாழ்க்கையும் அதனுள் மண்டிக் கிடக்கும் வாழ்க்கை நெருக்கடிகளும் எழுதத் தூண்டும். தன் அகச்சிடுக்குகளிலிருந்து விடுப்படவே அவர்கள் எழுதவும் செய்வார்கள்.  ஆகவே, இது  தகுதி தொடர்பான கேள்வியாகப் பாவிக்க இயலாது.  எனக்குத் தெரிந்து என் சிறுவர் நாவல்களை வாசித்துவிட்டு அதனால் தாக்கப்பட்டு இப்பொழுது வெவ்வேறு சிறுவர் நாவல்கள் எழுதிக் கொண்டிருக்கும் மூன்று சிறுவர்களை நான் சந்தித்துள்ளேன். அவர்கள் இப்பொழுது இடைநிலைப்பள்ளியில் பயின்று கொண்டிருக்கிறார்கள். வயது, அனுபவம், ஆற்றல் என்பதைத் தாண்டி விருப்பம் என்கிற ஒன்றும் ஓர் எழுத்துக்கு உந்துசக்தியாக அமைகிறது. அத்தகையதொரு விருப்பத்தை உருவாக்கவே நான் இந்நாவலை எழுதியுள்ளேன்.

– நேர்காணல்: சு.அர்ஷினி

கேள்வி: எழுத்தாளன் என்பவன் எழுதியே ஆக வேண்டுமா?

கே.பாலமுருகன்: வாசிப்பு; இலக்கிய செயல்பாடு; எழுத்து என மூன்றையுமே உள்ளடக்கியவன் தான் எழுத்தாளன். ஆகவே, எழுத்தாளன் என்பவன் சில சமயங்களில் வாசிக்க மட்டுமே செய்வான். அதன் வழி அவன் தன்னைத் தானே கூர்மையாக்கிக் கொள்வான். அல்லது இலக்கியம் தொடர்பான கலந்துரையாடல்கள், நூல் வெளியீடு, விமர்சனக் கூட்டங்கள் என இயங்குவான். தன்னைச் சுற்றியுள்ள சூழலை இலக்கியமாக உருவாக்கிக் கொள்ள செயல்படுவான். இதனைத் தவிர்த்து எழுத்தாளன் தன்னை நிரூபித்துக் கொள்ள எழுதுவான். ஆக, எழுத்தாளன் என்பவன் எழுதியே ஆக வேண்டும் ஆனால், எழுதிக் கொண்டே இருப்பானா என்று கேட்டால் என் பதில் இதுதான். வாசிப்பூக்கம், செயலூக்கம், படைப்பூக்கம் ஆகியன கலந்தவனே எழுத்தாளன்.

கேள்வி: எழுத்தாளனுக்கும் கவிஞனுக்கும் விமர்சகனுக்கும் என்ன வித்தியாசம்? இதில் தாங்கள் யார்?

கே.பாலமுருகன்: நீங்கள் குறிப்பிட்ட மூவருமே படைப்பாளர்கள்தான். கவிஞன், விமர்சகன் என யாவருமே எழுத்தாளர்கள்தான். படைப்பில் கவிதை, சிறுகதை, நாவல், கட்டுரை எனப் பிரிவுகள் உள்ளன. அவற்றுக்கேற்ப கவிதையை எழுதுபவனைக் கவிஞர் என்கிறோம், சிறுகதை எழுதுபவர்களைச் சிறுகதை எழுத்தாளர் என்கிறோம். இப்படியே கட்டுரைகள் எழுதுபவரைக் கட்டுரையாளர் என்றோ விமர்சகர் என்றோ குறிப்பிடுகிறோம். கவிதை, சிறுகதை, நாவல், சிறுவர் நாவல், கட்டுரைகள், பத்திகள், விமர்சனக் கட்டுரைகள் எழுதும் என்னை என்னவென்று அழைக்கலாம்?

கேள்வி: தன்னைக் கண்டடைவதே எழுத்தாளனின் நோக்கமாக இருக்கிறதா?

கே.பாலமுருகன்: ஆமாம். தன் படைப்புகளின் வழியாக ஒருவன் தன்னைத் தானே விசாரித்துக் கொண்டே இருக்கிறான். தன்னைச் சுய மதிப்பீடுகளுக்கு ஆளாக்குகிறான். தன்னைக் கண்டடைவது ஆன்மீகம் என்றும் சொல்கிறோம். கண்டைந்த தன்னை வெளியே கொண்டு வருவது இலக்கியம். தன்னையும் தனக்குள் இருப்பவைகளையும் படைப்பாக்கி வெளியே கொண்டு வரும் வேலையைக் கலை செய்கிறது. நீங்கள் கேட்டதைப் போல ஒவ்வொரு படைப்பிற்குள்ளும் ஒரு படைப்பாளனை வாசகராக நீங்கள் கண்டடையலாம். ஆக, ஆன்மீகமும் இலக்கியம் சில விசயங்களில் மட்டுமே வேறுபடலாமே தவிர அதன் ஆதாரம் தன்னைக் கண்டடைதலே.

கேள்வி: கருத்தைச் சொல்வதே எழுத்தின் குறிக்கோளாக இருக்க வேண்டுமா?

கே.பாலமுருகன்: அப்படியல்ல. வாழ்க்கையைச் சொல்வதுதான் எழுத்தின் குறிக்கோளாகும் என நான் நம்புகிறேன். சொல்வது என்பதுகூட எனக்குப் பொருத்தமாகத் தோன்றவில்லை. காட்டுவதுதான் இலக்கியத்தின் வேலை. அதனை உள்வாங்கிக் கொண்டு அதன்பால் ஒரு கருத்தை அல்லது புரிதலை உண்டாக்கிக் கொள்வதுதான் வாசகர்களின் வேலை என நினைக்கிறேன்.

கேள்வி: மீண்டும் ஒரு வாசிப்பைக் கோரக்கூடிய எழுத்து உங்களிடம் உள்ளதா? அப்படி இருப்பின் அது ஏன்?

கே.பாலமுருகன்: எல்லாம் நல்ல எழுத்துகளும் வாசிப்பைப் பலமுறை கோரியப் படைப்புகள்தான். ஒரே வாசிப்பில் புரிந்துவிட வேண்டும் என்றால் அப்படைப்பில் ஆழமும் அகலமும் போதவில்லை என்றுத்தான் அர்த்தம். அத்தகைய எழுத்துகளை யாரும் இப்பொழுது விரும்புவதில்லை. தனக்கும் தன் புரிதலுக்கும் சவால் விடக்கூடிய ஒரு படைப்பை மட்டுமே வாசகர்கள் மீண்டும் மீண்டும் வாசிக்கவும் செய்கிறார்கள். அதுவே படைப்பாளனுடன் விவாதிக்கவும் தூண்டுகிறது. வாசகனுக்கும் படைப்பிற்கும் மத்தியில் மிக நீண்ட உரையாடலைத் துவக்கி வைக்கும் எழுத்தே தற்சமயம் சாத்தியமாகும்.

கேள்வி: மீண்டும் மீண்டும் எழுத வேண்டும் எனில் எதை எழுதுவீர்கள்?

கே.பாலமுருகன்: நிச்சயமாக சிறுகதைகள்தான் எனது தளமாகும். என்னுடைய தொடக்கமே சிறுகதைகள்தான்.

கேள்வி: தங்கள் மீது வைக்கப்படும் விமர்சனங்களை எவ்வாறு பார்க்கிறீர்கள்?

கே.பாலமுருகன்: என் மீது வைக்கப்படும் விமர்சனங்களை நான் புறக்கணிக்கிறேன். என் படைப்பின் மீதான விமர்சனங்களாக இருந்தால் நிச்சயம் அதனைப் பொருட்படுத்துவேன். ஆரோக்கியமாகவே எடுத்துக் கொள்வேன். எப்படைப்பும் விமர்சனத்திற்கு அப்பாற்பட்டது அல்ல.

கேள்வி: தொடர்ச்சியாக் எழுதும்போது ஒரு வரண்ட அல்லது சோர்ந்த உணர்வு ஏற்படுகிறதா?

கே.பாலமுருகன்: அப்படித் தோன்றும்போது வேறு நடவடிக்கைகளில் கவனத்தைச் செலுத்திவிடுவேன். மீண்டும் எழுத்திற்குத் திரும்புவதற்கான இடைவெளியாக அதனை உருவாக்கிக் கொள்வேன்.

கேள்வி: தங்களுடைய ஆரம்பக்கால எழுத்திற்கும் இன்றைய எழுத்திற்கும் உள்ள வித்தியாங்கள் என்ன?

கே.பாலமுருகன்: படைப்பாளன் படைப்புகளில் அலைந்து அலைந்து தனக்கான எழுத்தைக் கண்டடைகிறான். என் ஆரம்பக்கால வாசிப்பே மனுஷ்ய புத்திரன், சுந்தர ராமசாமி, எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஜெயமோகன் போன்றவர்கள் ஆகும். அதன் விளைவாகவே என்னுடைய முதல் நாவல் ‘நகர்ந்து கொண்டிருக்கும் வாசல்கள்’ மூன்று விருதுகள் பெற முக்கிய காரணமாகும். ஆனால், இன்றைய எழுத்தை நான் மொழி ரீதியிலும் அதன் ஆழம் தொட்டும் சிறுக சிறுக வித்தியாசப்படுத்தி வருகிறேன். இன்னமும் செம்மைப்படுத்தும் வேலை தொடரவே செய்யும். இயங்குவதும் எழுதுவதும்தான் இப்போதைய நோக்கம்.

கேள்வி: எழுத முடியாத தருணங்களில் உங்களை எப்படி மீட்டுக் கொள்வீர்கள்?

கே.பாலமுருகன்: எழுத முடியாத தருணங்கள் என்றால் மூன்று வகையாகப் பார்க்கலாம். ஒன்று, பணி அழுத்தம் காரணமாக எழுத முடியாமல் போனதுண்டு. அக்காலங்களில் பணி தொடர்பான வேலைகள் மிகுந்து இருக்கும். ஆகவே, முடிந்தவரை அச்சமயங்களில் எழுத முடியாவிட்டாலும் குறைந்தது ஒரு சிறுகதை அல்லது கவிதை, கட்டுரைகள் என வாசிப்பதை நிறுத்த மாட்டேன். அவ்வுணர்வு இலக்கியத்தோடு நெருங்கி இருக்கும் திருப்தியை அளிக்கும். படைப்பு என்பது கணிக்கவியலாத ஓர் ஊற்று. அதனை வலுக்கட்டாயமாக அடைக்கவோ அல்லது திறந்துவிடவோ முடியாது. அது தன்னியல்பு கொண்டது.

அடுத்து, தனிப்பட்ட வாழ்க்கை சிக்கல்கள் ஏற்படும்போது எழுதுவது தடைப்படலாம். அக்கணங்களில் நாம் அதுவரை வாசித்த இலக்கியம் நமக்குக் கைக்கொடுக்கும். எத்தகைய சிக்கல் வந்து நின்றாலும் அதனை மனத்திடத்துடன் கடந்து செல்ல நாம் வாசித்த இலக்கியமே அதற்குரிய பலத்தைக் கொடுக்கும். வாசிப்பு என்பது வாழ்க்கைக்கான அனுபவங்களைச் சேகரிக்குமொரு வாய்ப்பாகும் என என் வாழ்நாளில் ஒவ்வொரு கணமும் உணர்கிறேன். அச்சிக்கல்கள் கரைந்து மறைந்ததும் அதன்பின் ஏற்படும் ஊக்கம் அளவற்றது. அதனை எழுத்தாக்கும் முயற்சி பின்னர் தொடரும். ஆகவே, எழுத்தாளனுக்கு வாழ்க்கைப் பிரச்சனைகள் என்பது என்னைப் பொறுத்தவரையில் ஒரு வரம் என்றுத்தான் சொல்வேன். எழுதுவதற்கான ஊக்கி அங்கிருந்தும் கிடைக்கிறது.

மூன்றாவதாக, சில சமயங்களில் நம் எழுத்தில் ஆழமில்லாமல் போகும். எது எழுதினாலும் அது எடுப்படாமல் போகும். நன்கு உற்று கவனித்தால் நமக்குள் காரணமே இல்லாமல் ஒரு படைப்பு சோர்வு ஏற்பட்டிருக்கும். அது இரண்டு காரணங்களால் நடக்கும் என யூகிக்க முடிகிறது. ஒன்று வாசிப்பே இல்லாமல் தொடர்ந்து எழுத மட்டுமே செய்வதாலும், அடுத்து நிறுத்தாமல் அதிகம் எழுதித் தள்ளுவதினாலும் ஏற்படலாம். அத்தகைய நேரத்தில் எழுத நினைப்பதைக்கூட எழுதாமல் விட்டதுண்டு. ஒரு சிறு இடைவேளி தேவைப்படும். ஆனால், அந்த இடைவெளியை நீட்டிக்கொள்ளக்கூடாது. அது ஆபத்தானது. நம்மை மீண்டும் எழுத்துக்குள் வரவிடாமலும் செய்துவிடும். அப்படி இடைவெளி வேண்டும் என்று போனவர்களில் சிலர் மீண்டும் எழுத்துக்குள் வரவே இல்லை. எனக்கு அதுபோன்ற சமயங்களில் என் கவனத்தை உலக சினிமா பார்ப்பதில் செலுத்திவிடுவேன்; அல்லது மலை ஏறுவேன். மீண்டும் ஓரிரு வாரங்களில் நல்ல சிறுகதைகள் அல்லது நாவல்கள் வாசிப்பேன். அதன்பின் அந்தப் படைப்பு சோர்வு தானாக நீங்கியிருக்கும். இப்படித்தான் நான் எழுதாமல் போன கணங்களில் என்னை நான் மீட்டுக் கொண்டேன்.

கேள்வி: வருகின்ற செப்டம்பர் 24ஆம் திகதி நடைபெறவிருக்கும் உங்கள் சிறுகதை நூல் வெளியீடு பற்றி?

கே.பாலமுருகன்: தோழி பதிப்பகத்தின் அருமையான முயற்சி இது. சொந்த ஊரில் வெளியீடு செய்வது என்பதுதான் இன்றைய நூல் வெளியீடுகளின் பொதுத்தன்மையாக இருக்கின்றது. ஆனால், தோழி பதிப்பகம் அதனையும் தாண்டி ஈப்போ நகரில் மூன்று நூல்களின் அறிமுக விழாவைத் தொடங்கியுள்ளார்கள். இலக்கிய செயல்பாடுகள் அவசியமாகக் கருதப்படும் இச்சூழலில் எழுத்தாளர் யுவராஜன் அவர்களும் தோழி அவர்களும் இம்முயற்சிகளை முன்னெடுத்திருப்பது மகிழ்ச்சியை அளிக்கிறது. ஆகவே, ஈப்போ நகரில் வாழும் இலக்கிய ஆர்வலர்கள், ஆசிரியர் நண்பர்கள் அனைவரையும் ‘மூன்று நூல்கள்’ அறிமுக விழாவில் கலந்து கொள்ள அன்புடன் அழைக்கின்றேன்.

