மிஷ்கின் ‘மங்கா’ எனும் கதாபாத்திரத்திலும், இயக்குனர் ராம் ‘பிச்சை’ என்கிற முடித் திருத்தம் செய்பவராகவும் இரு துருவங்களில் நின்று நடித்திருக்கிறார்கள்.  புதுமுக இயக்குனர் என்றாலும் ஜி.ஆர் ஆதித்யா மிஷ்கினிடம் உதவி இயக்குனராகப் பணியாற்றிய அனுபவத்துடன் மிஷ்கின் பட சாயல் ஆங்காங்கே வியாபித்திருக்கும்படியே படத்தை உருவாக்கியிருக்க்கிறார். சினிமாத்தனங்களைப் பல இடங்களில் உதறித்தள்ளிவிட்டு தனித்துவத்துடன் ‘சவரக்கத்தி’ மனத்தில் ஆழ நுழைகிறது.

பெரும்பாலான கதாநாயக முக்கியத்துவம் வாய்ந்த படங்களில் கதாநாயகனை நோக்கிய துதிப்பாடல்களும் தூயக் கட்டமைப்புகளும் மட்டுமே வழக்கமான தமிழ் சினிமாவின் கூறுமுறையாக இருக்கும். ஆனால், சவரக்கத்தி கதாநாயகனைச் சுற்றி கட்டியெழுப்பப்பட்டிருக்கும் படமாக இருப்பினும், ஆண்மை பிரச்சாரமெல்லாம் ஏதும் இல்லாமல் வலிக்கும் அடிக்கும் பயந்து பிறர் காலில் விழும் ஓர் எளிய மனிதனே இப்படத்தின் கதாநாயகனாகக் காட்டப்பட்டுள்ளான். இக்கட்டுடைப்பே படத்தை வித்தியாசப்படுத்துகிறது.

ஒரே நாளில் நடக்கும் சம்பவம் என்றதுமே இது சிறுகதைக்குரிய கச்சிதம் பொருந்திய வடிவநேர்த்தியாகும். அதனைத் திரைக்கதையாக்கி தொய்வின்றி கொண்டு போனதுதான் இயக்குனரின் சாமர்த்தியம் எனலாம். மசாலா படங்களையும் தேய்வழக்குக் கதாபாத்திர மோகங்களைக் கக்கித் தள்ளும் படங்களையும், இரட்டைத்தனமான வசனங்களின் மூலம் செய்யப்படும் மூன்றாம்தர நகைச்சுவையை இரசிப்பவர்களுக்கும் ‘சவரக்கத்தி’ அவர்களின் காலாவதியான இரசனையைக் கூர்த்தீட்டும்.