சந்திப்பு: ராஜேஸ்வரி, ஈப்போ

கேள்வி: உங்களின் பின்புலனைப் பற்றி சில வார்த்தைகள் ?

கே.பாலமுருகன்: கெடா மாநிலத்தில் பிறந்து இங்கேயே ஆசிரியரராகப் பணியாற்றி வருகிறேன். இதுவரை இலக்கியம், கல்வி என 17 நூல்கள் எழுதியுள்ளேன். தற்சமயம் மாணவர்களுக்கும் ஆசிரியர்களுக்கும் நாடெங்கும் சிறுகதை எழுதும் பயிலரங்கை வழிநடத்தி வருகிறேன். இலக்கியத்தில் இதுவரை ஆறு விருதுகள் கிடைத்துள்ளன.

கேள்வி: எழுதியே ஆக வேண்டுமென்ற எண்ணம் எப்போது தோன்றியது ?

கே.பாலமுருகன்: ஆசிரியர் பயிற்சிக் கல்லூரியில் படித்துக் கொண்டிருந்தபோது வாசிப்பின் மீது தீராத ஆர்வமும் ஈடுபாடும்  உண்டாகின. அங்கிருந்துதான் சில மாதங்களில் எழுத வேண்டும் என்ற  உள்ளுணர்வும் ஏற்பட்டது. கல்லூரியில் நடந்த சிறுகதை போட்டிகளில் பங்கெடுத்து பரிசுகளும் பெற்றேன். இப்படித்தான் என்னுடைய எழுத்துப் பயணம் தொடங்கியது எனலாம். அடுத்து, நான் எழுத வேண்டும் எனத் துடிப்புடன் இருந்த காலத்தில் மலேசியாவில் நடக்கும் சிறுகதை போட்டிகளில் பங்கெடுத்து சிறந்த பரிசுகளைப் பெற்று கொண்டிருந்த அண்ணன் யுவராஜன் மனத்தை இலக்கியம் நோக்கி நகர்த்திச் செல்ல அவர் அவரையறியாமலேயே  ஒரு தூண்டுகோளாக அமைந்திருந்தார்.

கேள்வி: தொடர்ந்து எழுத ஊக்கியாக இருந்தது எது ?

கே.பாலமுருகன்: தனிமை என்றுத்தான் சொல்ல வேண்டும். என் சுபாவமோ அல்லது என் பலவீனமோ அல்லது எனக்கு வாய்க்கும் சூழ்நிலைகளோ தெரியவில்லை. ஆனால், தனிமைப்படுத்தப்படுவேன் அல்லது தனிமையாகிவிடுவேன். எழுத்துலகிலும் நான் அப்படித்தான். ஆதலால், என் இருப்பை நிலைநிறுத்திக் கொள்ள மற்றவர்களைவிட எனக்குத்தான் கட்டாயம் அதிகமாக இருந்தது. ஓர் எழுத்தாளன் எழுத்தின் ஊடாகத்தான் தன்னை வெளிப்படுத்திக் கொள்ள முடியும். ஆக, தனிமைத்தான் எனக்கு ஆத்மப்பூர்வமான ஊக்கியாக இருக்கிறது என்றே சொல்லலாம். மேலும், சில சமயங்களில் நான் சந்திக்கும் மிக முக்கியமான எழுத்தாளர்களின்  ஒருசில வார்த்தைகள் என்னை உற்சாகப்படுத்தியிருக்கின்றன. அவற்றுள் சுவாமி பிரம்மாநந்த சரஸ்வதி, எழுத்தாளர் சீ.முத்துசாமி, மேனாள் தேர்வு வாரிய அதிகாரி திரு.பி.எம்.மூர்த்தி,  எழுத்தாளர் ஜெயமோகன், பாண்டியன், மணிஜெகதீசன், திரு.பெ.தமிழ்செல்வன் ஐயா, தலைமை ஆசிரியர் திரு.அ.ரவி, எனக்குப் போதித்த விரிவுரைஞர்கள், இன்னும் பலர்  அடங்குவர். எழுத்துலகில் என்னுடன் பல சமயங்களில் பயணித்து இப்பொழுது தொடர்பில் இல்லாத அல்லது தொடர்பில் இருக்கும் பலரும் ஏதோ ஒரு சந்தர்ப்பங்களில் ஊக்கமளித்துள்ளார்கள் என்றுத்தான் சொல்ல வேண்டும். எல்லாவற்றையும் தாண்டியும் நான் தனியன் தான். கூட்டத்தில் ஒருவனாக தனித்து நிற்கின்றேன்.

கேள்வி: எழுத்துப் பயணத்தில் மறக்க முடியாத அனுபவங்களைச் சொல்லுங்கள் ?

கே.பாலமுருகன்: எனக்கு வாய்த்த இந்த எழுத்தென்பதே எனக்கு என்றுமே மறக்க முடியாத அனுபவத்தின் ஊற்றுத்தான். இந்த ஊற்றுலிருந்து வெளிப்படும் யாவுமே எனக்குள் ஒரு வற்றாத அனுபவக் கிடங்கை உருவாக்கிவிட்டுள்ளது. ஆகையால், எதனையும் தனித்துச் சொல்லத் தெரியவில்லை. இருப்பினும், இரண்டுமுறை தமிழ்நாட்டிற்கு எழுத்தாளர்களைச் சந்திக்க மட்டுமே போயிருந்தபோது நான் சந்தித்த மனிதர்கள், செலவிட்ட பொழுதுகள் என்றுமே என் எழுத்துலக சூழலில் இனிமையான நினைவுகளாக இருக்கும். மேலும், என் முதல் நூலைத் தங்கமீன் பதிப்பகம் சிங்கப்பூரில் வெளியீடு செய்த போது எனக்குண்டான மகிழ்ச்சியை இன்றளவும் மறக்க முடியாது.

கேள்வி: நல்ல எழுத்து என்றால் என்ன எனக் கேட்கப்பட்டால் உங்கள் பதில் என்ன ?

கே.பாலமுருகன்: இன்றைய டிஜிட்டல் காலத்தில் நூல் பிரசுரிப்பது சாதாரணமாகிவிட்டது. ஆகவே, நம் கைக்கு வந்து சேரும் அனைத்துமே நல்ல எழுத்தா என்கிற விமர்சனப்பூர்வமான கேள்வி தேவை என்றே கருதுகிறேன். காலத்தைத் தாண்டியும் ஒருவனால் அல்லது ஒரு சமூகத்தால் மீண்டும் மீண்டும் வாசிக்கப்படும்; விமர்சிக்கப்படும்; ஏதோ ஒருவகையில் காலம் தாண்டி வாழும் படைப்புகளே நல்ல எழுத்து என நான் புரிந்து கொள்கிறேன்.

கேள்வி: இதுதான் உங்கள் முதல் சிறுகதை நூலா?

கே.பாலமுருகன்: இது என்னுடைய மூன்றாவது சிறுகதை தொகுப்பு. முதலில் பாரதி பதிப்பகம் மூலம் நண்பர் சிவா பெரியண்ணனும், எழுத்தாளர் நவீனும் இணைந்து என்னுடைய முதல் சிறுவர்களுக்கான சிறுகதை வழிகாட்டி நூலை வெளியீட்டார்கள். அடுத்து, வல்லினம் பதிப்பகத்தில் ‘இருளில் தொலைந்தவர்களின் துர்கனவுகள்’ வெளியீடு கண்டது. எழுத்தாளர் ஷோபா சக்தியின் வழியாக அந்நூல் ஆஸ்ட்ரோலியா வரை சென்றது குறிப்பிடத்தக்கது. அங்கிருந்து ஒரு வாசகர் விமர்சனக் கட்டுரையும் எழுதி எனக்கு அனுப்பியிருந்தார். அவ்வகையில் வல்லினம் பதிப்பகத்தையும் வல்லினம் நண்பர்களையும் நன்றியோடு நினைவுக்கூற வேண்டியுள்ளது. இப்பொழுது, தோழி பதிப்பகம் எனது சிறந்த சிறுகதைகளைச் சிரத்தையெடுத்து அடையாளம் கண்டு வெற்றிகரமாக வெளியீடு செய்கிறது. அதற்கு யுவராஜன் அவர்களுக்கும் கவிஞர் தோழிக்கும் நன்றி சொல்லியாக வேண்டும்.

கேள்வி: இறந்தகாலத்தின் ஓசைகள் தொகுப்பின் பின்புலன் என்ன ?

கே.பாலமுருகன்: கடந்தாண்டு நானும் சு.யுவராஜன் அவர்கள் சேர்ந்து இத்தொகுப்பிற்கான சிறுகதைகளைத் தேர்ந்தெடுக்கத் தொடங்கினோம். சிறுகதைகள் பொறுத்தவரையில் சு.யுவராஜன் மிகவும் கறார்த்தனமான விமர்சனம் கொண்டவர். அவருடைய சிறுகதை வாசிப்பு அவருடைய வாசிப்பு இரசனையை மேம்படுத்தியிருந்தது. ஆகவே, இந்தத் தொகுப்பிற்கான என்னுடைய சிறுகதைகளைத் தேந்தெடுப்பதில் எந்தச் சமரசமும் இல்லாமல் இருவரும் செயல்பட்டோம். அப்படிக் கிடைக்கப்பெற்ற என்னுடைய வாழ்நாளில் நான் எழுதிய மிகச் சிறந்த ஒன்பது சிறுகதைகள் இத்தொகுப்பில் இடம்பெற்றுள்ளன. அவற்றுள் ஒரு சிறுகதை கொஞ்சம் அமானுஷமாகவும் பிரிவேக்கத்தின் ஆழத்தை மர்மமான முறையிலும் வெளிப்படுத்திய கதையாகும்.

கேள்வி: புதிதாக நல்ல படைப்புடன் எழுதும் புதியவர்கள் உள்ளனரா ? அவர்களைப் பற்றி.

கே.பாலமுருகன்: கூலிம் தினகரன் இளம்வயதிலேயே மிகவும் மேம்பட்ட வாசிப்பும் சிந்தனை முதிர்ச்சியும் உள்ளவராகக் காண்கிறேன். அவர் நிறைய எழுதும்போதுதான் அவருக்கான தளத்தைக் கண்டடைய முடியும் என நினைக்கிறேன். மேலும், சுங்கை பட்டாணி ஆசிரியர் பயிற்சிக் கல்லூரியில் பயிலும் அர்விந்த் என்கிற மாணவர் ஒருவரை என்னால் அடையாளம் காண முடிகிறது. அவருடைய எழுத்தில் இன்னும் ஆழமும் முதிர்ச்சியும் தேவை என்றாலும் அவருடைய வாசிப்பின் மீது எனக்கு மிகுந்த நம்பிக்கை உண்டு. நான் எப்படி வாசிப்பினூடாக என்னையும் என் எழுத்தையும் கண்டடைந்தேனோ அதே போல இன்று அர்விந்த் குமார் வாசிப்பின் மீது தீராத காதலுடன் இருப்பதைப் பார்க்கும்போது நம்பிக்கையும் எதிர்ப்பார்ப்புகளும் கூடுகின்றன. தொடர்ந்து எழுதி வரும் உதயகுமாரி, கங்காதுரை, முனிஸ்வரன் குமார் போன்றவர்களும்  மேலும் நிறைய எழுதி எழுதி சிறுகதை சூழலில் தனக்கான வலுவான இடத்தை உருவாக்குவார்கள் என நம்புகிறேன்.

கேள்வி: அடுத்த உங்களின் திட்டங்கள் ?

கே.பாலமுருகன்: இவ்வாண்டு தோழி பதிப்பகம் மூலம் இச்சிறுகதை நூலும் சென்னையில் மோக்லி பதிப்பகத்தின் வழியாக ஒரு சினிமா கட்டுரை நூலும் வெளிவந்தன. இனி, அடுத்தாண்டு ஒரு நாவல் எழுதும் திட்டமுண்டு. இலங்கை படைப்பாளிகளின் சிறுகதை விமர்சன நூலையும் கொண்டு வரத் திட்டமுண்டு. அடுத்து, நாடெங்கிலும் உள்ள சிறுவர்களைச் சந்தித்து அடுத்த தலைமுறையில் சிறந்த படைப்பாளிகள் உருவாகச் செயல்பட வேண்டும் என்கிற திட்டமும் உள்ளது.

கேள்வி: நூல் வெளியீடு குறித்த தகவல்கள்.

கே.பாலமுருகன்: வருகின்ற ஆகஸ்ட் 19ஆம் திகதி சுங்கை பட்டாணி ‘பாலி மண்டபத்தில்’ இறந்தகாலத்தின் ஓசைகள் சிறுகதை நூல் வெளியீடும் கூலிம் தியான ஆசிரமத்தின் தோற்றுனர் தவத்திரு சுவாமி பிரம்மாநந்த சரஸ்வதியின் ‘தனியன்’ வேதாந்த கட்டுரை நூல் அறிமுகமும் மாலை மணி 6.00க்கு நடைபெறவிருக்கின்றது. கெடா மாநில கல்வி இலாகாவின் மொழித்துறை துணை இயக்குனர் திரு.பெ.தமிழ்செல்வன் அவர்கள் இந்நிகழ்ச்சிக்குத் தலைமை தாங்கவிருக்கிறார். நாட்டின் மூத்த எழுத்தாளர் சீ.முத்துசாமி அவர்கள் நூல் விமர்சன உரையை வழங்கவிருக்கிறார். மேலும், கூடுதல் சிறப்பம்சமாக கோலா மூடா/யான் மாவட்டத்தில் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட சில தமிழ்ப்பள்ளி மாணவர்களுக்கு நடத்தப்பட்ட சிறுகதை எழுதும் போட்டிக்கான பரிசளிப்பு அங்கமும் இடம்பெறவிருக்கின்றது.

கேள்வி: இத்தொகுப்பிலுள்ள சிறுகதைகள் எந்த வகையில் சமூகத்தின் கவனத்தை ஈர்க்கும் என நினைக்கிறீர்கள்?

கே.பாலமுருகன்: கண்டிப்பாக இத்தொகுப்பு இதுவரை சிறுகதை தொகுப்புகளில் கையாளப்படாத ஒருசில சிறப்பம்சங்களைக் கொண்டிருக்கும். வாசிக்கும்போது அல்லது நூல் வெளியீட்டுக்குப் பிறகு அவை வாசகர்களாலும் விமர்சகர்களாலும் முன்னெடுக்கப்படும் என நினைக்கிறேன். குடும்பத்திற்குள்ளும் சமூகத்திற்குள்ளும் கண்டுகொள்ளப்படாத ஒரு வாழ்வை இக்கதைகள் மிகவும் நூதனமாகவும் கூர்மையாகவும் உங்களுடன் பேசும் என நம்பிக்கையோடு கூறுகிறேன். இலக்கியத்தின் மீது ஆர்வமுள்ளவர்கள், தமிழின் மீது அன்புடையவர்கள், அதற்கும் மேல் இளம் தலைமுறை எழுத்தாளர்களின் முயற்சிகளைப் பாராட்ட விரும்புபவர்கள் தவறாமல் இந்நூலை வாங்கி ஆதரிக்கும்படி கேட்டுக் கொள்கிறேன்.

நேர்காணல்: சு.காளிதாஸ்

• நேர்காணல்: பாண்டித்துரை, சிங்கப்பூர்

மோக்லி பதிப்பகத்தின் வாயிலாக லஷ்மி சரவணக்குமார் அவர்களின் முயற்சியில் இம்மாதம் வெளிவரவிருக்கும் மலேசிய எழுத்தாளர், சினிமா விமர்சகர் கே.பாலமுருகனின் ‘மரங்கொத்தியின் இசை’ எனும் சினிமா விமர்சன நூலை முன்வைத்து இந்நேர்காணல் எடுக்கப்பட்டது.

1. சிறுகதை, கவிதையிலிருந்து விலகி சினிமா சார்ந்த இந்தப் பத்திகள் எழுவதற்கான நோக்கம் என்ன?

கே.பாலமுருகன்: இலக்கியம் படைக்கத் துவங்கும் முன்பே 2004ஆம் ஆண்டுகளில் உலக சினிமாக்களால் ஈர்க்கப்பட்டிருந்தேன். கலை சார்ந்த சினிமாக்களை முதலில் பார்க்கத் துவங்கி அங்கிருந்து வாழ்க்கையின் மீதான என்னுடைய பார்வையும் மாறியிருந்தது. அந்த அனுபவத்தோடுதான் இலக்கியம் வாசிக்க வந்தேன்; படைக்கவும் தொடங்கினேன். ஆகையால், சினிமா ஒரு துவக்கப்புள்ளி என்பதால் அதனை நோக்கியே விரல்கள் அசைகின்றன. நண்பர்களின் தூண்டுதலால் ஜப்பானிய இயக்குனர் அகிரா குரோசவாவின் ‘ரஷ்மோன்’ தான் நான் முதலில் பார்த்த உலக சினிமாவாகும். அங்கிருந்து வாழ்வைத் தரிசிக்கும் மகத்தான ஓர் அகத்தூண்டல் என்னுள் ஊற்றெடுக்கத் துவங்கியது. அந்த ஊற்றைத் தாங்கிப் பிடித்து வடிக்கால் அமைத்துக் கொடுத்தது இலக்கியம் என்றே சொல்லலாம்.

2.மரங்கொத்தியின் இசையில் உள்ள கட்டுரைகள் திரையரங்கில் / பெய்டு இணையதளத்தில் பார்த்த திரைப்படங்களா?

கே.பாலமுருகன்: பெரும்பாலான படங்களை நான் திரையரங்கில் பார்க்கவே விருப்பப்படுவேன். திரையரங்கம் கொடுக்கும் அனுபவம் வேறானதாக இருந்தது. இத்தொகுப்பில் உள்ள பல உலக சினிமாக்கள் திரையரங்கில் வெளிவரவில்லை என்பதால் கடை கடையாக உலக சினிமாக்களைத் தேடி அலைந்த காலக்கட்டத்தில் நானே சேகரித்துக் கொண்டதாகும். இப்பொழுதும் அந்தப் பழக்கம் உண்டு. என்னுடைய சேகரிப்பில் குறைந்தது உலகின் பல மொழிகளில் இயக்கப்பட்ட அறுபதிற்கும் மேற்பட்ட முக்கியமான திரைப்படங்கள் உள்ளன. நான்கு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஒளிப்பதிவாளர், எழுத்தாளர் செழியன் அவர்கள் சிங்கை வந்திருந்தபோது சில உலக சினிமாக்களை அவரிடமிருந்து பெற்றுக் கொண்டேன்.

3.நீங்கள் குறிப்பிட்டுள்ள தமிழ்த்திரைப்படங்கள் சமகாலத்தில் வெளிவந்த படங்களாக இருக்கிறதே?

கே.பாலமுருகன்: இத்தொகுப்பில் உத்தம வில்லன், காக்கா முட்டை, சாட்டை, யுத்தம் செய் போன்ற சில குறிப்பிட்ட படங்களைப் பற்றியே எழுதியுள்ளேன். சமகாலத்தில் பெருநகர் வாழ்க்கையினூடாக எழுந்து நிற்கும் சிக்கல்களை மையப்படுத்திய சினிமாக்களை மட்டுமே கவனப்படுத்தியுள்ளேன். இன்னும் விசாரணை போன்ற படங்களையும் அடுத்த நூலில் கவனிக்கலாம் என்றிருக்கிறேன். நான் தமிழில் தேர்ந்தெடுத்திருக்கும் இவ்வனைத்து படங்களும் கல்வி, கலை, வாழ்வியல், சமூகவியல் என பலத்தரப்பட்ட கோணங்களில் முன்வைத்து பேசப்பட வேண்டிய முக்கியமான திரைப்படங்களாகும்.

4. வெண்ணிற இரவுகள் தமிழகத் திரைப்படங்களிலிருந்து எப்படி அடையாளப்படுத்தபட்டுள்ளது?

 கே.பாலமுருகன்: பிரகாஷ் ராஜாராம் இயக்கிய ‘வெண்ணிற இரவுகள்’ மலேசியத் தமிழ் சினிமாச்சூழலின் புதிய துவக்கம் என்றே சொல்லலாம். மலேசிய வாழ்வின் ஆழத்தைக் கவனிக்கும் விமர்சன அணுகுமுறை இருக்கும் படைப்பாளிகளால்தான் மலேசியத்தனமிக்க படைப்பைக் கொடுக்க முடியும். அவ்வகையில் மலேசிய வாழ்க்கையைக் காட்ட முனையும் போக்கில் எந்தத் தமிழ்நாட்டு சாயலும் இல்லாமல் படைக்கப்பட்ட நேர்மையான படைப்பாகவே ‘வெண்ணிற இரவுகள்’ புரிந்து கொள்ளப்பட்டிருக்கிறது.

5.கவனம் பெறக்கூடிய மலேசிய முழு நீளத் திரைப்பட ஆக்கம் தொடர்ந்து நடைபெறுகிறாதா?

கே.பாலமுருகன்: மலேசிய சினிமா என்கிறபோது மலாய், சீன, தமிழ் சினிமாவோடு இணைத்துதான் அதன் வருகையையும் அடைவையும் ஒப்பிட்டே பேச வேண்டியுள்ளது. இதுபோன்று தொடர்ந்து மலேசியாவில் சீன, மலாய் என வருடத்திற்கு இருபது படங்களுக்கு மேலாக வெளிவருகின்றன. குறிப்பாக விழா காலங்களில்தான் இப்படங்கள் திரைக்கு வருகின்றன.

6.மலேசிய தமிழத் திரைப்படங்களுக்கான உலகளாவிய சினிமா  பார்வையாளர்களிடம் எந்த அளவில் வரவேற்ப்பு     உள்ளது?

 கே.பாலமுருகன்: யஸ்மின் அமாட், அமீர் போன்றவர்கள் மலாய் சினிமாவின் ஆளுமைகளாக அறியப்பட்டதோடு அவர்களின் படங்கள் உலகத் திரைப்பட விழாக்களில் கவனமும் பெற்றுள்ளன. யஸ்மின் அமாட் அவர்களின் திரைப்படமான செப்பேட் 2009ஆம் ஆண்டிலேயே உலகத் திரைப்பட விழாக்களில் சிறப்பான வரவேற்பைப் பெற்றது குறிப்பிடத்தக்கது. அமீர் அவர்களின் ‘கடைசி கம்யூனிஸ்ட்’ என்கிற ஆவணப்படம் மலேசியாவில் தடை செய்யப்பட்டாலும் உலகப் பார்வையாளர்களின் கவனத்தை ஈர்த்தது என்றே சொல்ல வேண்டும். அதே போல சீன சினிமாக்களும் தொழில்நுட்ப ரீதியிலும் கதைத் தேர்வுகளிலும் பல மாற்றங்களை அடைந்துள்ளது என்றே சொல்லலாம். 2015ஆம் ஆண்டில் வெளிவந்த ‘The journey’ திரைப்படம் மலேசிய சினிமா வசூலில் புதிய சாதனையை செய்துள்ளது. பொதுமக்களின் கவனத்தை அதிகமாக ஈர்த்ததோடு மாபெரும் வெற்றியும் அடைந்திருக்கிறது. சீனக் கலாச்சார வாழ்வைக் காட்டியிருப்பதோடு அதனை உடைத்து மீறி வெளிப்பட முடியும் என்ற சாத்தியத்தையும் படம் பேசுகிறது. அதே இயக்குனரின் ‘ஓலா போலா’ திரைப்படமும் தேசிய ரீதியில் ஒற்றுமையைக் கட்டியெழுப்பிய மலேசியப் படமாகக் கடந்தாண்டு கொண்டாடப்பட்டது. மேலும், சஞ்சய் பெருமாள் இயக்கத்தில் வெளிவந்த ‘ஜகாட்’ திரைப்படமும் திரையாக்க ரீதியில் மலேசியச் சினிமா துறையில் ஒரு மைல் கல்லாக அமைந்தது. இப்படி மிகவும் சொற்பமான படங்களே தரமாக இயக்கப்பட்ட முழு நீளப் படங்கள் என சொல்லலாம்.

6.தமிழக சினிமா குறித்து பலரும் அறிமுகப்படுத்தியிருக்கும் போது நீங்கள்  கூடுதலாக மலேசியா, சிங்கப்பூர், இலங்கை சினிமா குறித்து எழுதியிருக்கலாமே?

கே.பாலமுருகன்: இத்தொகுப்பை உலக சினிமா தொடராகவே வெளியீடத் திட்டமிட்டிருந்தேன். ஸ்பானிஷ், ஈராக், மலேசியா, இந்தியா என இத்தொகுப்பில் என் இரசனையை ஒத்திருந்த சில படங்களை முன்வைத்து புதிய உரையாடல்களைத் துவக்கி வைத்துள்ளேன். இதுவரை மலேசியாவில் கவனித்தக்கதாக விமர்சிக்கப்பட்ட பல சினிமாக்களுக்கு முழு நீள விமர்சனம் எழுதியிருக்கிறேன். குறிப்பாக, யஸ்மின் அமாட், சஞ்சய், பிரகாஷ், கார்த்திக் எனப் பலரின் திரைப்படங்கள் குறித்து விரிவான விமர்சனங்கள் எழுதியிருக்கிறேன். அவையனைத்தையும் மலேசியத் திரை விமர்சன நூலாகத் தொகுக்கலாம் என்கிற திட்டம் இருக்கிறது. இலங்கை, சிங்கப்பூர் திரைப்படங்களைத் தேடிக் கொண்டிருக்கிறேன். விரைவில் அதனைச் சேகரித்து வெவ்வேறு காலக்கட்டங்களில் அதன் விமர்சனங்களை எழுதும் எண்ணமும் உண்டு.

7.இந்தப் புத்தகம் மலேசிய சினிமாச் சூழலில் கவனிக்கப்படுமா / பேசப்படுமா?

கே.பாலமுருகன்: மலேசியாவில் முக்கியமான திரைப்பட இயக்குனர்கள் குறிப்பாக இளைஞர்கள் இலக்கியத்தைப் பொருட்படுத்தக்கூடியவர்களாகவே இருக்கிறார்கள். அவர்களுடன் நல்ல நட்பும் உண்டு. ஆகவே, அவர்களின் மத்தியில் இத்தொகுப்பு நிச்சயம் கவனம் பெறும் என நினைக்கிறேன். மேலும், என் சினிமா விமர்சனங்களுக்கென்று ஒரு சிறிய வாசகர் கூட்டம் உண்டு. என்னிடம் விமர்சனம் கேட்டுவிட்டு படம் பார்க்கச் செல்லும் இனிய நண்பர்கள் இருக்கவே செய்கிறார்கள். உலக சினிமா பார்வையுடைய என் இரசனையின் மீது அவர்களுக்கு நம்பிக்கை உண்டு.

8.தொடந்து உலக சினிமா குறித்து எழுதிக்கொண்டிருக்கும் உங்களை மலேசிய சினிமா சூழலில் இணைந்து பணியாற்ற அழைக்கிறார்களா?

 கே.பாலமுருகன்: அப்படியொரு வாய்ப்பு அமைந்ததில்லை. ஆனால், சில இயக்குனர்கள் என் சினிமா விமர்சனங்களைக் கவனப்படுத்தி பேசியதுண்டு. சஞ்சய், பிரகாஷ், ஷான் போன்ற இளம் இயக்குனர்கள் அவர்களின் திரைப்படங்கள் குறித்த விமர்சனங்களை எழுதக் கேட்டதும் உண்டு. சினிமாவில் என் இடம் அவ்வளவுத்தான். நான் அடிப்படையில் புனைவெழுத்தாளன். ஆகவே, நான் சினிமாவைப் பொறுத்தவரை விமர்சகனாகவே இருக்க விரும்புகிறேன்.

9.இந்தப்புத்தகத்தை பதிப்பத்தார் தெரிவு செய்ததன் காரணம்? மோக்லி பதிப்பத்தின் மூலம் வெளியிடுவதால் வாசகர்களைச் சென்றடையலாமா?

கே.பாலமுருகன்: நண்பர் லஷ்மி சரவணக்குமார் அவர்களின் பதிப்பகமே இத்தொகுப்பைக் கொண்டு வருகின்றது. லக்ஷ்மி மலேசிய இலக்கிய நண்பர்களோடு நல்ல நட்பில் இருக்கிறார். அவருடைய இலக்கிய முன்னெடுப்புகள் மீது மிகுந்த நம்பிக்கையும் ஆர்வமும் உள்ளன. மேலும், மொக்லி பதிப்பகத்தின் வாயிலாக பல வாசகர்களைச் சென்றடையக்கூடிய திட்டங்களையும் அவர் கொண்டிருக்கிறார்.

தவத்திரு சுவாமி பிரம்மானந்த சரஸ்வதி அவர்கள் கூலிமில் தியான ஆசிரமத்தைத் தொடங்கி கடந்த 40 ஆண்டுகளாகப் பல்வேறு சமய, சமுதாய, கலை, இலக்கிய, ஆன்மீகப் பணிகளில் ஈடுபட்டு வருகின்றார். தான் சார்ந்த சமூகத்தை ஆன்மீகத்தின் வழி உய்வுறச் செய்ய அவர் ஆற்றிவரும் பணிகள் இவ்வட்டாரம் மட்டுமன்றி மலேசிய முழுவதும் அறிந்த ஒன்று. எதிர்வரும் 15.10.2016ஆம் நாளில் தோழி பதிப்பகம் சார்பில் அவருடைய ‘தனியன்’ வேதாந்த தொகுப்புரை நூல் சு.யுவராஜன் அவர்களால் தொகுக்கப்பட்டு வெளியீடு காணவுள்ளது.

‘வாழ்க்கை என்பது இனிமையான வாய்ப்பல்ல; அதுவொரு பொறுப்பு’ – சுவாமி பிரம்மாநந்த சரஸ்வதி

கே.பாலமுருகன்: உங்களின் கட்டுரை நூலிற்கு ஏன் ‘தனியன்’ என்கிற தலைப்பைத் தேர்ந்தெடுத்தீர்கள்? நீங்கள் நூலின் ஊடாகச் சொல்ல வரும் தனியன் என்பவன் யார்?

சுவாமி பிரம்மானந்த சரஸ்வதி: மனிதன் என்பவன் இயற்கையிலேயே தனிமையானவன்தான். ரஜினிஸ் இதனையே ‘மனிதன் என்பவன் கூட்டம் கிடையாது; கூட்டமாக்கப்பட்டுள்ளான் என அழுத்தமாகச் சொல்கிறார். மனிதன் கூட்டமாக்கப்படுவதாலேயே அவன் தனித்தன்மைகளை இழக்க நேரிடுகிறது. ஆகையால், பற்பல மனபோராட்டங்களுக்கும் மன நெருக்கடிகளுக்கும் ஆளாகிறான். அவன் ஒரு கூட்டம் என நம்பியிருப்பதனாலேயே தொடர்ச்சியாக வாழ்நாள் முழுவதும் அலைக்கழிக்கப்பட்டு துன்பங்களுக்குள்ளாகின்றான். மனிதன் கூட்டத்திற்குள் இருப்பதில் தவறில்லை; ஆனால், தான் இயல்பாகவே ஒரு தனியன் என்கிற உண்மையை உணர்ந்தான் என்றால் அக்கூட்டத்தால் அவன் பாதிக்கப்படமாட்டான். பொதுவாகவே மனிதன் தன்னுடைய துயரங்களுக்கும் அழுத்தங்களுக்கும் யாரோ ஒருவர்தான் காரணம் என சமூகத்தை நோக்கிக் கைக்காட்டுகிறான். உண்மையில் யார் ஒருவன் தன்னுடைய துயரங்களுக்குப் பிறர் காரணமில்லை என்பதை உணர்கிறானோ அப்பொழுதே அவன் ஆன்மீகத்தின் வாசலை அடைந்துவிட்டான் என்று அர்த்தமாகின்றது. அத்தகையதொரு மனநிலைக்கு ஒரு தனிமனிதனைக் கொண்டு செல்ல வேண்டும் என்பதே ஆன்மீகத்தின் தலையாய செயல்பாடாகும்.

கே.பாலமுருகன்: அப்படி உணரும்போதே அவன் தனியனாகின்றான் அல்லவா?

சுவாமி பிரம்மானந்த சரஸ்வதி: ஆமாம். அப்படிப்பட்ட ஒரு தனியன் தான் ஆன்மீக வாழ்க்கையை வாழத் துவங்குகிறான் என அர்த்தம். அந்தத் தனியனைத்தான் நான் இந்த நூலில் குறிப்பிடுகிறேன். தான் எதிர்கொள்ளும் துன்பங்களுக்குத் தானும் காரணமில்லை; இதுவொரு நிகழ்வு என வேதாந்தம் தனியனை அடுத்த புரிதலுக்குள் கடத்திச் செல்கிறது. எப்பொழுதும் வேதாந்தம் ஒரு தனிமனிதனுக்கு இருப்புத்தன்மையைக் கொடுக்காது. பிறக்கும்போது இந்த நான் யார்? வாழ்க்கையின் அடுத்தடுத்த நிலைகளில் கணவன், மனைவி, மகன், மகள், என பலவகையான பிம்பங்கள் இந்த ‘நானின்’ மீது ஏற்றி வைக்கப்படுகின்றன. அதனையே நாம் ‘நான்’ என நினைக்கிறோம். உண்னையில் நான் என்பது ஒரு நிகழ்வு மட்டுமே. அதற்கு எந்த இருப்பும் இல்லை. இதையே சாஸ்த்திரத்தில் மாயை என்கிறோம். நான் பிறக்கும்போதே அப்பாவாகப் பிறக்க வில்லையே; அல்லது கணவனாகப் பிறக்கவில்லையே. ஆனால், அப்படி ஏற்றி வைக்கப்படும் பாத்திரங்களையே நாம் கெட்டியாகப் பிடித்துக் கொண்டு அதனால் ஏற்படும் தாக்கங்களுக்குப் பலியாகின்றோம்; அவதிக்குள்ளாகின்றோம். மேலும், முழுமையாக அப்பாத்திரங்களாகவே மாறி நம் தனிமனித சக்திகளை அதில் விரையாமாக்கிவிடுகிறோம். அப்படியென்றால் தனியன் என்பதன் நிதர்னம்தான் என்ன? வந்துபோகும் உறவுகள், பாத்திரங்கள் ஆகியவை எத்தனை முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவையாக இருந்தாலும் அவையாவும் ஒரு கணங்கள் மட்டுமே; அதன் பிறகு ஒவ்வொருவனும் தனியனும் தான் என்கிற உண்மையை நோக்கிப் பயணப்படுவதே நான் சொல்லும் அந்தத் தனியனின் ஆன்மீக செயல்பாடாகும்.

கே.பாலமுருகன்: உறவுகள் என்பது தனியனுக்கு ஒரு சந்தர்ப்பங்கள் என எடுத்துக் கொள்ளலாமா?

சுவாமி பிரம்மானந்த சரஸ்வதி: நம் மீது ஏற்றி வைக்கப்பட்டிருக்கும் பாத்திரங்களின் உரசல்களே உறவுகளை உண்டாக்குகின்றன. சமரசங்கள், நிபந்தனைகளுடனே ஒவ்வொரு உறவும் வாழ்க்கையைப் பகிர்ந்து கொள்கின்றன. இவ்வாழ்க்கை என்பது உறவுகளினுடனான ஒப்பந்தங்களே. நான் அன்பாக இருந்தால், நீயும் அன்பாக இருக்க வேண்டும். எனக்கு என் கோபத்தைக் காட்ட இடமளிக்க வேண்டும், அதே போல உனக்கு அந்த வாய்ப்பு வழங்கப்படும் என்கிற பற்பல ஒப்பந்தங்களைக் கட்டமைத்தே உறவுகள் குடும்பம் என்கிற நிறுவனத்தை அமைக்கின்றன. அதற்குள் ஒரு தனியன் சிக்கிக் கொண்டு வாழ்நாள் முழுவதும் அப்பாத்திரமாகவே மாறி தன்னுடைய தனித்தன்மையை, நான் என்கிற தன்னுணர்வை அடைய முடியாமல் தவித்துக் கொண்டிருக்கிறான். மனிதன் இயல்பாகவே வரையறைகளால் கட்டுண்டவன் என்பதனாலேயே பல சமரசங்களுக்கு உடன்படுகிறான். அங்கிருந்து ஒருவனுக்கு விடுதலை உணர்ச்சியைக் கற்பிப்பதுதான் வேதாதந்தத்தின் திறப்பாகும்.

கே.பாலமுருகன்: .தங்களின் கடந்தகால கட்டுரைகளில் ஓர் ஆசிரியர்த்தன்மை இருக்கும். உங்களுக்கும் வாசகனுக்குமான ஓர் இடைவேளியை ஏற்படுத்தியிருக்கும். ஆனால், இந்தத் தனியன் நூலில் நட்புணர்வுடன் இலகுவாகப் பேசும் ஒரு மொழிநடையை என்னால் உணர முடிகிறது. இது ஒருவகையில் அகங்காரமற்ற, இடைவேளியை உடைத்துவிட்டு நெகிழ்ந்து இசைந்து மனத்திற்குள் உட்காரும் மொழிநடை. இதை எப்படிச் சாத்தியப்படுத்தினீர்கள்?

சுவாமி பிரம்மானந்த சரஸ்வதி: கடந்த பத்தாண்டுகளில் நான் நவீன இலக்கியத்தின் மிகத் தீவரமான வாசகனானேன். ஜெயகாந்தனை வாசிக்கத் துவங்கியபோதே அவருடைய ஞானத் தெறிப்பை என்னால் உள்வாங்கிக் கொள்ள முடிந்தது. அவர் ஒரு சீர்த்திருத்தவாதி, கருத்தியல்வாதி என்கிற பாத்திரங்களை ஏற்றி இருந்தனாலேயே அவருக்குள் இருந்த ஞானத்தை யாராலும் கண்டுகொள்ள இயலவில்லை. அவரிடமிருந்து அசோக்மித்ரன், ஜெயமோகன், சுந்தர ராமசாமி என என்னுடைய தேடல் விரிந்ததன் விளைவே இப்போது எனக்கு வாய்த்திருக்கும் மொழிநடை என நினைக்கிறேன். இலக்கியம் தனக்குள் தத்துவம், வரலாறு, ஆன்மீகம், உளவியல் என அனைத்தையுமே உள்ளடக்கி வெளிப்படுத்தும் மிகச் சிறந்த கலையாகும்.

கே.பாலமுருகன்: இலக்கியத்திற்கும் ஆன்மீகத்திற்குமான வேறுபாடு என்ன?

சுவாமி பிரம்மானந்த சரஸ்வதி: இலக்கியம், ஆன்மீகம் ஆகிய இரண்டுமே ஓர் அறிவுச்செயல்பாடுதான். இலக்கியம் அதனை உணர்ச்சிக்கரமாகப் பேசுகிறது. அதையே ஆன்மீகம் அறிவுப்பூர்மமாகப் பேசுகிறது. இலக்கியம் என்பது உரையாடல்; ஆன்மீகம் என்பது அறிவாடல். ஆனால், இரண்டுமே இணைகிற புள்ளி அறிவுதான். இதனைக் கருத்தில் கொண்டு என் தனியன் நூல் அதன் வாசகர்களுடன் உரையாடும்.

கே.பாலமுருகன்: ஆன்மீகத்தின் இலக்கு எது?

சுவாமி பிரம்மானந்த சரஸ்வதி: ஆன்மீகம் ஒரு தனியனிக்கு வாழ்க்கை என்பது வாய்ப்பல்ல; அதுவொரு பொருப்பு என்பதை உணர்த்தவல்லதே. ஆன்மீகம் தனிமனிதனை ஒழுக்க ரீதியில் மதிப்பிடாது. அப்படிச் செய்ய நேர்ந்தால் நான் உயர்ந்தவன் நீ தாழ்ந்தவன் என்கிற பிரிவினையை உருவாக்கிவிடும். ஆன்மீகம் அப்படிச் செய்யாது. எல்லா மனிதர்களுக்கும் அவரவர் வாழ்க்கை சூழலில் இதனையெல்லாம் கடந்து வர வேண்டும் என்கிற பொறுப்பு வழங்கப்பட்டுள்ளது. அதனை அத்தனியனே கடந்து வருவான். அதைக் குற்றம் சொல்லவோ; தாழ்த்திப் பேசவோ மதங்கள் வேண்டுமென்றால் அத்தகையதொரு கீழான மனநிலையைக் கொடுக்கும். ஆனால், ஆன்மீகம் அதனை அவனே கடந்து செல்லக்கூடிய விடுதலை உணர்ச்சியை அளிக்கும்.

கே.பாலமுருகன்: வேதாந்தம் என்பது வெற்று சமாதானம் என பலரால் சொல்லப்படுவதை இந்தத் தனியன் நூல் எப்படி மறுக்கும்?

சுவாமி பிரம்மானந்த சரஸ்வதி: வேதாந்தம் என்பது முழுக்க நம்மைப் பற்றி பேசுவதாகும். ஒரு தனிமனிதனைப் பற்றி தத்துவ நோக்குடன் முன்வைக்கப்படும் ஒன்று எப்படி வெற்று சமாதானமாகிவிடும்? மதங்களும் சடங்கு சம்பிராதயங்களும் கடவுளைச் சுற்றி வட்டமிடுகின்றன; ஆனால், வேதாந்தம் தன்னைச் சுற்றி வட்டமிடுகின்றது.

கே.பாலமுருகன்: இன்றைய நவீனக் காலக்கட்டத்தில் வேதாந்தம் எந்த அளவில் இளைஞர்களுக்கு முக்கியம் வாய்ந்ததாக இருக்கிறது?

சுவாமி பிரம்மானந்த சரஸ்வதி: இன்றைய நவீன சூழலில் வாழும் இளைஞர்களுக்கு வேதாந்தம் தான் அவசியமாகிறது. அதுதான் மீண்டும் மீண்டும் தன்னைப் பற்றி சிந்திக்கத் தூண்டுகிறது. சுயமரியாதையை மீட்டுக் கொடுக்கிறது. இன்றைய இளைஞர்கள் சமூதாயக் கடப்பாடுகளுக்கு முன் அடிமைப்பட்டுக் கிடக்கிறார்கள். சுய லாபங்களுக்காகவும் எலும்புத்துண்டுகளுக்காகவும் அடிமைப்பட்டுக் கிடக்கும் பல தனியன்களை மீட்டெடுக்கும் ஒரு வல்லமை வேதாந்தத்திற்கே உள்ளது.

கே: இப்போது உங்கள் ஆசிரமப் பணிகள் வேறு ஒரு பரிணாமத்தை எட்டியிருப்பதாகத் தெரிகிறதே.

சுவாமி பிரம்மானந்த சரஸ்வதி: 1991 வாக்கில் நாடு திரும்பியவுடன், தியான ஆசிரமத்தை நிறுவி, அங்கே ஆத்ம அறிவு எவ்வாறு முறையாகப் போதிக்கப்படுகின்றதோ, அவ்வாறு இங்கேயும் பாரம்பரிய முறைையில் அந்த ஆத்ம அறிவைக் கற்கவும் கற்பிக்கவும் முனைந்து வருகின்றோம்.
இங்கே, வேத உபநிஷத், பகவத் கீதை வகுப்புக்களோடு, நுண்கலைகளான நாட்டியம், இசை, சங்கீதம்,வாய்ப்பாடு ஆகிய வகுப்புகளும் நடந்துகொண்டிருக்கின்றன. கூலிம் வட்டாரத்தில் இருக்கின்ற தமிப்பள்ளிகள் மற்றும் இடைநிலைப் பள்ளிகளில் ஆன்மீக அறிவை மாணவர்கள் மத்தியில் போதித்து வருகின்றோம். நமது ஆசிரமத்தில் மாணவர்களுக்கான கூடுதல் நடவடிக்கைகள் நடத்தி வருகின்றோம்.

எதிர்வரும் சனிக்கிழமை 15.10.2016ஆம் நாளில், மதியம் 12.00 மணிக்குக் கூலிம் தியான ஆசிரமத்தின் ஸ்தாபகர் சுவாமி பிரம்மானந்தா சரஸ்வதி அவர்களின் தனியன் என்கிற வேதாந்த உரைகள் தோழி பதிப்பகத்தால் நூலாகத் தொகுக்கப்பட்டு சுங்கை கோப் ‘பிரம்ம வித்யாரண்யம்’ புதிய ஆசிரமத்தில் வெளியிடப்படவுள்ளது. இலக்கிய ஆர்வளர்கள், சமய நண்பர்கள் அனைவரையும் வரவேற்கின்றோம்.

நேர்காணல்: கே.பாலமுருகன்,
கேமரா: சு.தினகரன்

நேர்காணல்: செ.காஞ்சனா, 16.09.2016

காஞ்சனா: வணக்கம் ஐயா. இன்று மலேசிய தினம். எப்படி உணர்கிறீர்கள்?

கே.பாலமுருகன்: மிகவும் மகிழ்ச்சியான நாள். சுதந்திரத் தினம் முடிந்து சில நாட்களிலேயே அடுத்து மீண்டும் உற்சாகமான நாளாக இது அமைந்திருக்கிறது. இன்றைய காற்றில் என் முன்னோர்களின் குரலும் வியர்வையும் கலந்து வீசுகிறது.

காஞ்சனா: யார் உங்கள் முன்னோர்கள் எனச் சொல்கிறீர்கள்? உங்கள் தாத்தா பாட்டியா?

கே.பாலமுருகன்: என் தாத்தா பாட்டி என்றில்லை. இங்கு மலேசியா வந்து இப்படியொரு தலைமுறை இங்கேயே உருவாகக் காரணமாக இருந்தவர்களைச் சொல்கிறேன். எல்லாமே என் தாத்தா பாட்டிகள்தான். இதில் வேறுபாடில்லை.

காஞ்சனா: நீங்கள் ஓர் ஆசிரியர், எழுத்தாளர். உங்கள் பார்வையில் ஒற்றுமையை எப்படிப் பார்க்கிறீர்கள் எனத் தெரிந்து கொள்வதோடு எனது ஆய்விற்கும் இது உதவும். இந்த மலேசிய நாளில் மாணவர்கள் எப்படி உணர வேண்டும் என நினைக்கிறீர்கள்?

கே.பாலமுருகன்: வேறு என்ன சொல்லிவிட முடியும்? எல்லாரையும் போல நானும் ‘தேசப்பற்றை வளர்த்துக் கொள்ளுங்கள்’ எனச் சொல்லிவிடலாம்தான். ஆனால், அப்படியே விட்டுவிட முடியாது. உங்கள் ஆக்கச்சிந்தனையையும் ஆய்வுச் சிந்தனையையும் வளர்த்துக் கொள்ள வழிவகைகளைத் தேடுங்கள். உங்கள் திறனால் இந்த நாட்டுக்கு என்ன செய்ய முடியும் எனச் சிந்தித்துப் பாருங்கள். நீங்கள் ஒரு மலேசியர் என உணருங்கள். நம் தலைமுறையின் எதிர்காலம் இங்குத்தான் என நம்புங்கள்.

காஞ்சனா: அருமை. நம் நாட்டில் ஒற்றுமை இருக்கிறதுதானே?

கே.பாலமுருகன்: ஒற்றுமை இல்லாவிட்டால் இன்று நாம் சுதந்திரத் தினத்தைக் கொண்டாடிக் கொண்டிருக்க மாட்டோம். சுதந்திரம் பெற்ற நாட்டின் தேசிய அடையாளமாக நான் பார்ப்பது இன ஒற்றுமைகளைத்தான். எந்த நாட்டில் இன ஒற்றுமை இல்லையோ அந்த நாடு சுதந்திரம் பெறாது. புரட்சி என்பது ஒன்றுப்படுவதில்தான் பிறக்கிறது. ஆனால், பெற்ற சுதந்திரத்தை அடுத்து வரும் தலைமுறை ஒற்றுமையாய் இருந்து பாதுகாக்க வேண்டும் என்றே விரும்புகிறேன்.

காஞ்சனா: ஒற்றுமை உணர்வை எப்படி விதைக்கலாம் என நினைக்கிறீர்கள்?

கே.பாலமுருகன்: இப்பொழுதுள்ள மனிதர்களிடம் அதை விதைக்க நினைப்பதைவிட அடுத்த தலைமுறையான மாணவர்களிடம் இதை விதைப்பதைப் பற்றி நாம் சிந்திக்க வேண்டும். முதலில், வேறு இனத்தைச் சேர்ந்த பெரியவர்களைப் பார்த்தால் அவர்களை ‘ ஓய் சீனா, ஓய் இந்தியா, ஓய் மெலாயு’ என இனப் பாகுபாட்டைத் தூண்டும் வகையில் அழைக்காமல் இருக்க நாம் கற்பிக்க வேண்டும். எந்த இனத்தவராக இருந்தாலும் ‘ஹெலோ அங்கிள்’ என மரியாதையுடன் பண்புடன் அவர்கள் அழைக்க நாம் ஆய்த்தம் செய்ய வேண்டும். இதுதான் ஒற்றுமை உணர்வு. இங்கிருந்துதான் தொடங்குகிறது. அதை விடுத்து என்ன தத்துவம் பேசினாலும் ஆகாது. முதலில் நம் வீட்டுச் சிறுவர்கள் இந்த நாட்டில் வாழும் சக இனத்தவர்களை எப்படி மதிக்கிறார்கள் என்பதிலிருந்து இந்த நாட்டின் எதிர்க்கால சமூகத்தைக் கணிக்க வேண்டும். வரப் போகிற காலம் உலகமயமாக்கலின் தூண்டுதல்கள் அதிகம் இருக்கப் போகிறது.

காஞ்சனா: அவர்வர்களின் பண்பாடு இதுபோன்ற பண்புகளை வலியுறுத்தியும் ஏன் இத்தகைய சூழல் என நினைக்கிறீர்கள்?

கே.பாலமுருகன்: நான் ஓர் ஆசிரியன், மேலும் எழுத்தாளன். சமூக ஆய்வாளன் இல்லை. இருப்பினும் எனக்குள் ஒரு விமர்சகன் இருக்கிறான். அதன் போக்கில் சொன்னால், அனைத்துமே கல்வியின் வழி, கலாச்சாரத்தின் வழி சொல்லப்பட்டுள்ளன. ஆனால், நடைமுறைப்படுத்த ஒவ்வொரு குடும்பங்களும் தனித்த பங்கை வகித்தால் ஒற்றுமைமிக்க ஓர் எதிர்க்கால சமூகத்தை இப்பொழுதைப் போலவே நிலைநிறுத்த முடியும்.

காஞ்சனா: ஒரு சிறந்த குடிமகனை உருவாக்கக் குடும்பத்தின் பங்கு அதுதானா?

கே.பாலமுருகன்: நீங்கள் கேட்கும் கேள்வி ஒரு வழக்கமான பட்டிமன்ற கேள்வியைப் போல இருந்தாலும், குடும்பமும் ஒரு நெருக்கமான பங்கை வகிக்கிறது என்றுத்தான் சொல்ல வேண்டும். ஒவ்வொரு தனிமனிதனும் குடும்பம் என்கிற நிறுவனத்திலிருந்தே கல்வி என்கிற நிறுவனத்திற்குள் நுழைகிறான். மீண்டும் அவன் குடும்பத்திற்குள் வருகிறான். குடும்பம் என்பது அவனுக்கு ஒரு பாதுக்காப்பான பண்பாட்டு நிறுவனம். அங்கிருந்து அவன் எப்படிச் சமூகத்தோடு ஒத்து வாழ வேண்டும் என்பதைக் கற்க வேண்டும். இல்லையேல் அவன் சமூக விரோதியாகிவிடுவான்.

காஞ்சனா: இந்த இனிய நாளில் இது எங்களுக்கு ஒரு மகத்தான செய்தியாக உணர்கிறேன். மிக்க நன்றி ஐயா.

கே.பாலமுருகன்: இது மகத்தான செய்தியெல்லாம் இல்லை. ஒரு பொதுசமூகத்தின் விதிகளுக்கு உட்பட்ட கருத்துகள் தான். நான் ஆசிரியன் என்பதை மீண்டும் மீண்டும் நினைவுப்படுத்திக் கொண்டே உங்களுக்குப் பதில்களை அளிக்கிறேன்.

காஞ்சனா: அப்படியென்றால் ஓர் எழுத்தாளனாக நாட்டின் ஒற்றுமையைப் பற்றி உங்கள் கருத்தென்ன?

கே.பாலமுருகன்: அருமையான கேள்வி. சுற்றி வளைத்துவிட்டீர்கள். இனி தப்பிக்க முடியாது போல. எழுத்தாளனுக்கு ஒரு கருத்து ஆசிரியருக்கு ஒரு கருத்து என என்னால் இரண்டு மன்ங்களில் இயங்க முடியாது. ஒரு கருத்தைக் கீழே தள்ளிவிட்டு இன்னொரு கருத்தின் வழி தற்காலிகமாக வாழ முடியுமே தவிர மற்ற வித்தைகளெல்லாம் எனக்கு வராது. இருப்பினும், என் எதிர்ப்பார்ப்பாக ஒன்றைக் கூறலாம். ஒற்றுமை என்பது மனிதநேயத்துடன் தொடர்பில் இருக்க வேண்டும். ஒருவனுக்கு ஆபத்து என்றால் அவன் எந்த இனம் எனப் பார்த்துவிட்டு உதவும் பழக்கம் மலேசியர்களுக்கு இல்லை என்பதே நான் என் வாழ்நாள் அனுபவத்தில் உணர்ந்த உண்மை. இதுவே என் தேசியத்தின் மீது நான் வைத்திருக்கும் நம்பிக்கை. இது பரவலாக்கப்பட வேண்டும்; அதிகரிக்கப்பட வேண்டும் என்பதே ஒரு குடிமகனாக எனக்குள் இருக்கும் நம்பிக்கை விதை. ஒரே உள்ளம் ஒரே உணர்வு. வலி என்றால் எல்லாருக்குமே வலிதான். வலியிலும் இரத்தத்திலும் வேறுபாடுகள் இல்லை.

காஞ்சனா: உங்கள் வாழ்நாளில் கண்ட உண்மை என எப்படிச் சொல்கிறீர்கள்?

கே.பாலமுருகன்: சாலையில் மோட்டார் பழுதாகி நின்ற கணங்களில் உடனே மகிழுந்தை நிறுத்தி எனக்கு உதவிய இரண்டு மலாய் நண்பர்களை இன்றும் நினைவுக்கூர்கிறேன். மருத்துவமனைக்குச் செல்ல என் அப்பாவை அவர் காயங்களுடன் தூக்கி தன் காருக்குள் வைத்த என் பக்கத்து வீட்டுச் சீனரை இன்றும் மனத்தில் சுமந்து கொண்டிருக்கிறேன். கார் விபத்தாகி நடுவீதியில் நின்று கொண்டிருக்கும்போது ஓடோடி வந்து உதவிய நண்பர் ‘ஹென்ரியையும்’ டேக்சி அங்கிளையும் என்னவென்று சொல்வது? இப்படிப் பல சம்பவங்கள்; பல நிகழ்ச்சிகள். அனைத்திலும் சீனர், மலாய்க்காரர், தமிழர்கள் என நிறைந்திருக்கும் இந்த வாழ்க்கையில் நான் ஒற்றுமையை ஓர் இலட்சியமாகப் பார்க்கின்றேன். இக்கட்டான நிலையில் மனிதர்களை மதிப்பிட ஓர் இலகுவான மனம் வந்துவிடுகிறது.

காஞ்சனா: நெகிழ்ச்சியான நினைவுக்கூறல் ஐயா. மகிழ்ச்சி. என்னுடைய பயிற்றுப்பணிக்காக எடுக்கப்பட்ட இந்த நேர்காணலுக்கு உதவிய உங்களுக்கு நன்றி.

கே.பாலமுருகன்: பயிற்றுப்பணிகள் இலாப நோக்குடையது. ஆனால், அங்கு நீங்கள் பெறும் சிந்தனையை/அறிவை/அனுபவத்தை அப்படியே விட்டுவிடாதீர்கள். நன்றி. மலேசியத் தின வாழ்த்துகள்.

கே.பாலமுருகன்: உங்கள் பின்புலனைப் பற்றி சொல்லுங்கள்?
சு.யுவராஜன்: அப்பா திரு.சுப்ரமணியம் அம்மா திருமதி. கண்ணகி. 4 தம்பிகள். சிறுவயதில் பாட்டி வீட்டில் வளரும் சூழல் ஏற்பட்டது. பாட்டி தாத்தா ஸ்கார்புரோ தோட்டத்தில் இருந்தனர். தாத்தா தொழிற்சங்கவாதி. நேர்மையானவர். அவரது நேர்மையால் பாட்டி இறுதிவரை தோட்டத்தில் முற்றிய மரத்தையே வெட்ட வேண்டியிருந்தது. தாத்தா நல்ல வாசகர். நாளிதழ், நூல்கள் எனப் படித்துக் கொண்டே இருப்பார். வீட்டில் ஒரு சிறு நூலகம் இருந்தது. என் மாமாமார்களும் நல்ல வாசகர்கள். நான் இராமாயணம் மகாபாரதம் போன்றவற்றை 12 வயதிற்குள் படித்தவன். 13 வயதில் தோட்டம் மூடப்பட்டு சுங்கைப்பட்டாணியில் ஒரு மலிவு வீட்டில் குடியேறினோம்.வாழ்க்கை மாற்றம் பெரிய அதிர்ச்சியாக இருந்தது. பெரும்பாலும் இந்த வயது அனுபவங்களைதான் நான் கதைகளாக எழுதியிருக்கிறேன். பிறகு மலாயாப்பல்கலைகழகத்தில் இயற்பியல் படிப்பு. பல்கலைக்கழகம் என் வாசிப்பிற்கு பெரிய தூண்டுதலாக இருந்தது. பல்கலைக்கழகத்தில் இருந்த தமிழ்நூலகம் நான் பெரிதும் நேசித்த இடம். 2003 மற்றும் 2004-இல் யூஎம் மற்றும் யூகேம்மில் நடந்த பேரவை கதைகள் போட்டியில் பரிசுகள் பெற்றேன். என்னால் எழுத முடியும் என்ற நம்பிக்கை இதன்வழி உருவானதுதான்.

கே.பாலமுருகன்: உங்களுக்கு முதலில் சிறுகதையில் ஆர்வம் வந்தது எப்படி?
சு.யுவராஜன்: எனக்கு நிறைய எழுதுவது பிடிக்காது. எதையும் கச்சிதமாக தேவையான சொற்களை மட்டும் பயன்படுத்தவேண்டும் என்ற சிந்தனை இருந்தது. சொற்கள் மந்திரம் போன்றவை என்றே நம்புகிறேன். ஆனால் கவிதை எனக்கு வராது என்று கண்டிப்பாக தெரிந்தது. நான் எளிதில் உணர்ச்சிவசப்படுவன் அல்ல. ஆகவே சிறுகதைகள் எழுதினேன். ஆனால் சிறுகதை என்பது சின்ன கதை அல்ல என்ற தெளிவு அப்போதே இருந்தது. நான் பல்கலைக்கழகத்தில் தமிழின் முக்கியமான சிறுகதையாளர்களான புதுமைப்பித்தன், சுந்தர ராமசாமி, தி.ஜானகிராமன், ஜெயகாந்தன், வண்ணதாசன், வண்ணநிலவன், கு.அழகிரிசாமி, கந்தர்வன், அசோகமித்திரன், ஜெயமோகன் என வாசித்துத் தள்ளியிருந்தேன். ஆகவே அதன் வடிவம் பற்றி தெளிவு இருந்தது. இருப்பினும் நான் மனதிலேயே நிறைய சிந்தித்துவிட்டு தேவையானதை மட்டும் எடுத்து எழுதுபவன். ஆகவே குறைவாகவே எழுதினேன்.
கே.பாலமுருகன்: நீங்கள் எழுதிய முதல் சிறுகதைக்குப் பின்னணியில் ஏதும் சுய அனுபவம் இருக்கிறதா? அதைப் பற்றி சொல்லுங்கள்
:
சு.யுவராஜன்: நிச்சயமாக சுய அனுபவம் உண்டுதான். அப்போது பேரவை கதைகள் 17 அறிவிக்கப்பட்டிருந்தது. சிவா பெரியண்ணன் தான் இயக்குனர். என்னைக் கதை எழுதச் சொல்லித் தூண்டினார். நான் மாணவப் பிரிவிற்கு ஒரு கதையும் பொதுப் பிரிவிற்கு ஒரு கதையும் அனுப்பிபேன். ஆச்சரியமாக மாணவப் பிரிவில் முதல் பரிசும் பொதுப்பிரிவில் ஆறுதல் பரிசும் கிடைத்தது. இப்போது படித்து பார்த்தால் அவை முக்கியமான கதைகளே அல்ல எனத் தெரிகிறது. என்னுடைய சிறுகதை தொகுப்பில் அவை இடம் பெறவில்லை. எனக்கு சிறுகதை எழுத வருகிறது என்பதற்கு உத்வேகத்தை அளித்ததை தவிர அக்கதைகளுக்கு வேறு எவ்வித முக்கியத்துவமும் இல்லை.
கே.பாலமுருகன்: அல்ட்ராமேன் என்கிற தலைப்பை உங்கள் நூலுக்குத் தேர்ந்தெடுக்க எது காரணமாக அமைந்தது?
சு.யுவராஜன்: ஊதுவத்திப்பையன் என்ற கதை காணாமல் போனததால்தான் இத்தலைப்பை தேர்ந்தெடுக்க வேண்டியிருந்தது. ஊதுவத்திப் பையன் கதையை மீண்டும் நினைவிலிருந்து எழுதி பார்த்தேன். சில தருணங்கள் போனால் போனதுதான். ஆகவே அல்ட்ராமேன் கதையைத் தேர்ந்தெடுத்தேன். அல்ட்ராமேன் நம் இன்றைய சூழலின் குறியீடு. நம் மனதில் உள்ள தீமையை எதிர்க்கும் ஆற்றலின் குறியீடு. ஆனால் என்னுடைய அல்ட்ராமேன் வெற்றி பெறுபவனாக இல்லை. ஏன் தோல்வியடைகிறான் என்பதை நீங்களே கதையைப் படித்துத் தெரிந்துக் கொள்ளுங்கள்.

கே.பாலமுருகன்: இத்தொகுப்பில் நீங்கள் தொகுத்திருக்கும் அச்சிறுகதைகளுக்குள் ஏதும் ஒற்றுமை உண்டா?
சு.யுவராஜன்: பொதுவாக தோட்டப்புற வாழ்வு, சிறுவர்கள், அப்பா, அம்மா என்பதெல்லாம் என் எழுத்தின் பின்னணி எனலாம். ஆனால் இவை எனக்கு ஒரு ஊடகங்கள்தான். ஒரு பறவை பறப்பதற்கு சிறகை அசைப்பது போல நமக்கு எழுத சில விஷயங்கள் தேவைப்படுகின்றன. இருப்பினும் பறத்தல்தான் பறவையின் இலக்கு என்பதுபோல வடிவமைதியும் கலை உணர்வும் கொண்ட கதைகளே என் இலக்கு. மேற்புரத்தில் சாதாரணமாக தெரியும் கதைகளின் அடிநாதம் வேறொரு உணர்வை, பார்வையை அளிக்க முயல்கின்றன. நல்ல வாசகர்கள் அதை உணர்வார்கள்.

கே.பாலமுருகன்: உங்கள் சிறுகதைகளுக்கு ஏதும் விருதுகள், பரிசுகள் கிடைத்ததுண்டா? நிச்சயம் அவையாவும் உங்களுக்கு ஒரு முகாந்திரமாக அமைந்திருக்கும் என நம்புகிறேன்.
சு.யுவராஜன்: பரிசுகள் விஷயத்தில் நான் மிக கொடுத்து வைத்தவன். நான் முதலில் எழுதிய முதல் ஐந்து கதைகளுமே பரிசு பெற்ற கதைகள்தான். அல்ட்ராமேன், தாத்தா சாமந்தி அத்தை மற்றும் ஆகிய கதைகள் முறையே யூகேஎம் பேரவை கதை போட்டி 2003, 2004 வருடங்கள் வெற்றி பெற்றன. இப்படி நடகிறது, செம்பின் களிம்பு, அப்பாவும் நெத்திவெள்ளையும் ஆகியவை யூஎம் பேரவை கதை போட்டியில் அதே வருடங்கள் வெற்றி பெற்றன. 2010 அல்ட்ராமேன் கதைக்காக “Selangor Young talent award” விருது கிடைத்தது.2004 யூகேஎம் பரிசளிப்பு விழா என் வாழ்வில் மறக்க முடியாதது. தாத்தா சாமந்தி அத்தை மற்றும் கதைக்கு முதல் பரிசு கிடைதிருந்தது. ரெ.கார்த்திகேசு அக்கதையைச் சிறப்பாகப் பாராட்டியிருந்தார். நிகழ்ச்சி முடிந்து நிறைய மாணவர்கள் நெகிழ்வுடன் அக்கதையைப் பற்றி என்னிடம் பேசினர். கையெழுத்து எல்லாம் வாங்கினர். இதெல்லாம் எனக்குப் புது அனுபவமாக இருந்தது. சிறுகதைகள் வெறும் போட்டிக்காக எழுதப்படக் கூடாதென அன்று புரிந்தது. எழுத்து பொறுப்பையும் தேடலையும் கொண்டது. அதன் பிறகு நான் போட்டிகளில் கலந்துக் கொள்வதை நிறுத்தி விட்டேன்.

கே.பாலமுருகன்: உங்கள் சிறுகதைகளை இதற்கு முன் யாரும் விமர்சித்துள்ளார்களா? அல்லது ஆய்வு செய்துள்ளார்களா? அவர்களின் நிலைபாடுகள் உங்கள் சிறுகதை சூழலைப் பாதித்துள்ளதா?
சு.யுவராஜன்: என்னுடைய அனைத்து கதைகளைப் பற்றி விரிவான விமர்சனங்களை மா.சண்முகசிவா முன்வைத்துள்ளார். மா.சண்முகசிவா எல்லோரையும் அளவிற்கு அதிகமாக பாராட்டுவார் என்று சொல்கிறார்கள். அவ்வாறு அவர் செய்வது புதியவர்களை உற்சாகப்படுத்தவே என்பதை தெளிவானவர்கள் உணர்வர். அவரிடம் தனிப்பட்ட முறையில் அவ்வளவு சீக்கிரம் பாராட்டு பெற முடியாது. சில கதைகளைத் தவிர்த்து மற்ற கதைகளைப் பற்றி மாறுபட்ட கருத்துகளைச் சொல்லியுள்ளார். நான் தகுதியுடைய விமர்சனங்களை திறந்த மனதோடு ஏற்பேன். கே.பாலமுருகன் அல்ட்ராமேன் கதையைப் பற்றி நாளிதழில் விமர்சனம் எழுதியுள்ளார். ம.நவீன் தன் பட்டப்படிப்பிற்காக என்னுடைய சில கதைகளை ஆய்வு செய்துள்ளார்.. சுவாமி பிரம்மானந்த சரஸ்வதி எனக்குக் கிடைத்த ஆச்சர்யமான இலக்கிய நண்பர்.

கே.பாலமுருகன்: ஊதுபத்தி பையன், சாவி போன்ற சிறுகதைகள் பெருநகர் வாழ்வின் யதார்த்தங்களிலிருந்து உதிர்க்கும் மிகவும் நெருக்கமான குரல்களாகும். அம்மாதிரியான மனிதர்களை நேரடியாக எதிர்க்கொண்டிருக்கிறீர்களா? அவர்களைக் கவனப்படுத்த என்ன காரணம்?
சு.யுவராஜன்: சிக்கலான கேள்வி. பொதுவாக சிறுகதை என்றாலே வெளிப்படையான கருத்தைச் சொல்ல வேண்டுமென பலர் நினைக்கின்றனர். வெறுமனே கருத்தைச் சொல்ல நாம் கட்டுரை எழுதி விடலாமே. நிச்சயமாக எதோ சிக்கலைக் கதைகள் சொல்லத்தான் செய்கின்றன. ஆனால் அவை கட்டுரைபோல ஒரே தளத்தில் முடிந்து போகாமல் வேறு சில உணர்வுகளையும் சொல்ல முயல்கின்றன. இது அஞ்சல் ஓட்டம் போல. நான் சிலவற்றை கலை அம்சத்தோடு எழுதி வாசகனிடம் பேட்டனாக கொடுக்கிறேன். அவன் தன் பங்கிற்கு ஓட வேண்டும். இருவரும் வெகு தூரம் ஓடினால் சொல்ல வந்த அம்சத்தைப் பற்றி ஆழமாக சிந்தித்து இருக்கிறோம் என்று புரிந்துக் கொள்ளலாம்.
கே.பாலமுருகன்: உங்களுடைய மொழி மிகவும் யதார்த்தமான மொழி என்கிற விமர்சனம் எழுந்ததை அறிவேன். இம்மொழி உங்களுக்கு உடனே வாய்த்ததா? அல்லது எழுதி எழுதி மீண்டும் எழுதி கண்டடைந்ததா?
சு.யுவராஜன்: இது பாராட்டா இல்லை திட்டா எனத் தெரியவில்லை. என் மொழி மிக எளிமையாக சரளமாக இருப்பதாக பலர் சொல்கிறார்கள். உண்மையில் நான் சாதாரண மொழியை எழுதவில்லை. அது ஒரு பாவனைதான். நான் சிறுவயதிலேயே தமிழ் இலக்கணத்தை என் மாமா தமிழ்செல்வன் அவர்களிடம் கற்றவன். தேவாரம், திருவாசகம், நாலடியார், திருமந்திரம் என நல்ல தமிழை அறிந்தவன் தான். ஆனால் வேண்டுமென்றே “பார்த்தாயா என் மொழித் திறத்தை” என எழுதுபவர்களைப் பார்த்தால் எரிச்சல்தான் வருகிறது. மொழி எவ்வாறு இருக்க வேண்டுமென்பதை ஒரு புனைவின் சூழல்தான் தீர்மானிக்கிறது. நான் அடர்த்தியான மொழியிலும் சில கதைகள் எழுதியுள்ளேன். எப்படி இருப்பினும் மொழியைத் தேவையில்லாமல் திருகுவதில் எனக்கு ஒப்புதல் இல்லை. நான் ஆரம்பம் முதலே இப்படிதான் எழுதுகிறேன். ஆனால் இப்போது இன்னும் செறிவாக எழுதுவதாக கருதுகிறேன். மற்றதை விமர்சகர்களும் வாசகர்களும் தான் சொல்ல வேண்டும்.

கே.பாலமுருகன்: அல்ரோமேன் சிறுகதைகள் சமூகத்திற்குள் என்ன மாதிரியான விளைவுகளை உருவாக்கும் என நினைக்கிறீர்கள்?
சு.யுவராஜன்: என் கதைகள் நிச்சயம் நல்ல வாசகனிடம் ஆத்மார்த்தமாக உரையாடத் தலைப்படுகின்றன. இத்தகு உரையாடல் நடக்கும் தருணங்களில் தனி மனிதனிடம் நிச்சயம் மாற்றங்கள் ஏற்படும். சமூக மாற்றம் என்பது தனி மனிதனில் இருந்து தானே தொடங்குகிறது.
கே.பாலமுருகன்: அல்ட்ரோமேன் சிறுகதை நூலின் உருவாக்கத்தின் பின்னணியில் யாரெல்லாம் இருக்கிறார்கள்? யாருக்கெல்லாம் நன்றி சொல்கிறீர்கள்?
சு.யுவராஜன்: சென்ற வருடமே வந்திருக்க வேண்டிய தொகுப்பு இது. அம்மா மிகவும் நோய்வாய்ப்பட்டிருந்தார். ஆனால், அது சாத்தியப்படுவதற்குள் அவர் தன் போராட்டத்தை நிறுத்திக் கொண்டார். நான் மிகவும் துவண்டு விட்டேன். இந்த வருடத்தின் தொடக்கத்தில் தோழி என் ஆயாசத்தை உடைத்து இதற்கான பணிகளைத் தொடங்கினார். அவருடைய தோழி பதிப்பகம் மூலமாக இந்நூலை கொண்டு வருகிறார். அப்புறம் கெடா மாநிலத்தில் உள்ள நவீன இலக்கிய சிந்தனைக் களத்தைச் சார்ந்த சுவாமி பிரம்மானந்த சரஸ்வதி, திரு.குமாரசாமி, நண்பர் பாலமுருகன் ஆகியோரைக் குறிப்பிட வேண்டும்,. வெளியீட்டிற்கு இந்த அமைப்பு ஆதரவாக உள்ளது. திருமதி பாக்கியம் அவரின் வள்ளலார் சங்கத்தின் மண்டபத்தை இலவசமாக பயன்படுத்திக் கொள்ள அனுமதி வழங்கியுள்ளார். கோலாலும்பூருக்குச் சென்று விட்டப் பிறகும் பிறந்த மண்ணை மறக்காது முதல் நூலை சுங்கைப்பட்டாணியில் வெளியிடும் உங்கள் ஆர்வத்திற்கு என்னால் ஆன சிறு உதவி என பாக்கியம் அம்மா சொன்னப்போது நெகிழ்வாக இருந்தது. பெரும்பாலும் கே.பாலமுருகன் தான் கெடா நிகழ்ச்சியை ஒருங்கிணைக்கிறார். இவர்களுக்கு நன்றியெல்லாம் சொன்னால் என்னைத் திட்டுவார்கள். ஆத்மார்த்தமாக தழுவி கொள்வது மட்டுமே என்னால் இயன்றது.
கே.பாலமுருகன்: உங்களின் இச்சிறுகதை தொகுப்பு விரைவில் சுங்கைப்பட்டாணியிலும் கோலாலம்பூரிலும் வெளியிடப்படுவதாக அறிகிறேன். அதனைப் பற்றி விரிவாகச் சொல்லவும்.
சு.யுவராஜன்: சுங்கைப்பட்டாணியில் 26 மார்ச் 2016, மாலை 5 மணிக்கு முதல் வெளியீடு தாமான் பண்டார் பாருவில் உள்ள மலேசிய சமரச சுத்த சன்மார்க்க சத்திய சங்க மண்டபத்தில் நடக்கவுள்ளது. தலைமையுரையை கெடா மாநில கல்வி இலாகாவின் துணை இயக்குனர் திரு.பெ.தமிழ்செல்வன் அவர்களும் சிறப்புரையை எழுத்தாளர் மருத்துவர் மா.சண்முகசிவா அவர்களும் நூலாய்வை எழுத்தாளர் சீ.முத்துசாமி அவர்களும் வழங்க உள்ளனர். கோலாலும்பூருக்கான ஏற்பாடுகள் பூர்த்தியடைந்ததும் தகவல்களும் பிறகு வெளியிடப்படும். மேலதிக தகவல்களுக்கு தோழி: 019-2781413-இல் தொடர்பு கொள்ளலாம்.
நேர்காணல்: கே.பாலமுருகன்

தினகரன்: வணக்கம். சுடர் என்கிற பெயர் எப்பொழுது எப்படி அடையாளம் கண்டீர்கள்?

கே.பாலமுருகன்: திட்டமிட்டுத் தேர்ந்தெடுத்த பெயர் அல்ல சுடர். தமிழ்ப்பள்ளி மாணவர்கள் அனைவருக்கும் இலவசமாக ஓர் எளிமையான பயிற்சி நூல் தயாரித்து வழங்க வேண்டும் எனத் திட்டமிட்டிருந்தேன். ஆண்டு முழுவதும் பல தமிழ்ப்பள்ளிகளுக்குப் பயணித்த அனுபவத்தினூடாக ஒவ்வொரு மாணவர்களுக்குள்ளும் ஒரு தேடல் எப்பொழுதும் சுடர் விட்டுக் கொண்டிருப்பதை உணர முடிந்தது. அவர்களின் கேள்விகளும் ஆர்வமுமே அதனைப் பிரதிபலித்தது. ஆகையால், சுடர் என்ற ஒரு சொல் எனக்குள் இருந்து வெளிப்பட்டது.

தினகரன்: ஏன் சுடர் நூலை இலவசமாக வழங்கினீர்கள்?

கே.பாலமுருகன்: உள்அரசியலே இல்லாமல் முழுக்க சுடர் பயிற்சி நூலை இலவசமாகப் பல பள்ளிகளுக்கு வழங்கினேன். பல மாணவர்கள், ஆசிரியர்கள், தலைமை ஆசிரியர்கள், பெற்றோர்கள், யூ.பி.எஸ்.ஆர் இறுதிநேரப் பயிற்சிக்கு அந்நூல் பங்களிப்பு செய்ததைத் தெரிவித்திருந்தார்கள். எல்லா மாணவர்களுக்கும் பயிற்சி நூல்களை வாங்கும் சக்தி இல்லை. அதனால்தான் முதலில் அத்திட்டம் உதித்தது.

தினகரன்: சுடர் மற்ற பயிற்சி நூல்களுக்குப் போட்டியாக இருக்கிறதா?

கே.பாலமுருகன்: யாரும் யாருக்கும் போட்டியில்லை என்பது உண்மை. நான் ஒரு பயிற்சி நூலை எழுதும்போது இது யாருகெல்லாம் போட்டியாகும் என்ற தயக்கத்தில் சூழ்ந்து கொண்டால், எந்தவொரு முயற்சியையும் முன்னெடுக்க முடியாது. இந்த நூல் எனக்குப் போட்டி; அந்த நூல் எனக்குப் போட்டி எனச் சொல்வதே ஒரு வகையான பிதற்றல்தான். ஆரோக்கியமான சூழல் என்பது மனமுவந்து பிறர் கேட்கும்போது தன் வெளியீட்டை விற்பதற்காகப் பிற நூல்களை இழிவாகப் பேசுவதை விடவேண்டும். அத்தகைய மனநிலையுடன் எதைச் செய்தாலும் அது தனக்குத் தானே தீங்கு விளைவித்துக் கொள்வதாகப் போய்விடும். ஆகையால், விற்பனையில் இருக்கும் மற்ற நூல்களைக் குறை சொல்வதை விட்டுவிட்டு நம் நூலை எப்படி மேலும் தரமாகக் கொண்டு வர முடியும் என்பதைப் பற்றியே நான் யோசித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.

தினகரன்: விரைவில் வெளியிடப்படவிருக்கும் சுடர் கருத்துணர்தல் நூலைப் பற்றி சொல்லுங்கள்.

கே.பாலமுருகன்: ஆண்டு 1 முதல் ஆண்டு 6 வரை கல்வி அமைச்சின் பாடநூலைத் துணையாகக் கொண்டு நாட்டு நடப்பு, தமிழறிஞர்கள், அறிவியல், வரலாறு, உள்நாட்டுக் கலைஞர்கள் எனப் பல கோணங்களில் மாணவர்களின் கற்றல் தரங்களை வளர்ப்பதற்காக மிகுந்த கவனத்துடன் இந்நூல் உருவாக்கப்பட்டிருக்கிறது. மொத்த ஐந்து முழுமையான பயிற்றிகளும், 120க்கும் மேற்பட்ட பல்வகை தூண்டல் பகுதிகளுடன் கேள்விகளும், அதற்கேற்ற விடைகள் இணைப்புடனும் இந்தப் பயிற்சி நூல் தயாராகியுள்ளது. முந்தைய குறைகளைக் கவனமாகக் களைந்து, புதிய பொலிவுடன் உருவாக்கப்பட்ட நூல் இது. நிச்சயம் 4,5,& 6 ஆம் ஆண்டு மாணவர்களை யூ.பி.எஸ்.ஆர் சோதனையை நோக்கி சிறப்பாகத் தயார்ப்படுத்தும்.

தினகரன்: சுடர் கருத்துணர்தல் நூலிலேயே மாணவர்கள் பயிற்சிகள் செய்ய முடியுமா?

கே.பாலமுருகன்: ஆமாம். அதற்குத்தானே பயிற்சி நூல் என்கிறோம். பயிற்சி நூலில் பயிற்சி செய்யாமல் வேறெங்கு செய்வது? அதற்குரிய இடத்தைக் கச்சிதமாக நூலிலேயே தயார் செய்துள்ளோம். விடைகளும் இணைக்கப்பட்டுள்ளன. மாணவர்கள் பயிற்சியைச் செய்துவிட்டு விடையைச் சரிப்பார்த்துக் கொள்ளலாம்.

தினகரன்: இந்த நூலின் விலை நியாயமானதாக இருக்குமா?

கே.பாலமுருகன்: சேவை என்கிற பெயரில் குறைந்த சென்க்கு நூலை அச்சிட்டுவிட்டு அண்டா விலைக்கு எதையும் விற்கும் நோக்கம் சுடர் பதிப்பகத்திற்கு இல்லை. மாணவர்களால் செலுத்த முடிந்த தொகையைக் கவனத்தில் கொண்டே இப்பயிற்சி நூல் தயாரிக்கப்பட்டுள்ளது. இருப்பினும் ஒரு விலைக்குப் பின்னே நூல் எழுதியவரின் உழைப்பு, நூலை விற்கக் கொண்டு போகும் விற்பனையாளர்களின் உழைப்பு, நூலைத் தன் சொந்த பணம் போட்டு அச்சிட்டவர்களின் உழைப்பு எனப் பலரின் உழைப்புகள் அடங்கியுள்ளது. ஒரு நூலில் விலையை வெறுமனே நூலின் விலையாக மட்டுமே பார்க்க இயலாது.

தினகரன்: இப்பயிற்சி நூலை வாங்க விரும்புபவர்கள் என்ன செய்ய வேண்டும்?

கே.பாலமுருகன்: சுடர் பதிப்பகத்தை நாடி பள்ளி மாணவர்களுக்கான பிரதிகளைப் பெற்றுக் கொள்ள முடியும். சுடர் பதிப்பகமே விற்பனை உரிமையைப் பெற்றுள்ளது. நான் எந்தப் பயிற்சி நூலையும் நேரடியாக விற்பனை செய்யவில்லை. ஆகவே, அவர்களைத் தொடர்புக் கொள்ளும்படி கேட்டுக் கொள்கிறேன்.( சுடர் பதிப்பகம்: 0162525436)

தினகரன்: சுடர் கட்டுரை நூல் வெற்றியை அடுத்து மாணவர்களுக்கு மீண்டும் இலவச நூல் வெளியாக்கும் திட்டமுண்டா?

கே.பாலமுருகன்: நிச்சயம் சுடர் ஒவ்வொரு வருடமும் இலவசமாக வெளியிடப்பட்டு ஏழை மாணவர்களுக்கும், சிறிய பள்ளிகளுக்கும் இலவசமாக அனுப்பி வைக்கப்படும். இப்பணியை நான் தொடர்ந்து செய்வேன். நானும் தமிழ்ப்பள்ளியின் ஓர் அங்கம்தான்.

தினகரன்: சுடர் கருத்துணர்தல் பற்றி பொதுவான விளக்கம் என்ன?

கே.பாலமுருகன்: பாடநூலில் வரையறுக்கப்பட்டுள்ள இலக்கணம், செய்யுளும் மொழியணிகளும் அடிப்படையிலான புறவயக் கேள்விகளும், பல்வகை தூண்டல் பகுதிகளின் அடிப்படையிலான அகவயக் கேள்விகளும் அடங்கியதுதான் கருத்துணர்தல் பகுதியாகும். சிந்திக்கும் திறனையும் நினைவுக்கூறும் ஆற்றலையும் இப்பகுதியில் வளர்க்க முடியும். அதனைக் கருத்தில் கொண்டு, கவிஞர் அமரர் பா.அ.சிவம், கவிஞர் அமரர் காரைக்கிழார், தமிழறிஞர் அமரர் ஐயா சீனி நைனா முகம்மது என தமிழ்த்துறையில் சாதித்தவர்களையும், அதே போல விளையாட்டுத் துறையும், கலைத்துறையிலும் சாதித்த என்றும் நினைவில் நிலைத்திருக்கும் மலேசிய இந்தியர்களின் வாழ்க்கையைத் தூண்டல் பகுதிகளாகக் கொண்டு கேள்விகள் அமைத்துள்ளேன். அதே போல நாட்டு நடப்பை ஆராயும் வகையில், டிங்கிக் காய்ச்சல், மருத்துவ ஆலோசனைகள், மாணவர் முழுக்கம், மக்கள் தொலைக்காட்சி, என பொது அறிவு சார்ந்த தூண்டல் பகுதிகளை அடிப்படையாகக் கொண்ட கேள்விகளும், சிறுவர்களை மையமாகக் கொண்டிருக்கும் சிறுகதைகளும், இரண்டு முக்கியமான நாடகங்களும் இப்பயிற்சி நூலில் இடம்பெற செய்துள்ளேன்.

தினகரன்: உங்களின் நன்முயற்சியான சுடர் கருத்துணர்தல் பயிற்சி நூல் மாணவர்களுக்குச் சிறப்பான வழிகாட்டுதலை வழங்கி உங்களுக்கும் பெருமை சேர்க்கும் என எதிர்ப்பார்க்கிறேன். நன்றி.

படிக்க வேண்டியதற்கும் படைக்க வேண்டியதற்கும் மத்தியில் இருக்கும் இடைவேளியைக் கவனித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.

கேள்வி: உங்களைப் பற்றி அறிமுகம் செய்து கொள்ள முடியுமா?

கே.பாலமுருகன்: நான் ஓர் எழுத்தாளன். ஆசிரியரும்கூட. எனது கே.பாலமுருகன் வலைத்தளத்தில் என்னைப் பற்றி தேவையான அறிமுகம் உண்டு. இப்படி எல்லாம் நேர்காணல்களிலும் என்னைப் பற்றி நான் கிளி பிள்ளை போல ஒப்புவிப்புவதில் சோம்பேறித்தனமாக இருப்பதால் வலைத்தளத்தின் முகவரியை இணைக்கிறேன். (https://balamurugan.org). உங்களையும் சேர்த்து இந்தத் தமிழ்ச்சமூகத்தின் தேடல்கள் மீது எனக்கு எப்பொழுதுமே நம்பிக்கை உள்ளது.

கேள்வி: இலக்கியத்தில் அடுத்த திட்டங்கள் ஏதும்?

கே.பாலமுருகன்: கொஞ்சமான சோம்பேறித்தனம் இருக்கிறது. அதனை விரைவில் களைந்தால் மட்டுமே மேலும் தமிழ் இலக்கியத்திற்குச் சில காரியங்களைச் செய்ய முடியும் என நினைக்கிறேன். இப்போதைக்குக் களம் இதழை ஒரு தீவிரமான போக்குடன் தொடர்ந்து வருடத்திற்கு நான்கு இதழையாவது கொண்டு வரத் திட்டம் உண்டு. அதனையடுத்து சிறுவர் மர்ம நாவலை பத்து பாகங்களாக எழுதவும் தீர்க்கமான முடிவுண்டு. மற்றதைக் காலம் தீர்மானம் செய்யும். அதிகமான நடவடிக்களைப் போட்டு என்னையே ஏமாற்றிக் கொள்ளாமல், என்னால் செய்ய முடியும் என நம்புகிற இந்த இரு திட்டங்களுடன் இருக்கிறேன்.

கேள்வி: களம் அடுத்த இதழ் வெளிவரவில்லையே, என்னவாயிற்று?

கே.பாலமுருகன்: களம் இதழ் மூன்று நண்பர்களின் முயற்சியில் தொடங்கியதாகும். முதலாவதாக இதில் யாரும் யாருக்கு மேலும் இல்லை. ஆசிரியர், துணை ஆசிரியர் என்ற பதவிகள் எல்லாம் இல்லை. ஆசிரியர் குழு மட்டுமே உண்டு. நான், எழுத்தாளர் அ.பாண்டியன், சு.தினகரன் மூவரும் சேர்ந்து முதல் இதழை வெளியிட்டோம். 1000 பிரதிகளைச் சுலபமாகக் கொண்டு போக முடிந்தது. நாங்கள் நம்பும் இலக்கியத்திற்கான தீவிரத்தை வேண்டுமென்றே குறைத்துக் கொண்டு நடுநிலை இதழாகக் கொண்டு வர முயற்சித்தோம். இதனைச் செய்ததற்குக் காரணம் ஜனரஞ்சகமான இலக்கியத்திலிருந்து தீவிர இலக்கியத்தை நோக்கி முன்னகர ஒரு நடுநிலை சூழல் வேண்டும் எனத் தோன்றியது. தமிழ்நாட்டில் சுஜாதாவைப் போல. ஆனால், என்னவோ மனம் அதில் ஒட்டவில்லை. காலம் முழுவதும் தீவிர இலக்கியத்தை முன்னெடுக்கவே விரும்பும் மனநிலை மட்டுமே வாய்த்துள்ளதால் களம் இதழை மீண்டும் செம்மைப்படுத்துகிறோம்.

கேள்வி: அப்படியென்றால் அடுத்த களம் இதழ் தயாராகவுள்ளதா?

கே.பாலமுருகன்: களம் இதழைச் சிறுகதை சிறப்பிதழாகக் கொண்டு வரும் முயற்சியில் இருக்கிறோம். அதற்காக நாட்டில் எழுதி வரும் சில படைப்பாளிகளை அணுகியுள்ளோம். அதற்கான வேலைகள் முடுக்கப்பட்டுள்ளது. ஏற்கனவே அநங்கம் சிற்றிதழைச் சிறுகதை சிறப்பிதழாகக் கொண்ட வந்தபோது மிகுந்த கவனம் கிடைத்தது. சிங்கை மூத்த படைப்பாளி இராமக்.கண்ணபிரான் அவர்களின் பேட்டியும் இடம்பெறவிருக்கின்றது.

கேள்வி: இலக்கியத்தில் இப்பொழுது என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறீர்கள்?

கே.பாலமுருகன்: மிகவும் அமைதியாகக் கவனித்துக் கொண்டிருக்கிறேன். சிறுவர் இலக்கியத்தில் கூடுதல் கவனம் செலுத்தி வருகிறேன். தொய்வடைந்துவிட்ட நீரோட்டத்தின் அடைப்புகளை விடுவிக்க முதலில் இந்நாட்டின் சிறுவர்களின் மனங்களில் இலக்கியத்திற்கான தீவிரத்தைக் கூட்ட வேண்டும். அதன் பாய்ச்சல் வருங்காலத்தில் தேக்கங்களை அடித்துச் செல்லும். மேலும் என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறேன் எனக் கேட்டால் எதையோ செய்து கிழித்து சாதித்துவிட்ட நினைப்பில் பேசுபவர்களின் ஆர்பாட்டங்களைக் கவனித்துக் கொண்டிருக்கிறேன். படிக்க வேண்டியதற்கும் படைக்க வேண்டியதற்கும் மத்தியில் இருக்கும் இடைவேளியைக் கவனித்துக் கொண்டிருக்கிறேன். என் கவனம் முழுவதும் நான் கண்காணிக்கும் நிதானத்தின் மீதே இருக்கிறது. ஓர் ஊற்றுக்காகக் காத்திருக்கிறேன்.

கேள்வி: இலக்கிய சர்ச்சைகள் ஏதிலும் மாட்டியதுண்டா?

கே.பாலமுருகன்: இலக்கிய சர்ச்சை என நான் முடிவு செய்யாதவரை மற்றவைகளை நான் அப்படிக் கருதுவதில்லை. இதற்குமுன் நான் சம்பந்தப்பட்ட எந்தச் சர்ச்சைகளும் கடைசியில் இலக்கிய விவாதமாக முடிந்ததில்லை. நாம் சொல்ல வரும் கருத்தின் மீது சிலருக்கு ஏற்படும் முரணே அதனைச் சர்ச்சையாக மாற்றுகிறது. ஆனால், அக்கருத்தின் மீது தனது அறிவதிகாரத்தைச் செலுத்த முனைபவர்களுடன் ஏற்படுவது வாய்ச்சண்டை மட்டுமே. வாய்ச்சண்டைகள் வசைகளுக்கு இடமளித்து சுயப் பகமைகளை மட்டுமே கக்கிச் செல்கின்றன. ஆகையால், இதுவரை எந்த இலக்கிய சர்ச்சைகளிலும் சிக்கியதில்லை. ஆனால், இலக்கியக் குழுக்களால் அதிகம் வசைப்பாடப்பட்டுள்ளேன். இங்கு அதற்குப் பஞ்சமில்லை. அமைதியாக படைப்பூக்கம் பெறுபவர்களைவிட கூச்சலிட்டு தன் பெருமைகளைப் பேசிக் கொள்பவர்களே அதிகம் என்பதால் இலக்கிய சர்ச்சை சாத்தியமா என்பதே சந்தேகம்தான். சுருக்கமாகச் சொல்வதென்றால் தற்போதைய இலக்கிய சண்டை என்பது மாமியார் மருமகள் சண்டையைப் போல மலிவாகிவிட்டது.

கேள்வி: தற்பொழுது மலேசிய இலக்கியத்தின் மீது உங்கள் நிலைபாடு?

கே.பாலமுருகன்: ஆசிரியர் பயிற்சிக் கழகங்களில் தற்போது எழுதிவரும் இளம் படைப்பாளிகளை உரையாற்றவும் இலக்கியப் பயிற்சி அளிக்கவும் வாய்ப்பை வழங்குவதைக்கூட நான் ஆரோக்கியமான முன்னேற்றமாகப் பார்க்கிறேன். இது கல்வி அமைச்சு வரை விரிய வேண்டும். சமூகத்தை நேரடியாகத் தொடர்பு கொள்வது கல்வி அமைப்பே. அறிவையும் அனுபவத்தையும் கல்வியின் வழியாகப் பெற முடியும் என்றும் அதற்கான அதிகாரப்பூர்வ அமைப்பாகக் கல்வி அமைச்சுதான் என்றும் கருதப்படுகிறது. கல்வி அமைச்சின் பாடநூல் பகுதியும், கலைத்திட்டப் பிரிவும், தேர்வு வாரியமும் நவீன இலக்கியத்தை உள்வாங்கிக் கொண்டு இலக்கியத்தையும் சிந்தனைத்துறையையும் முன்னெடுத்தால், அப்பொழுதே நான் எதிர்ப்பார்க்கும் மாற்றம் சாத்தியம். அதுவரை சில முயற்சிகள் மட்டுமே பொதுவில் தொடரும். அதற்கான விளைவுகளை இப்பொழுது கணிக்க இயலாது.

கேள்வி: மலேசியத் தமிழ் இலக்கியத்தில் உங்கள் இடம் எது?

கே.பாலமுருகன்: எந்த இடமும் இல்லை. அப்படி இருந்தாலும் அதனை எதிர்காலமே முடிவு செய்யும். இப்போதைக்குப் படைக்கிறேன். அதனால் உயிருடன் இருக்கிறேன். என் படைப்புகளினூடாக அலைந்து திரிகிறேன். அது என்னை உயிர்ப்புடன் வைத்திருக்கிறது. இதை மலேசிய இலக்கியத்தின் ஒரு துரும்பு என்றுகூட சொல்லிக்கொள்ளலாம், பிரச்சனையில்லை.

கேள்வி: இப்போது எழுதிக் கொண்டிருக்கும் படைப்பாளர்களுக்கு என்ன சொல்ல நினைக்கிறீர்கள்?

கே.பாலமுருகன்: நான் எதைச் சொல்லி யார் கேட்டுவிடப் போகிறார்கள்? கூச்சலிட்டுக் கொண்டே இருக்க வேண்டியதுதான். அதைத்தான் பலர் இன்று செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள். சேர்ந்து இயங்க நான் தயார். யார் மேலும் நின்று கொண்டு சர்வதிகாரம் செய்ய நினைக்கவில்லை. ஏதாவது சொல்ல வேண்டும் என நினைக்கின்ற கணமே குருபீடத்தில் ஏறி அமர்ந்து கொண்டு இருமாப்புக் கொள்ள வைத்துவிடுகிறது. ஆகையால் அதனைத் தவிர்த்து வருகிறேன். என் படைப்புகளின் வழி சமூகத்துடன் உரையாடிக் கொண்டிருக்கிறேன். இது எந்த வகையிலான தாக்கங்களை உருவாக்குகிறது என வாசகர்கள்தான் சொல்ல வேண்டும்.

கேள்வி: சிறுகதைகளில் ஆர்வம் அதிகமா அல்லது கவிதையா?

கே.பாலமுருகன்: சிறுகதையே எனது எப்பொழுதுமான தேர்வு. கவிதை மொழியுடன் நான் விளையாட நினைக்கும் போதெல்லாம் எழுதுவது. பலமுறை நான் மொழியிடம் தோல்வி கண்டுள்ளேன். சில சமயங்களில் நல்ல கவிதைகள் தோன்றியதுண்டு. சிறுகதைகளும் அப்படியே. சொல்லத் தகுந்த நல்ல கதைகளும் எழுதியுள்ளேன். விரைவில் எனது சிறுகதை தொகுப்பு ஒன்றைக் கொண்டு வர முயற்சித்து வருகிறேன். இதற்கு முன் வல்லினம் பதிப்பகத்தில் ஒரு சிறுகதை நூலும், மலேசியத் தமிழ் எழுத்தாளர் சங்கத்தின் மூலம் ஒரு நாவலும், சுடர் பதிப்பகம் மூலம் மூன்று நாவல்களும் பிரசுரித்துள்ளேன்.

கேள்வி: மலேசிய சிறுகதை சூழல் பற்றி சொல்ல இயலுமா?

கே.பாலமுருகன்: பத்திரிகைகளில் வரும் சிறுகதைகளை மட்டும் வைத்துக் கொண்டு மலேசிய சிறுகதை சூழலை விமர்சிக்க இயலாது. ஆனால், பெரும்பாலும் அப்படித்தான் தீர்மானிக்கவும் படுகிறது. அவை ஒரு காலக்கட்டத்தின் சிறுகதை தொடர்ச்சியை உள்ளடக்கியதாகக் கருத முடியாது. தனித்தனியாகச் சில நல்ல கதைகள் எப்பொழுதும் எழுதப்பட்டே வருகின்றன. தன் வாசிப்பின் ஆழம் பொறுத்தே ஒரு படைப்பாளியின் சிறுகதையின் ஆழமும் நேர்த்திப் பெறுகிறது. மேலும், வாழ்க்கை அனுபவமும் இதில் முக்கியமானதாகக் கருதுகிறேன். கற்பனையைவிட சுய அனுபவங்களே சிறுகதைகளில் எடுப்படுகின்றன எனத் தோன்றுகிறது. அந்தச் சுய அனுபவம் எப்படிச் சமூகத்துடன் உரையாடுகிறது; தன்னைப் பொறுத்திக் கொள்கிறது என்பதும் முக்கியம். அவ்வகையில் நாட்டில் நான் எப்பொழுதும் முக்கியமான சிறுகதை எழுத்தாளர்கள் எனக் கருதுவது சு.யுவராஜன், கோ.புண்ணியவான், சீ.முத்துசாமி, அமரர் எம்.ஏ.இளஞ்செல்வன், அ.பாண்டியன், மகேந்திரன் நவமணி, மீராவாணி, முனிஸ்வரன் குமார், கங்காதுரை மேலும் சிலர் ஆகும். என் வாசிப்பு நிலையிலேயே இவர்கள் நல்ல சிறுகதைகளைப் படைத்துள்ளார்கள் எனக் கருதுகிறேன். சு.யுவராஜனின் சிறுகதை மொழி எந்தச் சாயலும் இல்லாதது. தன் தீவிரமான வாசிப்பின் வழி அவர் அவருக்கான மொழியைக் கண்டடைந்தார். மனத்திற்கு நெருக்கமாக வந்து கிசுகிசுக்கும் மொழியைப் போன்றது. இப்படி நிறைய சொல்லிக் கொண்டே போகலாம். புதிய பார்வை நாளிதழில் தொடர்ந்து மலேசிய சிங்கப்பூர் சிறுகதைகளை அடையாளங்கண்டு கட்டுரை எழுதி வருகிறேன். 24 வாரங்களுக்கு அது தொடரும். இது எதிர்காலத்தில் மலேசிய சிறுகதைகளைப் பற்றி ஒரு மேலோட்டமான பார்வையை உருவாக்கலாம்.

கேள்வி: மலேசியக் கவிதைகளும் இதே நிலைதானா?

கே.பாலமுருகன்: எனக்குப் பிடித்தமான கவிஞர்களைப் பற்றி சொல்ல விரும்புகிறேன். மலேசியாவில் மக்கள் தொகையில் 90% கவிஞர்கள் இருப்பதால் யாரைப் பற்றி சொல்வதென்று தெரியாததால், அமரர் பா.அ.சிவம், யோகி, பூங்குழலி, சு.தினகரன், நவீன், தோழி, மணிமொழி, போன்றவர்களின் கவிதைகளே நான் வாசித்ததில் மிகவும் முக்கியமானதாகத் தோன்றுகின்றன. யோகியும் மணிமொழியும் பா.அ.சிவமும் நல்ல கவிதைக்கான ஊற்றுள்ளவர்கள். பா.அ.சிவத்தின் இழப்பு மிகவும் வருத்தமிக்கது. அவருடைய கவிதைகள் பற்றி மௌனம் இதழில் எழுதியிருக்கிறேன். அநங்கம் இதழ் நடத்தியபோது பல கவிதைகளும் அனுப்பியிருக்கிறார். என்னைக் கவர்ந்த கவிஞரில் பா.அ.சிவமே தனித்த இடத்தில் நிலைக்கிறார். மணிமொழி மேலும் தொடர்ந்து கவிதைகள் எழுதினால் தனி கவனத்தைப் பெறுவார் என நினைக்கிறேன். யோகியின் யட்சி கவிதை தொகுப்பிற்காகக் காத்திருக்கிறேன். பூங்குழலியின் கவிதைகள் பற்றி இரண்டுமுறை விமர்சித்து எழுதியிருக்கிறேன். இலங்கை கவிஞர் ரியாஸ் குரானா, சிங்கை கவிஞர் எம்.கே குமார் அவர்களின் கவிதை நூல்களுக்கு முன்னுரையும் எழுதியிருக்கிறேன். என் வாசிப்பு நிலையிலிருந்தே மலேசியக் கவிதை முயற்சிகளைக் கவனித்தும் மதிப்பிட்டும் வருகிறேன். இப்பணி மேலும் தொடரும்.

கேள்வி: உங்களை மலேசிய இலக்கிய ஆளுமை எனச் சொல்லலாமா?

கே.பாலமுருகன்: அதையெப்படி நானே சொல்லிக் கொள்வது? காலம்தான் அதற்கும் பதில். ஒருமுறை தொலைப்பேசி உரையாடலில் டாக்டர் மா.சண்முகசிவா நீங்கள் ஆளுமை ஆவதற்கான பயணத்தில் இருக்கிறீர்கள் என்று குறிப்பிட்டார். அதனை அப்படியே நம்புகிறேன். அவ்வளவுத்தான்.

கேள்வி: மூத்த எழுத்தாளர் ரெ.கார்த்திகேசு அவர்களுடன் உங்களுக்கு ஏதும் பகைமையா?

கே.பாலமுருகன்: வேடிக்கையாக இருக்கிறது உங்கள் கேள்வி. நான் யாருடனும் பகைமை பாராட்டுவதில்லை. எனக்குப் பிடிக்கவில்லை என்றால் நான் விலகிக் கொள்வேன். பிடிக்கவில்லை என்று விலகிய பின்னரும் தூற்றிக் கொண்டிருந்தால் நஷ்டம் எனக்கில்லை என நம்புவதால் நான் யாரிடமும் பகைமையை வளர்த்துக் கொள்வதில்லை. ரெ.கார்த்திகேசு ஐயாவை நான் மலேசியாவின் மிக முக்கியமான சிறுகதை திறனாய்வாளராக மதிக்கின்றேன். அவருடைய பல கருத்துகளில் எனக்கு முரண்பாடும் உண்டு. ஆனால், இலக்கிய சூழலில் முரண்கள்தானே பலரை முன்னகர்த்தியுள்ளன. அதில் சிக்கல் இல்லை. இன்றளவும் அழைத்தால் என்னுடன் அவர் பேசுவார், காரணம் எங்களுக்கு மத்தியில் எந்தப் பகைமையும் இல்லை.

கேள்வி: நாவல் ஏதும் எழுத திட்டமுண்டா?

கே.பாலமுருகன்: இரண்டு முக்கியமான நாவல்கள் என் மனத்தில் இருக்கின்றன. விரைவில் அதனை எழுதினால் மலேசிய இந்தியர்களின் வாழ்வில் குற்றவாளிகளாகக் கருதப்பட்டு ஒதுக்கப்பட்ட மனிதர்களைப் பற்றி பதிவு செய்ததாக இருக்கும். அதற்கான சந்தர்ப்பமும் மொழியும் கிட்டும்வரை காத்திருக்கிறேன்.

நேர்காணல்: குமாரி தீபா/ நன்றி: மலைகள்.காம்